معرفی و دانلود کتاب چهارخانه

معرفی کتاب چهارخانه

کتاب چهارخانه نوشته رویا سید رئیسی، داستان زنی را به تصویر می‌‌کشد که از افسردگی شدید رنج می‌برد و برای حل مشکلش نزد روان‌پزشک می‌رود اما نتیجه‌ای عایدش نمی‌شود.

این کتاب با یک تصویر سورئال و رمزآلود از حضور زنی در ساحل و کنار دریا آغاز می‌شود و در بخش بعدی وارد یک مهمانی شبانه می‌شود و از طریق این تکنیک عالی، شخصیت‌ها و نسبت‌ها معرفی می‌شوند و داستان نیز سیر روایی‌اش را در پیش می‌گیرد.

زنی که دچار افسردگی شده و از گفت‌وگو با روان‌پزشکش نتیجه‌ای نگرفته محور اصلی این رمان کوتاه است. در کنار شخصیت اصلی، دغدغه اطرافیان و طرز برخورد آن‌ها با مسائل مربوط به زندگی‌شان نیز مورد توجه قرار گرفته است.

این رمان روایتی روان‌شناختی دارد. شخصیت اصلی داستان با نام کرانه فردی کمال‌گراست که تهاجم خواب‌ها و نوشتن‌های ناخودآگاهش موجب می‌شوند به روان‌پزشک رجوع کند. رویدادها در درون شخصیت اصلی اتفاق می‌افتند و تلاش او در جهت دستیابی به راه‌حلی برای مشکلات درونی و بیرونی به تصویر کشیده می‌شود.

راوی در ظاهر هیچ مشکل خاصی ندارد. زندگی‌اش در آرامش پیش می‌رود و ممکن است در قیاس با بعضی از شخصیت‌های دیگر داستان حتی جزء خوشبخت‌ها به حساب بیاید. اما چیزی که اسمی برایش وجود ندارد او را می‌آزارد. راوی از مشکلی در رنج است. خواب‌هایش او را رها نمی‌کنند و چیزی شبیه به آزارهایی از جنس زنانه در وی ریشه دوانده است. خواب‌ها در این رمان به قسمت رئال داستان حکومت می‌کنند و رویا سید رئیسی از طریق روایت یک داستان رئال به شرح خواب‌ها می‌پردازد.

کتاب چهارخانه در سه بخش «خواب‌های شخصیت اصلی داستان»، «نامه‌های شخصیت اصلی به روان‌پزشک» خود و «راوی محدود به ذهن» پیش می‌رود. نویسنده با این تقسیم‌بندی شخصیت اصلی داستان را از زوایای متفاوت به شما نشان می‌دهد.

این اثر در دسته رمان کوتاه و نوولا قرار می‌گیرد. رمان کوتاه یا نوولا یک نثر روایتگر است که معمولاً بلندتر از داستان کوتاه و کوتاه‌تر از رمان به نگارش درمی‌آید. رمان کوتاه با محدودیت‌هایی که داستان کوتاه از نظر مکان و زمان دارد مواجه نیست و از این رو نویسنده فرصت بیشتری برای پرداختن به جزئیات اطراف شخصیت‌ها و همچنین طولانی کردن روایت دارد اما نه جزئیاتی که برای مخاطب حوصله‌سربر باشد بلکه کمک می‌کند تا شخصیت‌های داستان بیشتر شناخته شوند. در نوولا فرصت روایت و پرداخت کمتر از رمان است و به همین دلیل نویسنده باید مخاطب را با داستانش همراه کند و روایتش را به شیوه‌ای دلنشین و لذت‌بخش در ذهن خواننده بنشاند.

در بخشی از کتاب چهارخانه می‌خوانیم:

استاد چری جی، سلام.

من کرانه هستم و در یکی از شهرهای شمال ایران زندگی می‌کنم. سی‌و‌نه سال دارم. مدت‌ها پیش با یوگا و مدیتیشن آشنا شدم. استاد خوبی دارم که به گمانم سعی خود را در رشد من و آن‌چه دنبالش بودم انجام داده است. از او ممنونم و از خودم.

تلاش زیادی کرده‌ام. گرچه شاید در این راه، شاگرد خوبی نبودم. در این مدت، فقط دفعاتی بوده که تمرین روزانه نکرده‌ام؛ تعدادشان از انگشت‌های دستم کمتر است. می‌خواهم بگویم که مراقبه‌کننده‌ی خوبی بودم و سال‌ها، روزی دوبار تمرین کرده‌ام. با این‌حال مشکلاتی دارم و نمی‌دانم تا کی ادامه خواهند داشت. راستش استاد، از پسشان برنیامدم. من با این اعتقاد که مدیتیشن آرامم می‌کند و با آن دنیایی جدید را کشف می‌کنم، هر روز آن را جدی‌تر گرفتم. اما حالا احساس می‌کنم با خواب‌هایم درگیرم. بیشتر شب‌ها خواب می‌بینم و در روز مرتب مرورش می‌کنم. همه‌ی جزئیات در خاطرم می‌ماند. قبلاً هم زیاد خواب می‌دیدم، اما این‌طور نبودم. خواب‌ها اذیتم می‌کنند. از شما می‌خواهم بگویید چه کنم تا خواب‌ها رهایم کنند یا در دوره‌ی ماهانه آن‌قدر به‌هم نریزم. نمی‌دانم چرا این‌ها به‌دست نمی‌آید. احساس می‌کنم با تمرینات به خودم نزدیک‌تر و از دیگران دور شده‌ام.

نتیجه‌ی تمرینات، غیر از آرامش نوشته‌هایی بود که نمی‌دانم از کجای ذهنم سرازیر شد و گاه آن‌قدر زیاد بود که از نوشتن خسته‌ام می‌کرد. اگر نمی‌نوشتم آرام نمی‌شدم. بچه که بودم، دوست داشتم بنویسم. بعدها خیال ‌کردم با نوشتن خداحافظی کرده‌ام، اما با این تمرین‌ها به سویش برگشته‌ام. هیچ چیز مثل نوشتن آرامم نمی‌کند.

استاد، حالا که این فرصت به دست آمده، اولین نامه را برایتان می‌فرستم. لطفاً کمکم کنید. برای دریافت جواب لحظه‌شماری می‌کنم.