معرفی و دانلود کتاب رویای یک دیوانه: داستانی تخیلی برگرفته از زندگی پستچی‌ای به نام شوال

معرفی کتاب رویای یک دیوانه: داستانی تخیلی برگرفته از زندگی پستچی‌ای به نام شوال

کتاب رویای یک دیوانه، راوی به حقیقت پیوستن آرزویی‌ست که محقق شدنش باورنکردنی بوده است. نادین مونفیس در این اثر، داستانی را بر اساس زندگی فردیناند شوالِ پستچی به تصویر می‌کشد که 33 سال زمان خود را صرف ساختن کاخ ایده‌آل در فرانسه کرده، در حالی که هیچ پیشینه‌ای در زمینه‌ی معماری نداشته است. اثر او، امروزه یکی از عجیب‌ترین بناهای تاریخی فرانسه به شمار می‌رود.

درباره‌ی کتاب رویای یک دیوانه

«شوال» (Ferdinand Cheval) هم یک انسان معمولی بود، مثل همه‌ی ما. نه قدرت خارق‌العاده‌ای داشت و نه در خانواده و محیطی بزرگ شده بود که امکانات عجیب و غریبی را برایش فراهم کنند. او در خانواده‌ای زندگی می‌کرد که به کشاورزی مشغول بودند و اوضاع مالی خوبی هم نداشتند؛ تا جایی که مجبور شده بود در 13 سالگی درس و تحصیل را کنار بگذارد و سراغ کار در یک نانوایی برود، اما حتی همین امر ساده هم برای او میسر نشد و در آخر هم پستچی شد. اما شوال، از آن دست افرادی بود که برای رویاهای خود ارزش خاصی قائل بود؛ این که در خواب خود را مشغول ساخت یک کاخ، یا قلعه -خود او هم دقیق جزئیات خوابش را به خاطر نمی‌آورد- دیده بود، از ذهنش بیرون نمی‌رفت. انگار این رویا پیام‌رسان این بود که شوال باید به قدرت خود در خلق کردن ایمان بیاورد. از طرفی، پیدا کردن ناگهانی سنگ‌هایی که ظاهر عجیب و خاصی داشتند و این که هنر مجسمه‌سازی طبیعت را به او نشان می‌دادند، او را به جایی رساند که بتواند یکی از عجیب‌ترین و جذاب‌ترین کاخ‌های دنیا، یعنی کاخ ایدئال در فرانسه را بسازد. کاخی که به دست کسی ساخته شده که پیش‌زمینه‌ای در معماری و سنگ‌تراشی نداشته است! کتاب رویای یک دیوانه (Le reve dun fou)، روایت‌گر تحقق این آرزوست.

همه‌چیز از روزی شروع شد که شوال قطعه سنگ عجیبی را در راه خود دید، که به نظر می‌رسید از ماسه باشد و آب آن را به این شکل در آورده باشد. هرروز که از آن مسیر می‌گذشت، سنگ‌های جدیدتر و حتی زیباتری را پیدا می‌کرد و از روزی به بعد، تمام سنگ‌ها را جمع‌آوری می‌کرد تا بتواند کاخ رویاهای خود را بسازد. محقق شدن این رویا، 33 سال طول کشید و 20 سال اول صرف ساخت و ساز نمای خارجی کاخ شد. شوال هرروز سنگ‌ها را در سبد خرید جمع می‌کرد، آن‌ها را به زمینی می‌برد که زمان ازدواج به او و همسرش هدیه داده شده بود و شب‌ها را مشغول به ساخت کاخ ایدئال بود؛ کاخی برای دخترش آلیس. هدیه‌ای از پدری که دوست داشتنش را سخت ابراز می‌کرد، به دختری که از بزرگترین انگیزه‌های تحقق رویای یک دیوانه بود.

فردینان شوال درست قبل از مرگش، توسط چهره‌هایی از جمله آندره برتون، برنارد بافت، روبرت دویزنو و پابلو پیکاسو شناخته و دیده شد. پیکاسو پس از تحسین اثر شوال، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها را خلق کرد که روایت شوال را به شیوه‌ای کارتونی بیان می‌کرد، که به‌عنوان کتاب طراحی Facteur Cheval شناخته می‌شود. در سال 1969، آندره مالرو، وزیر فرهنگ، کاخ ایده‌آل را یک نقطه عطف فرهنگی اعلام کرد و آن را تحت محافظت قرار داد. نادین مونفیس (Nadine Monfils) در کتاب رویای یک دیوانه زندگی شوال را روایت می‌کند و از کاخی می‌گوید که به تنهایی و با کمترین ابزار ساخته شد و به این بنای تاریخی دیدنی تبدیل شد.

این اثر داستانی که بر اساس زندگی پستچی شوال نوشته شده، توسط فرزانه مهری به فارسی برگردانده شده و به کوشش نشر آفرینگان به چاپ رسیده است.

اقتباس‌های سینمایی و فرهنگی از کتاب رویای یک دیوانه

در سال 2018، نیلز تاورنیه (Nils Tavernier)، کارگردان فرانسوی، فیلم سینمایی L'incroyable histoire du facteur Cheval (به انگلیسی: The Ideal Palace) را درباره زندگی و کار شوال منتشر کرد و ژاک گمبلین (Jacques Gamblin) ایفای نقش او را بر عهده داشت. هرچند این فیلم اقتباس مستقیمی از رویای یک دیوانه به شمار نمی‌رود، اما هم فیلم و هم کتابی که پیش رو داریم، بر اساس یک داستان واحد تولید شده‌اند.

کتاب رویای یک دیوانه برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این اثر را به تمام دوستداران مطالعه‌ی داستان‌هایی که بر اساس واقعیت نوشته شده‌اند، پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب رویای یک دیوانه: داستانی تخیلی برگرفته از زندگی پستچی‌ای به نام شوال می‌خوانیم

هنگام ساختن کاخم، بر فراز دنیا و ابرها پرواز مى‌کردم. سوزش دستانم را بر اثر کار با آهک حس نمى‌کردم. نه سرماى شب را مى‌فهمیدم و نه گرماى گاهى خفه‌کننده تابستان را. تمام وجودم سرشار از سرخوشى بود. هر جانور، هر گیاهى که از دل سنگ بیرون مى‌آمد، یک تولد بود. حضورى که همنشینم مى‌شد و مرا بیش از پیش از دردهایم دور مى‌کرد. گاهى اوقات، دست از کار مى‌کشیدم تا از چیزى که خلق کرده بودم حظ ببرم، مانند کودکى که بازى مى‌کند و از این‌که توانسته آجرهاى چوبى‌اش را روى هم بچیند شادمان مى‌شود. لحظاتى پیش مى‌آمد که چشمانم دیگر چیزى نمى‌دید، بس که به مواد و مصالح خیره شده بودم. آن وقت به تماشاى نخل‌هایى مى‌نشستم که مرا فرا گرفته بود. و همچنین درختان زیتون، انجیر تیغ‌دار هندى، آلوئه‌ورا و ... تجملات پرمنزلت طبیعت که به کاخم جلوه خاصى مى‌داد. همیشه مطالعه کردن را دوست داشتم. به‌ویژه خواندن کتاب‌هایى درباره مکان‌هاى عجیب و غریب. مرا به رؤیابافى مى‌کشاند! مجله منظر تماشایى را توزیع مى‌کردم، مجله‌اى درباره معمارى‌هاى مکان‌هاى دوردست. در آن مطالبى از تاریخ، طبیعت و مذاهب وجود داشت. بدون شک به تخیلات من بال و پر داد و باعث شد در کاخم نشانه‌هایى از سویس، هندوستان، شرق و حتى چین به چشم بخورد! تلفیقى از سبک‌هاى تمام کشورها و تمام دوران‌ها. چون نمى‌توانستم در واقعیت سفر کنم، از این صفحه به آن صفحه به گشت و گذار مى‌پرداختم، در تصویرى که همچون جزیره‌اى وحشى بود پیاده مى‌شدم، سپس سوار بر زورق آبى‌رنگ کلمات مى‌شدم، میان ویرگول‌ها پارو مى‌زدم تا مرا به فراسوى رؤیاها ببرند. وقتى‌بچه بودم، مادرم به من مى‌گفت زیباترین سفرها آن‌هایى‌اند که در تختخواب داریم. هنوز صدایش را مى‌شنوم: «به ماه نگاه کن، بعد چشمانت را ببند.» شاید رؤیاهایم از او نشئت گرفته‌اند. سال‌ها تصور مى‌کردم که مردم پس از مرگ به ستاره جدیدى در آسمان تبدیل مى‌شوند. و مادرم از آن بالا قصه‌هایى برایم زمزمه مى‌کند تا کودک کوچک درونم را فراموش نکنم. کودکى که از همان زمان جیب‌هایش را پر از سنگریزه مى‌کرد. سپس، یک روز متوجه شدم که قصه‌هایى مى‌بافیم تا بدبختى‌هایمان را درونشان پنهان سازیم. و پریان فقط براى مرهم گذاشتن بر قلب‌هاى زخم‌خورده ما وجود دارند.