معرفی و دانلود کتاب فرجام آندریاس

معرفی کتاب فرجام آندریاس

کتاب فرجام آندریاس آخرین اثر یوزف روت نویسنده بزرگ ارتشی است. این کتاب شاهکار کوچکی است از زندگی مردی ژنده‌پوش و بی‌خانمان در حاشیه رود سن.

داستان، اودیسه‌ای است، که از شامگاهی بهاری، زیر یکی از پل‌های رود سن و با ورود غریبه‌ای شیک پوش زندگی آندریاس آغاز می‌شود. با ورود او زندگی آندریاس معنایی تازه می‌یابد. از آن لحظه او دینی دارد که باید به قدیسه ترزا ادا کند اما هوس‌های گاه و بیگاهش سنگی است در راه ادای این دین.

آندریاس یک تنه با قدم‌های مردی دائم الخمر، لنگان لنگان بار داستان را بر دوش می‌کشد و ما را که همچون خودش، هر آن انتظار بازگشت او را به زندگی نکبت‌بارش داریم، با فرجامی شگفت‌انگیز غافلگیر می‌کند. او قهرمانی است که از آغاز تا پایان داستان رنج می‌کشد. لذت‌های کوتاهش همیشه به حسرت می‌انجامند و چیزی از رنج او نمی‌کاهند.

یوزف روت (Joseph Roth)، نویسندۀ این کتاب، در ادبیات آلمانی‌ زبانِ اتریش در سده بیستم در کنار دو چهره بزرگ و جهانی دیگر روبرت موزیل و هرمان بروخ جایگاه عظیمی در تاریخ ادبیات جهان دارد. بعد از جنگ جهانی اول به کار روزنامه‌نگاری مشغول شد و برای مجلات، نقد ادبی و مقاله می‌نوشت. تار عنکبوت، شب هزار و دوم، نسل برباد رفته و مارش رادتسکی از جمله آثار اوست. آثار او از بهترین‌ نمونه‌های نثر و سبک ادبیات آلمانی در قرن بیستم به شمار می‌رود. او در رمان‌هایش از روزگاری سخن می‌گوید که امپراتوری اتریش قلب اروپا بود.

در بخشی از کتاب فرجام آندریاس (The Legend of the Holy Drinker) می‌خوانیم:

شامگاه یکی از روزهای بهاری سال 1934 بود. مردی میانسال از پلکان سنگی یکی از پل‌های رود سِن، پایین می‌آمد. همه می‌دانند و ناگفته پیداست که جز بی‌خانمان‌های پاریس کسی در چنین جایی؛ در حاﺷیه رود سن، نمی‌خوابد یا بهتر است بگوییم: زندگی نمی‌کند.

یکی از همین بی‌خانمان‌ها تصادفاً داشت به طرف آن مرد میانسال و واقعاً خوش‌پوش می‌آمد که ظاهرش آدم را به یاد جهانگردی می‌انداخت که به جستجوی دیدنی‌های شهرهای غریبه رنج سفر را بر خود هموار کرده باشد. مرد بی‌خانمان به لحاظ سر و وضع ناهنجار و رقت بارش تفاوت چندانی با بقیه هم‌پالگی‌هایش نداشت، اما نمی‌دانیم چرا توجه مرد میانسال و خوش پوش به این یکی جلب شده بود.

گفتیم دیگر شب شده بود و زیر پل‌ها در کناره رود هوا تاریک‌تر از آن بالا بود، تاریک‌تر از دنیای روی پل‌ها و اسکله‌ها. مرد بی‌خانمان و سراپا ژولیده کمی تلو تلو می‌خورد و انگار اصلاً حواسش به مرد خوش‌پوش نبود. اما او که از دور متوجه آمدنش شده بود، نه فقط تلو تلو نمی‌خورد، بلکه با گام‌هایی مصمم راهش را به طرف مرد بی‌خانمان کج کرد و درست سر راهش قرار گرفت. هر دو رو در روی یک دیگر ایستادند. مرد میانسال و خوش‌پوش پرسید: «کجا می‌روید برادر؟»

مرد نگاهی به او انداخت و گفت: «خیال نمی‌کنم برادری داشته باشم و نمی‌دانم این راه من را به کجا می‌رساند».

مرد میانسال گفت: «من راه را نشان‌تان می‌دهم». و ادامه داد: «اما از دستم عصبانی نشوید اگر من هم در مقابل از شما تقاضای لطفی غیرمعمول را داشته باشم».