معرفی و دانلود کتاب من و داداش رباتم

معرفی کتاب من و داداش رباتم

جیمز پترسون و کریس گرابنستاین در کتاب من و داداش رباتم یک داستان سراسر هیجان و ماجرا برای کودکان آماده کرده‌اند؛ داستان پسربچه‌ی کم‌رو و خجالتی به نام سامی که حالا یک مشکل بزرگ به مشکلات دیگر او نیز اضافه شده! مادر سامی که یک دانشمند عجیب‌وغریب است به‌تازگی ربات‌ تازه‌ای اختراع کرده؛ رباتی که خود را برادر سامی می‌داند! نویسنده‌ی این کتاب (جیمز پترسون) از پرفروش‌ترین نویسندگان نیویورک ‌تایمز است!

درباره‌‌ی کتاب من و داداش رباتم

بیشتر کودکان عاشق ربات‌ها هستند! اما چه می‌شود اگر روزی یکی از همین ربات‌ها به برادر واقعی یکی از ما تبدیل شود؟! آیا زندگی با یک برادرِ ربات به همین آسانی‌ست؟ برای سر در آوردن از ماجرا و رسیدن به پاسخ این سوال، باید سری به داستان زندگی سامی بزنیم. جیمز پترسون (James Patterson) و کریس گرابنستاین (Chris Grabenstein)، نویسندگان داستان خواندنی من و داداش رباتم (House of Robots) ما را به دل ماجراهای نه‌چندان عادی زندگی سامی خواهند برد!

سامی یک پسربچه‌ی معمولی و البته کمی ساکت و خجالتی‌ست. اما برعکس خود سامی، در خانه‌ و زندگی او هیچ خبری از سکوت و آرامش دیده نمی‌شود! چرا که مادر یک مخترع و ایده‌پرداز بزرگ است و هر روز از اتاقش یک اختراع تازه بیرون می‌آید! مادر سامی عاشق ساختن ربات‌های همه‌کاره است و تاکنون توانسته برای آشپزی و تمیزکردن خانه روی ربات‌های خود حساب باز کند! با این حال خود سامی به اندازه‌ی مادرش از این اختراعات هیجان‌زده نیست و برعکس، گاهی از این همه شلوغی کلافه می‌شود! اما چالش‌های زندگی سامی به همین‌جا ختم نخواهد شد؛ چرا که قرار است مادرش به‌زودی از جدید‌ترین و البته پیشرفته‌‌ترین اختراع خود پرده‌برداری کند! اما این اختراع که در حقیقت یک هدیه و سورپرایز بزرگ برای سامی است، چندان هم او را به وجد نمی‌آورد! این ربات قرار است نقش برادر او را ایفا کند و از همه بدتر آن که قرار است به‌زودی همراه با سامی به مدرسه برود. این ربات فوق‌هوشمند که «ای» نام دارد، اکنون به عضوی از خانواده‌ی سامی تبدیل شده و می‌تواند همچون دیگر بچه‌ها سوار دوچرخه شود یا دوستانی پیدا کند. اما سامی قرار نیست به‌ این زودی‌ها با ای ارتباط برقرار کند؛ چرا که به‌نظرش داشتن یک داداش ربات کمی شرم‌آور است و او ممکن است همین دوستان کمی را که دارد نیز از دست بدهد. اما باید در ادامه دید که رابطه‌ی این دو برادر همین‌طور باقی می‌ماند؟ یا آن که سامی بالاخره از دلیل اختراع عجیب مادرش خبردار خواهد شد؟!

بسیاری از بچه‌ها، همچون سامی، ممکن است در ارتباط برقرار کردن با دیگران چندان راحت عمل نکنند و در سال‌های اول ورود به مدرسه و اجتماع، کمی دچار خجالت شوند. داستان من و داداش رباتم به تمامی مخاطبان خردسال خواهد آموخت که در این چالش تنها نیستند و آن‌ها هم می‌توانند مثل سامی دست دوستی خود را دوباره به روی دیگران بلند کنند! این کتاب اولین‌بار در سال 2015 منتشر شد و نسخه‌ی ترجمه‌ی آن با تلاش انتشارات پرتقال و برگردان میترا امیری به دست کودکان ایران‌زمین می‌رسد.

درباره‌ی مجموعه‌ی خانه ربات‌ها

خانه‌ی ربات‌ها (House of Robots) یک مجموعه‌ی داستانی کودکانه و فانتزی به قلم جیمز پترسون و کریس گرابنستاین است. سامی و مدی دو خواهر برادر‌اند که همراه مادر دانشمند خود و اختراعات و ربات‌های عجیب‌وغریب او زندگی می‌کنند. زندگی سامی و مدی اما با ورود ربات تازه‌ای به نام «ای» به کل تغییر خواهد کرد؛ چرا که ای هوش بسیار زیادی دارد و به‌زودی همچون یکی از اعضای خانواده در دل همه جا باز می‌کند. تاکنون دو جلد از این مجموعه با نام‌های «من و داداش رباتم» و «‌خانه‌ی ربات‌ها : ربات‌های مدار‌پریش‌» منتشر شده است. نشر پرتقال ناشر این مجموعه‌ی جذاب برای کودکان ایران‌زمین است.

جوایز و افتخارات کتاب من و داداش رباتم

• در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز

نکوداشت‌های کتاب من و داداش رباتم

• در عمق ماجرای خنده‌دار داستان، مفاهیم دوستی، شفقت، و خانواده وجود دارد، این موضوع به‌ویژه در خصوص رابطه‌ی سامی با خواهر کوچک و البته برادر رباتش دیده می‌شود. (هفته‌نامه‌ی ناشران)

• یک داستان مناسب برای مخاطبانی که چندان میل به خواندن ندارند! (CommonSenseMedia.org)

کتاب من و داداش رباتم برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این کتاب پرماجرا را به کودکان علاقه‌مند به داستان‌های فانتزی و آموزنده پیشنهاد می‌کنیم. گروه سنی 7 تا 12 سال مخاطبان اصلی این کتاب هستند.

در بخشی از کتاب من و داداش رباتم می‌خوانیم

یک لحظه صبر کنید؛ مثل اینکه صدای زنگ در می‌آید. راستش زنگ هم نیست، یکی دیگر از ربات‌های مادر است؛ به نام «دیلینگ» دربان. چشم‌های دیلینگ ردیاب‌های متحرک هستند وقتی کسی را جلوی ایوان خانه‌مان بییند، حسگرهای بیرونی‌اش به‌صورت خودکار، زنگ می‌زنند. حدس می‌زنم «هری هانتر هادسون»، پشت در باشد. بعضی وقت‌ها «تریپل اچ» صدایش می‌زنم یا خیلی کوتاه‌تر، «تریپ». حالا که تریپ آمده اینجا، فرصت خیلی خوبی است تا از او برایتان بگویم؛ بهترین دوست درجه دوی من، در کل دنیا.