زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های اکبر رادی

زندگینامه اکبر رادی

اکبر رادی (Akbar Radi) در روز دهم مهر سال 1318 در محله‌ی پیرسرای رشت چشم به این دنیا گشود. او فرزند سوم یک خانواد‌ی هشت‌نفره بود. پدرش، حسن رادی، صاحب یک قنادی و شریک برادرش در یک کارخانه‌ی کوچک قندریزی بود؛ فردی باسواد که تا حدودی به زبان‌های ترکی و روسی و فرانسوی تسلط داشت. اکبر رادی از مادرش، ام‌البنین بانو هم به‌عنوان زنی دانا و مقتدر یاد می‌کرد.

اکبر رادی دوران تحصیلات ابتدایی را تا کلاس چهارم در دبستان عنصری رشت سپری کرد، اما پس از ورشکستگی پدر، همراه با خانواده به تهران مهاجرت کرد. این شد که در دبستان صائب تهران، تحصیلات ابتدایی خود را به اتمام رساند و برای تحصیلات دوره‌ی متوسطه، وارد دبیرستان فرانسوی رازی شد. اکبر رادی در سال 1338 بعد از دریافت مدرک دیپلم، برای ورود به رشته‌ی پزشکی تلاش کرد، اما موفق نشد. به این ترتیب، با ورود به دانشگاه تهران، تحصیل در رشته‌ی علوم اجتماعی را آغاز کرد و به محض اتمام دوره‌ی کارشناسی، وارد دوره‌ی کارشناسی ارشد شد؛ اما کمی پیش از ارائه‌ی پایان‌نامه دانشگاه را رها کرد.

در سال 1340 اکبر رادی در یک دوره‌ی تربیت معلم شرکت کرد و بعد از یک سال توانست مدرک معلمی خود را با حکم رسمی وزارت‌خانه دریافت کند. او در همان دوران در عرصه‌ی نمایشنامه‌نویسی هم فعالیت می‌کرد. اکبر رادی حرفه‌ی معلمی را با تدریس در دبستان بامشاد و شهرام تهران آغاز کرد. علاوه‌بر این او سابقه‌ی تدریس ادبیات سال چهارم دبیرستان، ادبیات نمایشی در انستیتوی مربیان امور هنری، نمایشنامه‌نویسی مقطع کارشناسی دانشگاه تهران و نمایشنامه‌نویسی پیشرفته‌ در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه هنر را در کارنامه‌ی حرفه‌ای‌اش دارد. همچنین در طی دوران خدمتش به‌عنوان مدرس دانشگاه، راهنمایی یا مشاوره‌ی حدود بیست پایان‌نامه‌ی دانشجویان رشته‌ی ادبیات نمایشی را برعهده گرفت. اکبر رادی پس از سی‌ودو سال خدمت در عرصه‌ی تدریس، در سال 1373 بازنشسته شد.

اکبر رادی در سال 1344 با یکی از همکلاسی‌های سابق خود به نام حمیده‌بانو عنقا ازدواج کرد و حاصل این ازدواج، دو پسر با نام‌های «آرش» و «آریا» بود.
اکبر رادی سرانجام پس از به‌جا گذاشتن بیش از ده‌ها کتاب و مقاله، در روز پنجم دی‌ماه سال 1386 پس از یک سال دست‌وپنجه نرم کردن با بیماری سرطان، در بیمارستان پارس تهران چشم از جهان فروبست. بهرام بیضایی در سوگ اکبر رادی نوشت: «رفت آن بزرگواری که رادی بود؛ سوار بر واژه‌های خویش اما چشمه‌ای را که از قلم وی جوشید، جا گذاشت تا کاسه‌ی دست‌هایمان را از آب زندگی‌بخش آن پر کنیم!». او همچنین اجرای نمایش «افرا» را در سال 1386 به اکبر رادی تقدیم کرد.

سیر نویسندگی اکبر رادی

اکبر رادی اولین داستان حرفه‌ای‌اش را سال 1335 و در سن هفده‌سالگی نوشت. داستانی به‌نام «موش‌مرده» که در روزنامه‌ی کیهان به چاپ رسید. او سه سال بعد با داستان «باران» در مسابقه‌ی داستان‌نویسی مجله‌ی اطلاعات جوانان شرکت کرد و موفق شد از میان بیش از هزار شرکت‌کننده، مقام اول را از آن خود کند. اکبر رادی با وجود اینکه به‌قول خودش در آن دوران در حریم داستان احساس اعتماد و توازن می‌کرد، اما متوجه شد که با وجود تعداد پرشمار داستان‌نویسان، کُمیت نمایشنامه‌نویسی در جامعه‌ی ادبی ایران لنگ می‌زند. موضوعی که باعث شد او به امید زنده نگه‌داشتن تئاتر معاصر ملی، دل به دریای نمایشنامه‌نویسی فارسی بزند.

زمستان سال 1338، اکبر رادی اولین نمایشنامه‌‌اش با نام «روزنه‌ی آبی» را نوشت. اثری که آشنایی‌اش با شاهین سرکیسیان، کارگردان تئاتر را رقم زد. این نمایشنامه‌ در همان سال با کارگردانیِ سرکیسیان روی صحنه‌ی تئاتر اجرا شد و در سال 1341 احمد شاملو آن را برای انتشار به دست جلال آل احمد سپرد. اکبر رادی آشنایی‌اش با جلال آل‌احمد را نقطه‌‌ی عطف مهمی در زندگی خود می‌دانست و علی‌رغم فرازونشیب‌هایی که در این ارتباط وجود داشت، جلال را معلمی می‌دید که به تعبیر خودش، ماده‌ی مستعد او را ورزید و از اکبر رادی نمایشنامه‌نویس ساخت.

در سال 1343 اکبر رادی، نگارش نمایشنامه‌ی «افول» را به اتمام رساند و با کمک مالی گروه ادبی طرفه توانست آن را به چاپ برساند. نمایشنامه‌ای که به یکی از بهترین آثار اکبر رادی تبدیل شد و خسرو هریتاش، کارگردان موج نوی سینمای ایران را ترغیب کرد که براساس آن فیلمی بسازد که البته در مسیر دریافت مجوز ساخت آن ناکام ماند. سال 1347 اکبر رادی نمایشنامه‌ی «ارثیه‌ی ایرانی» را به رشته‌ی تحریر درآورد که در عرصه‌ی ادبیات نمایشی ایران همچنان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌ها شناخته می‌شود. رادی در سال 1362 به تأثیر از همین اثر، نمایشنامه‌ای تحت عنوان «تانگوی تخم‌مرغ داغ» نوشت.

از دیگر آثار و کتاب‌های رادی در قالب نمایشنامه می‌توان به «در مه بخوان»، «هاملت با سالاد فصل»، «منجی در صبح نمناک»، «آهسته با گل سرخ»، «آمیز قلمدون» و «شب روی سنگفرش خیس» اشاره کرد. آثار منحصربه‌فردی که سبب شدند جامعه‌ی هنری ایران، از او با لقب‌هایی مثل «چخوف ایران» و «پدر نمایشنامه‌نویسی مدرن ایران» یاد کند. اکبر رادی در دهه‌های 1330 و 1340، علاوه بر داستان‌های موش‌مرده و باران، داستان‌های کوتاه دیگری با عناوین «مه»، «جاده»، «سوءتفاهم»، «کوچه»، «فانوس»، «مرثیه» و «تاووس» را در نشریه‌های اطلاعات جوانان، فردوسی، سخن و آرش به چاپ رساند. در سال 1397، نشر خاموش بسیاری از آثار داستانی اکبر رادی را در قالب دو مجموعه داستان با عناوین «ماهیگیران دریا و کنار حوض» و «میان در و چند داستان دیگر» به چاپ رساند.

بهترین کتاب‌های اکبر رادی

اکبر رادی، هم در عرصه‌ی نمایشنامه‌نویسی و هم در زمینه‌ی نگارش داستان کوتاه، نویسنده‌ای منحصربه‌فرد بود. در اینجا شما را با تعدادی از بهترین کتاب‌های اکبر رادی بیشتر آشنا می‌کنیم.

کتاب تانگوی تخم‌مرغ داغ: اکبر رادی در این نمایشنامه‌ی اجتماعی، با به‌تصویر کشیدن ماجرایی که در آن سنت و مدرنیته در تقابل با یکدیگر قرار می‌گیرند، تلاش می‌کند تا سنت پدرسالاری را به نقد بکشد. موضوعی جهان‌شمول که همچنان تازه و جذاب است.

کتاب هاملت با سالاد فصل: مه‌سیما و پروفسور دماغ، زوجی هستند که هر کدامشان نماینده‌ی قشر خاصی در جامعه‌ی ایران محسوب می‌شوند. زوجی بی‌تناسب که پس از قرارگیری در موقعیتی بغرنج، واکنشی عجیب از خود نشان می‌دهند. اکبر رادی در این نمایشنامه با ارائه‌ی تصویری از طبقات مختلف اجتماعی و اقتصادی، سرخوردگی قشر روشنفکر جامعه را انعکاس می‌دهد.

کتاب آمیز قلمدون: این نمایشنامه با روایت ماجراها و مصائب دوران بازنشستگی کارمندی شریف، به اسم آقای شکوهی، به بازنمایی اوضاع اجتماعی ایران می‌پردازد.

تعدادی از بهترین آثار اکبر رادی، در قالب نمایش صوتی (از جمله نمایش صوتی تانگوی تخم‌مرغ داغ و نمایش صوتی آمیز قلمدون) در سایت و اپلیکیشن کتابراه در دسترس قرار گرفته‌اند.

سبک نگارش و دیدگاه‌های اکبر رادی

با وجود تأثیرپذیری اکبر رادی از نمایشنامه‌نویسان بزرگی همچون آنتون چخوف و هنریک ایبسن، نثر و سبک منحصربه‌فردش، او را از اتهام تقلید مبرا می‌کند. بسیاری از منتقدان، سبک اکبر رادی را نوعی رئالیسم انتقادی می‌دانند. او پس از تجربه‌ی کودتای 28 مرداد، روشنفکران سرخورده را وارد درام‌هایش کرد. همچنین در برخی از آثار اکبر رادی، استفاده از درون‌مایه‌هایی مانند عدالت اجتماعی و حکومت‌های فئودالی به چشم می‌خورد. نقد حکومت و همین‌طور نگاه به انقلاب مشروطه، انقلاب 57 و جنگ ایران و عراق، از دیگر موضوعاتی‌ست که اکبر رادی در آثارش به آن‌ها پرداخته است. بنابراین بی‌دلیل نبود که جلال آل آحمد، اکبر رادی را شخصیتی با فکر و جوشش خطاب کرد که چشم بیننده و قلمی تند و صریح دارد و چیزهایی را می‌بیند که بسیاری از مردم نمی‌بینند.

اکبر رادی از نگاه دیگران

• سال 1356، محمود کیانوش، نویسنده و شاعر ایرانی، کتابی نوشت و در آن به نقد، تحلیل و بررسی آثار اکبر رادی پرداخت. البته این کتاب هرگز به مرحله‌ی چاپ و انتشار نرسید.

• در اوایل دهه‌ی 1380 فرامرز طالبی، نویسنده و پژوهشگر، کتاب جامع «شناخت‌نامه‌ی اکبر رادی» را منتشر کرد. این کتاب مقالات، نقدها، نظرها و نامه‌هایی را دربردارد که همگی به شخصیت و آثار اکبر رادی می‌پردازند. همچنین با گردآوری آثار منتخب این نمایشنامه‌نویس سرشناس، شناخت‌نامه‌ی کاملی را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.