معرفی و دانلود کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع

معرفی کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع

آرش عباسی با کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع ما را به مکان‌های ممنوعه شهر می‌برد! این نمایشنامه جذاب که در دومین دوره جشن انتخاب آثار ادبی ایران، مورد تقدیر قرار گرفت، دو صحنه‌ی متفاوت را به نمایش می‌کشد که یکی در توالت عمومی مردانه و یکی در آرایشگاهی زنانه اتفاق می‌افتد. این نمایشنامه‌های کوتاه با شیوه‌ای تاثیرگذار به مسائل اجتماعی و اخلاقی‌ای که جامعه ایرانی با آن مواجه است می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع

آرش عباسی نمایشنامه‌نویس طناز و خلاق کشورمان در کتاب خانم‌ها، آقایان ممنوع از ماجراهای توالت عمومی مردانه هم نمی‌گذرد و با سرک کشیدن در یک آرایشگاه زنانه شما را به جاهای ممنوعه‌ می‌برد. او با ورود به این فضاهای عمومی، معضلات اخلاقی و اجتماعی روز را با بیانی طنزآمیز مورد انتقاد قرار می‌دهد.

کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع از دو نمایشنامه‌ی مجزا تشکیل شده و هر کدام از منظری متفاوت آینه‌ای تمام‌نما از جامعه امروز را پیش روی ما قرار می‌دهد. آرش عباسی که پیش‌تر نویسندگی سریال پایتخت را در کارنامه هنری خود به جای گذاشته با نوشتن چندین نمایشنامه در ژانر طنز اجتماعی توانایی خود را در این سبک به خوبی اثبات کرده است.

نمایشنامه ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع جریان روزمره و متداول خودمان است. اتفاقاتی که هر روز در کوچه، خیابان و مکان‌های عمومی رخ می‌دهند و ما به سادگی از کنارشان عبور می‌کنیم و حالا از زاویه دید آرش عباسی رنگ و جلوه‌ی دیگری از آن را می‌بینیم. این نگاه به ما کمک می‌کند که معضلات اجتماعی را طور دیگری درک کنیم و با دقت بیشتری به مسائل بنگریم.

کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به نمایشنامه، اجرای تئاتر و آثار طنز اجتماعی از این کتاب بهره‌مند خواهند شد و لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب ورود خانم‌ها، آقایان ممنوع می‌خوانیم

مادر2: گلاب به روت الان مییاد... به خدا شرمنده‌ام. تازه اومدیم این محل، من جایی رو بلد نیستم... زن​داداشش رو دیده، می​ره آرایشگاه و برمی‌​گرده، چه می‌دونم بر و روش عوض می​شه، حالا بهونه گرفته که الا و بلا باید ببریم آرایشگاه. هرچی بهش می​گم بذار خونه درستت کنم که بتونم پاکش کنم، می​گه نه، باید بریم آرایشگاه. الهی تصدقت بشم فقط یه جوری درستش کن که بشه زود پاکش کرد.

مردم چه می​دونن من چی می‌کشم که، یه وقت خیالاتی می​کنن. [رو به بیرون صدا می‌کند.] تموم شد مامان جون؟... خانوم جون از من می‌شنوی اگه بچه نداری، بچه‌​دار نشو. در دهن مردمم گل بگیر. بذار بگن عیب داره، فدای سرت. خانوم جون مثل هندونه در بسته می​مونه معلوم نیست که چیه... البته من خودم کشیدم، می​دونم. به خدا قسم، دو سال اول زندگیم بچه‌​م نمی‌شد.

خدابیامرز مادرشوهرم روزگارم رو سیاه کرده بود. کارم به جایی کشیده بود که می‌خواستم خودکشی کنم. باورت می​شه واسه بچه می‌خواستم خودمو بکشم؟ ببین چقدر بدبختیم ما زنا... حالا من شانس آورده بودم شوهرم دوسم داشت. به از شوهر شما نباشه، خیلی مرده. همه چی رو تحمل می​کنه.

مردای امروزه این​جوری نیستن که... خانوم جون از گل نازک​تر به این بچه نمی​گه... ‌ای خواهر، هر چی پسر بزرگم گفت مادر سنت رفته بالا، نکن این کارو. گفتم کفر نگو بچه جون، خدا خواسته، می​گی من نخوام؟ استغفرالله. [صدای نامفهومی از بیرون شنیده می‌شود.] اومدم مامان جون، اومدم تصدقت، اومدم عزیزم... [مادر2 خارج می‌شود. صدای زنگ تلفن، سرور گوشی را برمی دارد.]