معرفی و دانلود کتاب سرگردان در میدان های پیر بوردیو و مقالات دیگر

معرفی کتاب سرگردان در میدان های پیر بوردیو و مقالات دیگر

حسن میرعابدینی یکی از منتقدانِ ادبیِ شناخته‌شده در فضای دانشگاهیِ ایران است. در کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر، مخاطب شماری از مقالات و جستارهای خواندنی وی خواهید بود. موضوع اغلب این مقالات و جستارها، ادبیات داستانی ایران در دوره‌ی معاصر است.

درباره کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر

اگر از علاقه‌مندانِ حوزه‌ی نقد و نظریه‌ی ادبی باشید، بی‌گمان نام حسن میرعابدینی، منتقد ادبی و پژوهشگر برجسته‌ی تاریخ ادبیات را شنیده‌اید، و از پیش با آثار او آشنایی دارید. میرعابدینی، در کنار چهره‌هایی چون دکتر حسین پاینده و مرحوم رضا براهنی، یکی از نخستین نویسندگانِ ایرانی‌ست که در آثار تألیفی خویش، تاریخ ادبیات ایران را با عطف توجه به نظریه‌های ادبیِ شناخته‌شده در سطح جهان، بررسی نموده است. کتابِ «تاریخ ادبیات داستانی ایرانِ» او، نمونه‌ی خوبی از به‌کارگیری تئوری‌های ادبیِ غربی در نقد و بررسی آثار وطنی‌ست. کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر یکی دیگر از آثار خواندنی وی به شمار می‌رود. این کتاب از بیست و یک مقاله‌ی پژوهشی تشکیل شده است. در این مقالات به موضوعات متنوعی پرداخته شده است. از جمله: تاریخ ادبیات داستانی ایران، بوطیقای روایی در هزار و یک شب، معنای رئالیسم نزد احمد محمود، کاربرد نظریه در بررسی تاریخ ادبیات نمایشی، جایگاه هوشنگ گلشیری در ادبیات معاصر ایران و ...

یکی از بهترین مقالات کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر، «مرگ کدام مؤلف» نام دارد. میرعابدینی در این مقاله‌ی موجز و مختصر، با رویکردی انتقادی به بررسی محتوای مقاله‌ی مشهور «مرگ مؤلف»، اثر رولان بارت، نظریه‌پرداز ادبیِ اهل فرانسه، پرداخته است. بارت در مقاله‌ی نام‌برده، مدعی شده که انگاره‌ی مؤلف، اساساً انگاره‌ای مدرن است، که هم‌زمان با ظهور نظم بورژوایی در عالم نظریه‌ی ادبی سر برآورد. بارت توضیح می‌دهد که مطابق دیدگاه مؤلف‌محور، اثر ادبی، به طور تمام و کمال به صاحبِ اثر که همانا مؤلف است، تعلق دارد. دیدگاه مؤلف‌محور، نوعی خوانش خاص را تجویز می‌کند؛ خوانشی که هدفِ آن، پی بردن به نیاتِ مؤلف اثر است. مطابق دیدگاه مؤلف‌محور، معنای متنِ ادبی (و نه فقط متن ادبی، بلکه متن در معنای عام)، با واکاوی مقاصد و نیاتِ مؤلف یا نگارنده‌ی متن، محرز می‌گردد. بارت در مقاله‌ی مرگ مؤلف توضیح می‌دهد که دیدگاه شرح‌داده‌شده، تا چه اندازه گمراه‌کننده، و متضاد با ماهیت ادبیات است. به زعم بارت، متن به خودیِ خود و به طور قائم‌به‌ذات، زاینده‌ی معناست، و این‌که صاحب متن (یا همان مؤلف) در پی ارائه‌ی کدام معنای خاص بوده است، نباید در خوانش ما از متون تأثیری داشته باشد. به عبارتی، مدعای بارت این است که ما باید به خودِ متن و آنچه متن ارائه می‌دهد توجه کنیم، و مؤلف را به دست فراموشی بسپاریم. میرعابدینی در مقاله‌ی مرگ کدام مؤلف نقایص دیدگاه رولان بارت را آشکار نموده است.

دیگر مقاله‌ی خواندنی کتاب پیش رو، «جایگاه گلشیری در داستانِ امروز» است. میرعابدینی در این مقاله، به واکاوی تأثیرِ آثار هوشنگ گلشیری بر جریان داستان‌نویسی فارسی پرداخته است، و بر نقش بی‌بدیل این نویسنده در اعتلای ادبیات روایی در ایران، تأکید نموده است. با خواندن این مقاله درمی‌یابیم که گلشیری چگونه با آثاری نظیر «شارده احتجاب» و «کریستین و کید» مسیر داستان‌نویسی فارسی را تغییر داد، و ادبیات روایی ایران را به پیش و پس از خود، تقسیم نمود.

کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر توسط نشر چشمه در اختیار مخاطبین علاقه‌مند قرار گرفته است.

کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به مباحث مرتبط با نقد و نظریه‌ی ادبی، به علاوه‌ی دنبال‌کنندگان ادبیات روز ایران، دو گروه از مخاطبین اصلی کتاب سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر از حسن میرعابدینی به شمار می‌روند.

با حسن میرعابدینی بیشتر آشنا شویم

حسن میرعابدینی (متولد سال 1332) نویسنده، منتقد ادبی و پژوهشگر تاریخ ادبیات ایران است. او از اوایل دهه‌ی هشتاد تا سال 1385 مشغول تدریس ادبیات در دانشگاه زنجان بوده است. وی همچنین، سابقه‌ی تدریس در موسسه‌ی آموزش عالی حافظ شیراز را نیز در کارنامه دارد. از حسن میرعابدینی آثار پژوهشی فراوانی به انتشار رسیده است. موضوع عمده‌ی این آثار، ادبیات داستانی ایران به طور خاص و نقد ادبی به طور عام است. از میان نوشته‌های میرعابدینی، به عنوان نمونه، می‌توان به آثار پیش رو اشاره نمود: «سفری به دنیای افسانه‌ها»، «در رثای صادق چوبک»، «سرگردان در میدان‌های پیر بوردیو و مقالات دیگر»، «تاریخ ادبیات داستانی ایران»، «فرهنگ داستان‌نویسان ایران از آغاز تا امروز» و « هشتاد سال داستان کوتاه ایرانی».

در بخشی از کتاب سرگردان در میدان های پیر بوردیو و مقالات دیگر می‌خوانیم

داستان‌نویسیِ امروز ما دچار فرسودگی شده و چهره‌ای بی‌فروغ یافته است؛ و جز در مواردی، پُرسروصدا و تصنعی شده است. معمولاً نویسنده با صناعت نوشتنِ داستان‌ آشناست، اما آنچه در بسیاری از داستان‌ها به چشم نمی‌خورد نیروی مکاشفه و جوهرۀ زندگی است. آنچه نویسندگانِ داستان‌های متظاهرانۀ امروز فراموش کرده‌اند این است که خواندن باید لذت‌بخش باشد، و داستان ضمن تجربه‌گرایی در زبان و ساخت، در پسِ روزمرّّگی‌ها، جادوی واقعیت و یا بخش ناپیدایی از وجود شخصیتی را به جلوه درآورد و لرزه در تیرۀ پشتِ خواننده بیندازد. شاید یکی از راه‌های گذر از فرسودگی، کشف و احیای بوطیقای داستان ایرانی، از هزار و یک شب گرفته تا رمانس‌های نظامی گنجوی و دیگر اثرآفرینان ادبیات کلاسیک، باشد. منظورم از بوطیقا همان تعبیر تودورُف است: بوطیقا قوانین همگانیِ حاکم بر زایش آثار ادبی است، به ساختار و کارکرد گفتمان ادبی مربوط می‌شود، و ادبیات را به مثابۀ آفرینش کلامی و زبانی نه محتوایی در نظر می‌گیرد. کشف بوطیقای قصۀ ایرانی و کاربرد خلاقانۀ آن می‌تواند امکانات تازه‌ای را پیشِ روی داستان‌نویسانِ امروز بگذارد. اما تصریح کنم، مقصودم گرایش به بومی‌گرایی از نوعِ «ما می‌توانیم» نیست که این روزها در دانشگاه‌ها مطرح است.

فهرست مطالب کتاب

یادداشت نویسنده
بوطیقای داستانِ ایرانی
شیوه ‌های داستان‌ ‌پردازی در هزار و یک شب
داستان ورود ما به روزگارِ نو
حکایت همچنان باقی‌ست
نخستین نشریۀ ویژۀ داستان کوتاه
رشید یاسمی، از اولین ناقدانِ رمان فارسی
فاطمه سیاح و نقد جامعه‌ ‌شناختی
نظام مکالمه ‌ایِ رمان
بازتاب مشغله ‌های روزگار؟
داستانک
شخصیت‌ ‌هایی که با هربار خوانده‌ ‌شدن
زندگی از سر می‌ ‌گیرند
مرگِ کدام مؤلف؟
از کُنجِ عزلت تا غربتِ هجرت
سرگردان در میدان‌ ‌های پیِر بوردیو
کاربرد نظریه در بررسی تاریخ نمایش
جلال آل ‌احمد: داستان ‌نویس
رئالیسمِ احمد محمود
جایگاه گلشیری در داستانِ امروز
داستان‌ ‌های روان‌ ‌شناختیِ هولناکی‌نوشت
دُن‌ ‌کیشوتِ ایرانی
نمایه