معرفی و دانلود کتاب مدرنیسم: پنج خوانش سیاسی

معرفی کتاب مدرنیسم: پنج خوانش سیاسی

مجموعه مقالات دو متفکر بزرگ معاصر در کتاب مدرنیسم: پنج خوانش سیاسی دید تازه‌ای از مدرنیسم به ما ارائه می‌دهند. مقالاتی که توسط محمدعلی جعفری از میان آثار تری ایگلتون و فردریک جیمسون گزینش و ترجمه شده‌اند. تری ایگلتون یکی از مهمترین متفکران معاصر است و به‌عنوان برترین نظریه‌پرداز در زمینه‌ی پست‌مدرنیسم دانسته می‌شود. فردریک جیمسون نیز یکی از نام‌های پرآوازه در مطالعات اجتماعی است و او را از نمادهای مطالعاتی در زمینه‌ی تئوری مارکسیستی می‌دانند.

درباره‌ی کتاب مدرنیسم: پنج خوانش سیاسی

تری ایگلتون نام بزرگی در مطالعات سیاسی، اجتماعی فرهنگی است. اگر تابه‌حال در این زمینه‌های مطالعاتی و پژوهشی جستجویی کرده باشید یا کتاب‌های مرجع در این حوزه را خوانده باشید، قطعاً با نام او برخورد داشته‌اید. ایگلتون در طول حرفه‌ی پربار و غنی‌اش که بی‌شک تا قرونِ بعدی نیز به منبعی برای ارجاع از آن یاد خواهد شد، به مباحث مهمی چون تئوری ادبیات، فرهنگ، مدرنیسم، پست‌مدرنیسم، امپرالیسم، استعمار و همچنین به نظریات کسانی چون کارل مارکس و والتر بنیامین پرداخته است. اگر قرار باشد فقط چکیده‌ای از دستاوردها و دیدگاه‌های تری ایگلتون (Terry Eagleton) به شما ارائه دهیم، بی‌شک باید چند هزار کلمه نوشت. اما اگر بخواهیم به‌طور کلی به نوشته‌های این نظریه‌پرداز و متفکر بزرگ مطالعات فرهنگی اشاره کنیم، باید از اهمیت او در پژوهش‌های پست‌مدرنیستی نوشت.

تری ایگلتون به‌عنوان یکی از نمادهای مطالعات پست‌مدرنیستی شناخته می‌شود. نوشته‌های او در این زمینه بارها مورد بررسی و حتی واکنش‌های انتقادی قرار گرفته‌اند. نظریه‌های مدرنیستیِ تری ایگلتون را باید هم‌راستا با تئوری‌هایش در باب پست‌مدرنیسم یا پسا‌مدرنیسم دانست. به زعم او، اکثریت باور دارند که نوشته‌های وی با توجه به اینکه شاگرد دریدا است، باید مدرنیستی خطاب شود. یا بسیاری برای او برچسب «مارکسیست منعطف» را انتخاب کرده‌اند که در گزاره‌هایش نسبت به «تحولات تئوریک» خنثی است. اما خود ایگلتون نظر دیگری دارد و خود را هم‌گرا و هم‌راستا با تحولات نظری می‌داند. در این کتاب، محمدعلی جعفری از میان مقالات پرتعدادی که تری ایگلتون منتشر کرده، دو مقاله‌ی «مدرنیسم، اسطوره و سرمایه‌داری انحصاری» و «ناسیونالیسم، طنز و تعهد» را گزینش کرده است. یکی از نکاتی که در نوشته‌های ایگلتون وجود دارد و دیگران نیز به‌آن پرداخته‌اند، این مسئله است که ایگلتون در باب وضعیتِ معاصر نوعی نگاه بدبینانه دارد و در رویکرد دیالکتیکی‌اش به دنبال یافتن «راه‌حل» برای پرسش‌های متداول است. در این دو مقاله‌ی انتخابی به‌خوبی می‌توانیم ایده‌های او را بازشناسیم و در باب آنچه از آن حرف می‌زند، نقطه‌دید جدیدی کسب کنیم.

فردریک جیمسون (Fredric Jameson) یکی دیگر از نظریه‌پردازان بزرگ عصر ماست که به نوشته‌های اساسی و ارزشمندش در باب مارکسیسم و دیگر تئوری‌های فرهنگی و اجتماعی شهرت دارد. در اندیشه‌های جیمسون شاهد نگاه انتقادی او نسبت به پست‌مدرنیسم هستیم. او پست‌مدرنیسم را به‌عنوان یک کلِ ناتمام و ناکامل تعریف می‌کند که به درون تمام بسترهای فرهنگی و اجتماعی ورود کرده است. او ریشه‌ی این نفوذ و همچنین ناتوانی در رسیدن به یک تمامیت کامل را ناشی از سیستم کاپیتالیسم یا همان سرمایه‌داری انحصاری می‌داند. در این کتاب، سه مقاله‌ی اساسی و مهم از میان آثارش گزینش شده‌ که عبارت‌اند از «مدرنیسم و سرکوفته‌هایش؛ رب-گریه به منزله‌ی ضداستعمارگر»، «ناسیونالیسم: طنز و تعهد» و «مدرنیسم و امپریالیسم».

موردی که می‌توان در مورد مقالات و نوشته‌های انتخابی از هر دو نویسنده اشاره کرد، ارجاع آنان به ادبیات و هنر است. در واقع بخش مهمی از نوشته‌ها و میراث هر دو نویسنده در پیوندی است که میان هنر، فرهنگ و سیاست ایجاد کردند. نوشته‌های این دو نویسنده را باید هماهنگ و هم‌راستا با مسیری دانست که در تئوری‌های ادبی نیز طی شده است. به همین روی، وقتی مقاله‌ی جیمسون در مورد رب-گریه را می‌خوانیم، باید به جریان نظری و تاریخیِ «رمان نو» نیز واقف باشیم. می‌توان گفت این مقالات که با دقت نظر و ظرافت جالبی توسط محمدعلی جعفری گردآوری، گزینش و ترجمه شده‌اند، نمایه‌ای چندوجهی از مدرنیسم ارائه می‌دهند. این کتاب خواندنی و ارزشمند توسط انتشارات نیماژ منتشر شده است.

کتاب مدرنیسم: پنج خوانش سیاسی برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این کتاب به کسانی که به مطالعات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ادبی علاقه‌مندند پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب مدرنیسم: پنج خوانش سیاسی می‌خوانیم

زمانه‌ی کنونی کمابیش تاحدودی وامدار پسامدرنیسم است، و گویا اخیراً به دانستن اینکه مدرنیسم چه بود (به زمان گذشته‌ی فعل توجه کنید) و بازاندیشی در باب آن پدیدار تاریخی به شیوه‌های نو توجهی نشان داده می‌شود که به میراث ما شرکت‌کنندگان و بازیگران، مدافعان و دست‌اندرکاران تعلق ندارد. اما اکنون زمانه‌ای هم هست که چه‌بسا در گستره‌ی سال‌های طولانی‌تر، این مسئله که امپریالیسم چیست (به زمان فعل توجه کنید) و چگونه کار می‌کند موضوع بحث و نزاع شدید نظریه‌پردازان و نه فقط اقتصاددانان، مورخان، و دانشمندان علوم سیاسی است. تنوعی از نظریه‌ها و مدل‌های بسیار پیچیده - احتمالاً بسیار فهم‌ناپذیرتر از اغلب شکل‌های نظریه‌ی ادبی معاصر - پدیدار شده که هرگونه بحث جدی در باب موضوع را قدر می‌داند.

بنابراین هرگونه بحث در باب رابطه‌ی مدرنیسم و امپریالیسم، پیش از آنکه به سراغ موضوع برود عموماً به دو و نه یک مقدمه‌ی مطوّل نیاز دارد. اما بهتر است پیشاپیش موضوع را به‌وضوح مشخص کنیم: موضوع ما، درمورد کنونی، شامل به‌اصطلاح ادبیات امپریالیسم نیست، چون آن ادبیات (کیپلینگ، رایدر هاگارد، ورن، ولز) روی‌هم‌رفته به‌هیچ‌وجه از منظر صوری، مدرنیستی محسوب نمی‌شود و از ژانرهای نیمه‌حاشیه‌ای چون داستان‌سرایی ماجراپردازانه پدیدار شده و در دوران سلطه‌ی امر مدرن و ایدئولوژی و ارزش‌های آن، «خُرد» و «حاشیه‌ای» باقی مانده است (حتی کنراد آشکارا از شکل‌های داستان‌سرایی کهن کمک می‌گیرد.)

فرضیه‌ای که اینجا توضیح می‌دهیم بسیار صوری‌تر و فراگیرتر از تأیید این نکته است که امپریالیسم به‌معنای دقیق کلمه ادبیات خاص خود را تولید کرده و اثر آشکاری بر محتوای آثار ادبی کلان‌شهری دوره بر جا گذاشته است.

فهرست مطالب کتاب

مدرنیسم، اسطوره و سرمایه‌داری انحصاری: تری ایگلتون
مدرنیسم و سرکوفته‌هایش؛ یا، رُب - گریه به‌منزله‌ی ضداستعمارگر: فردریک جیمسن
ناسیونالیسم: طنز و تعهد: تری ایگلتون
یادداشت‌ها
مدرنیسم و امپریالیسم: فردریک جیمسن
یادداشت‌ها
فراسوی غار: تشریح ایدئولوژی مدرنیسم: فردریک جیمسن
یادداشت‌ها