معرفی و دانلود کتاب چهره‌ی عریان

معرفی کتاب چهره‌ی عریان

کتاب چهره‌ی عریان اثر سیدنی شلدون شما را به سفری هیجان‌انگیز در دنیای تاریک قتل و نیرنگ می‌برد. مخاطب از همان صفحه‌ی اول مجذوب داستان‌سرایی استادانه و نقطه‌‌اوج‌های هوشمندانه‌ی نویسنده‌ می‌شود. این کتاب نامزد جایزه‌ی ادگار آلن پو است و داستان دو قتل را روایت می‌کند که به یک روانکاو موفق منهتنی به نام جاد استیونز مرتبط است. آیا جاد قاتل است یا خود طمعه‌ی بعدی قاتل خواهد بود؟!

درباره‌ی کتاب چهره‌ی عریان

قهرمان کتاب چهره‌‌ی عریان (The Naked Face) یک روانکاو به نام جاد استیونز است که تعداد زیادی بیمار دارد. او همسر و فرزند متولد‌نشده‌اش را در یک تصادف رانندگی از دست داده و خودش را وقف کار و بیمارانش کرده است. او سعی می‌کند زندگی آرام و بدون مشکلی داشته باشد؛ اما بعد از قتل یکی از بیمارانش زندگی او تغییر می‌کند و در ادامه‌ی این حوادث، اندکی بعد، منشی استیونز در مطب او شکنجه و کشته می‌شود. سیدنی شلدون (Sidney Sheldon) دو شخصیت اصلی دیگر را نیز به داستان اضافه می‌کند: دو افسر پلیس به نام‌های آنجلی و مک گریوی.

ستوان مک گریوی دشمنی دیرینه‌ای با جاد دارد؛ زیرا دکتر استیونز قاتل شریک زندگی‌اش را با شهادت برای ادعای جنون او، از اعدام نجات داد. به همین دلیل مک گریوی عقیده دارد که با وجود عدم انگیزه‌ی ظاهری، جاد مقصر تمام قتل‌هاست. اما آنجلی برخلاف مک گریوی عقیده دارد که نه‌تنها جاد قاتل نیست، بلکهممکن است مقتول بعدی باشد. لیست مظنونین کتاب چهره‌ی عریان بیمارهای دکتر هستند که هر کدام با نوعی اختلال روانی دست‌وپنجه می‌کنند. مانند زنی مرموز که پنهانی عاشق جاد است،‌ یک مدیر کسب‌وکار پارانوئیدی و یک ستاره‌ی سابق هالیوود که اعتماد‌به‌نفس کمی دارد.

جاد استیونز باور دارد که خودش نفر بعدی‌در لیست قاتل است؛ زیرا یک بار بعد از قطع شدن برق مطبش، تحت‌تعقیب قرار گرفته و یک بار نیز نزدیک بوده یک اتومبیل او را زیر بگیرد. دکتر جاد سعی می‌کند پلیس را متقاعد کند؛ اما مک‌ گریوی حرف‌های او را باور نمی‌کند. به این ترتیب استیونز کارآگاهی خصوصی را استخدام می‌کند که مودی نام دارد. مودی یکی از شخصیت‌های جذابی است که سیدنی شلدون خلق کرده و به پیشبرد داستان و خلق موقعیت‌های حساس آن کمک زیادی می‌کند. البته سیدنی شلدون این احتمال را نیز در ذهن خواننده قرار می‌دهد که شاید مودی هم نقش بازی کند!

طرح داستان به گونه‌ای است که شما متوجه نمی‌شوید چه کسی راست می‌گوید و چه کسی دیگران را فریب می‌دهد. گاهی اوقات در خلال خواندن داستان احساس می‌کنید تمام معماها برایتان حل شده و قاتل اصلی را پیدا کرده‌اید؛ اما با خواندن فصل بعد همه‌ی فرضیه‌هایتان به هم می‌ریزد. علاوه بر خواننده، حتی شخصیت‌های کتاب نیز گیج می‌شوند و جاد استیونز که روانکاو است،‌ در جایی سلامت عقل خود را زیر سؤال می‌برد! اگر می‌خواهید راز پشت این قتل‌های وحشیانه را بفهمید، کتاب چهره‌ی عریان را بخوانید.

نشر لیوسا این کتاب را با ترجمه‌ی شاهرخ فرزاد روانه‌ی بازار کرده است.

نکوداشت‌های چهره‌ی عریان

• بهترین رمان معمایی سال که جای تعجب دارد اولین رمان سیدنی شلدون است. (نیویورک تایمز)
• ساده، جذاب و خواندنی. سیدنی شلدون در پیدا کردن رگ خواب مخاطبان استاد است. (لس آنجلس تایمز)
• یک کتاب پر از تعلیق و نفس‌گیر که نقطه اوجی بی‌نظیر دارد. (بست سلرز)

اقتباس‌های سینمایی از کتاب چهره‌ی عریان

بر اساس کتاب چهره‌ی عریان، فیلمی با همین نام به کارگردانی برایان فوربز با بازی راجر مور و راد استایگر در سال 1984 ساخته شد. دومین اقتباس از این کتاب را یک کارگردان اوکراینی به نام میکولا لیتوس در سال 1992 انجام داد و اسم فیلم خود را ستاره‌ی کلانتر گذاشت. در سال 2007 سونیل کومار دسای فیلمی هندی ساخت که Kshana Kshana نام داشت و داستان اصلی فیلم از رمان چهره‌ی عریان اقتباس شده بود.

کتاب برای چه کسانی مناسب است؟

اگر قصد دارید یک رمان هیجان‌انگیز، معمایی و روان‌شناختی جذاب را بخوانید که تا آخرین لحظه شخصیت قاتل برایتان فاش نشود، مطالعه‌ی کتاب چهره‌ی عریان برای شما مناسب است. مطمئن باشید که با در دست گرفتن این کتاب از سیدنی شلدون، تا پایان آخرین جمله، دیگر آن را به زمین نخواهید گذاشت.

با سیدنی شلدون بیشتر آشنا شویم

سیدنی شلدون نویسنده‌ی آمریکایی است که در سال 1917 متولد شد و در سال 2007 درگذشت. او در دهه‌ی 30 در برادوی نمایشنامه‌نویسی می‌کرد و در سال 1948 با نوشتن فیلم‌نامه‌ی «مرد مجرد و دختر جوان» جایزه‌ی اسکار را دریافت کرد. او بعد از تئاتر و سینما، وارد تلویزیون شد و سریال «پتی دوک» را خلق کرد و بعد از سریال «خواب جینی را می‌بینم» تصمیم گرفت وارد عرصه‌ی نوشتن رمان شود. اولین رمان او چهره‌ی برهنه بود که با استقبال بی‌نظیری مواجه شد و بعداً اقتباس سینمایی جذابی از آن صورت گرفت.

کتاب «آن سوی نیمه‌شب» رمان بعدی او بود که در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفت. بیشتر کتاب‌های او به فیلم یا مینی‌سریال تبدیل شدند. سیدنی شلدون در نوشتن رمان‌هایی که خواننده نمی‌تواند آن را زمین بگذارد، استاد بود. او زندگی‌نامه‌ی خود را در کتاب «نیمه‌ی دیگر من» منتشر کرد و در آن اعتراف کرده است که سال‌ها با اختلال دوقطبی دست‌وپنجه نرم می‌کرده. او موفق به دریافت جوایز بزرگ زیادی از جمله‌ی جایزه‌ی تونی، جایزه‌ی امی و لوح طلایی آکادمی دستاوردهای آمریکا شد. رمان‌های دیگر او عبارتند از: «غریبه‌ای در آینه»، «خط خون»، «خشم فرشتگان»، «هیچ چیز جاودانه نیست»، «ترس از تاریکی»، «شن‌های زمان»، «آسیاب‌های خدایان»، «اگر فردا بیاید»، «آرزوهای یک زن»، «استاد بازی»، «آسمان فرومی‌ریزد» و... .

در بخشی از کتاب چهره‌ی عریان می‌خوانیم

او به‌طرف درِ اتاق خودش رفت و آن را باز کرد. در داخل اتاق، دو تا میز بغل مبل واژگون شده بود، یک چراغ شکسته روى زمین افتاده و خون قالى نفیسش را خیس کرده بود. در انتهاى اتاق، جسد کارول رابرتز به‌طرزى مضحک درازبه‌دراز افتاده بود. او برهنه بود و دست‌هایش را از پشت با سیم پیانو بسته بودند و روى صورت و سینه‌ها و ران‌هایش اسید ریخته شده بود. انگشت دست راستش شکسته بود و صورتش مضروب و متورم بود. دستمالى مچاله شده هم در داخل دهانش چپانده بودند. هر دو کارآگاه جاد را همان‌طور که به جسد خیره شده بود، مى‌پاییدند.

آنجلى گفت: «رنگتان پریده، دکتر. بنشینید.»

جاد سرش را به علامت نفى تکان داد و چند نفس عمیق کشید. وقتى لب به سخن گشود، صدایش از شدت خشم مى‌لرزید: «کى... چه کسى مى‌تواند این کار را بکند؟»

مک‌گریوى گفت: «این همان چیزى است که شما باید به ما بگویید.»

جاد به او نگریست و گفت: «هیچ‌کسى نمى‌توانست چنین بلایى سر کارول بیاورد. او هیچ‌وقت در تمام عمرش کسى را آزار نداده بود.»

مک‌گریوى گفت: «به‌نظرم وقتش رسیده که دیگر کم‌کم یک آواز دیگر سر بدهید. هیچ‌کس نمى‌خواست صدمه‌اى به هنسون برساند ولى چاقویى به پشتش فرو کردند. هیچ‌کس نمى‌خواست بلایى سر کارول بیاورد ولى به سر تا پایش اسید پاشیدند و بعد هم تا سرحد مرگ شکنجه‌اش کردند.» لحنش جدى شد. «بعد شما اینجا مى‌ایستید و به ما مى‌گویید هیچ‌کس نمى‌توانسته این بلا را سر آنها بیاورد. شما چه هستید، کور و کر و لال؟ دختره چهار سال براى شما کار کرده بود. شما روانکاو هستید. یعنى مى‌خواهید بگویید که اصلاً از زندگى خصوصى‌اش خبر نداشتید یا اصلاً به آن اهمیتى نمى‌دادید؟»