معرفی و دانلود کتاب دیکتاتورهای فریبکار: چهره متغیر ستمگری در قرن بیست و یکم

معرفی کتاب دیکتاتورهای فریبکار: چهره متغیر ستمگری در قرن بیست و یکم

دیکتاتوری در قرن 21 دیگر با شمشیر و سایه‌ی ترس فرمان نمی‌راند، بلکه با تارهای نامرئی اطلاعات و فریب شما را به دام می‌اندازد. کتاب دیکتاتورهای فریبکار نقاب از چهره‌ی نسل نوینی از مستبدان برمی‌دارد که در قرن 21، با معماری اطلاعات و نمایش دموکراسی، قدرت را تسخیر می‌کنند. سرگئی گوریف و دانیل تریسمان در این اثر، راز بقای این دیکتاتورها را فاش می‌کنند و راه‌های مقابله با آن‌ها را به چالش می‌کشند.

درباره‌ی کتاب دیکتاتورهای فریبکار

در جهانی که حقیقت مانند عروسکی در دستان دیکتاتورهای مدرن می‌رقصد، کتاب دیکتاتورهای فریبکار: چهره‌ی متغیر ستمگری در قرن بیست‌ویکم (Spin Dictators: The Changing Face of Tyranny in the 21st Century)، نوشته‌ی سرگئی گوریف (Sergei Guriev)، اقتصاددان روس و دانیل تریسمان (Daniel Treisman)، دانشمند سیاسی آمریکایی، پرده از نمایش پیچیده‌ای برمی‌دارد که قدرت را نه با خشونت آشکار، بلکه با فریب‌های نامحسوس حفظ می‌کند. این اثر که در سال 2022 منتشر شد، به کاوشی عمیق در تحول دیکتاتوری در دوران معاصر می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه مستبدان قرن بیست‌ویکم، برخلاف پیشینیان خود مانند هیتلر، استالین و مائو که با مشت آهنین و ایدئولوژی‌های ترسناک سلطه می‌کردند، با ابزارهای نوین تکنولوژی و رسانه، تاج قدرت را بر سر نهاده‌اند.

این کتاب تفاوت بنیادین میان دیکتاتورهای سنتی و نسل جدید را آشکار می‌کند. اگر دیکتاتورهای گذشته با سرکوب خونین و ایجاد رعب و وحشت، تسلط خود را تضمین می‌کردند، دیکتاتورهای امروزی چون ولادیمیر پوتین، رجب طیب اردوغان و ویکتور اوربان، شطرنج‌بازانی ماهرند که مهره‌های دموکراسی را به نفع خود جابه‌جا می‌کنند. آن‌ها رسانه‌ها را نه با خاموشی کامل، بلکه با هدایت زیرکانه به تسخیر درمی‌آورند؛ روایت‌هایی می‌سازند که مشروعیتشان را تقویت کرده و مخالفان را در چشم مردم بی‌اعتبار می‌کند. پوتین، کارگردانی است که اخبار را به سناریوی قدرت خود بدل کرده؛ اردوغان، بازیگری است که دموکراسی را به پرده‌ای برای استبداد مبدل می‌سازد و اوربان، معمار فریبی است که آزادی را در قفس آینه‌ها به نمایش می‌گذارد.

نویسندگان نشان می‌دهند که این دیکتاتورهای فریبکار که به بعضی اشاره می‌کند و به برخی دیگر نه، چگونه از نهادهای دموکراتیک به مثابه ابزاری برای نابودی همان دموکراسی بهره می‌برند. آن‌ها انتخابات برگزار می‌کنند، اما نتیجه از پیش تعیین‌شده است؛ رسانه‌های مخالف را نه تعطیل، بلکه به حاشیه‌ای بی‌اثر تبدیل می‌کنند تا توهم کثرت‌گرایی حفظ شود. این روش‌ها، که ابتدا توسط چهره‌هایی چون لی کوان یو در سنگاپور و آلبرتو فجیموری در پرو ابداع شد، با ظهور تکنولوژی‌های نوین به اوج کارآمدی خود رسیده‌اند و توسط سایرین نیز به شکل‌های دیگر در سراسر جهان استفاده شده‌اند. در عصر دیجیتال که هر کلیک می‌تواند افکار عمومی را شکل دهد، این دیکتاتورها قلمرو اطلاعات را به تسخیر درآورده‌اند و با ترکیبی از تبلیغات، اطلاعات نادرست و سانسور پنهان، افکار را مهندسی می‌کنند.

کتاب همچنین به تمایز میان این «دیکتاتورهای فریبکار» و «دیکتاتورهای ترس» مانند کیم جونگ اون و بشار اسد، یا مستبدان مبتنی بر فناوری پیشرفته چون شی جین‌پینگ، می‌پردازد. برخلاف گروه نخست که هنوز به سرکوب آشکار وابسته‌اند و گروه دوم که با نظارت دیجیتال مطلق حکم می‌رانند، دیکتاتورهای فریبکار باتکیه‌بر محبوبیت ظاهری و تصویرسازی از شایستگی، نیازی به خشونت گسترده ندارند. اما این ترفندها چه پیامدی برای جهان دارد؟ نویسندگان به پیوند نگران‌کننده میان این دیکتاتورها و پوپولیست‌های دموکراتیک، مانند دونالد ترامپ، اشاره می‌کنند و نشان می‌دهند چگونه فریب و نمایش، مرز میان استبداد و دموکراسی را کم‌رنگ کرده است.

مطالعات موردی کتاب، از کنترل رسانه‌ها و دستکاری انتخابات در روسیه‌ی تحت حاکمیت پوتین تا تبدیل دموکراسی به ابزاری برای سلطه در ترکیه‌ی اردوغان، خواننده را به سفری در لایه‌های پنهان قدرت می‌برد. اما شاید پرسش اصلی این باشد که چرا این دیکتاتورها در عصر مدرنیته دوام می‌آورند؟ سرگئی گوریف و دانیل تریسمان استدلال می‌کنند که این موفقیت نه از عقب‌ماندگی جوامع، بلکه از ناتوانی سازوکارهای مدرن در مهار این فریب‌کاری‌ها نشات می‌گیرد. بااین‌حال، چرخش اخیر رژیم‌هایی چون روسیه به‌سوی سرکوب آشکار، پرسش‌هایی درباره پایداری این مدل مطرح می‌کند.

کتاب دیکتاتورهای فریبکار نه‌تنها تحلیلی دقیق از این پدیده ارائه می‌دهد، بلکه هشداری به دموکراسی‌ها برای بازنگری در برابر این تهدید نامرئی است. آیا جهان آزاد می‌تواند در برابر این معماران فریب تاب بیاورد؟ این کتاب که به همت انتشارات سنگ منتشر شده و سوده کریمی آن را به فارسی برگردانده است، با نثری روشن و به‌کارگیری استدلال‌های محکم، ما را دعوت می‌کند تا پشت پرده این نمایش را ببینیم و برای آینده آماده شویم.

جوایز و افتخارات کتاب دیکتاتورهای فریبکار

• جز بهترین کتاب‌های سال 2022 به انتخاب نیویورکر؛
• جز بهترین کتاب‌های سیاسی سال 2022 به انتخاب مجله‌ی فایننشال تایمز؛
• جز کتاب‌هایی که ما را به فکر فرو می‌برند در سال 2022 به انتخاب مجله‌ی آتلانتیک؛
• برنده‌ی مدال برنز جایزه‌ی کتاب آرتور از شورای روابط خارجی؛
• برنده جایزه زرلی - مریمو از آکادمی علوم اخلاقی و سیاسی؛
• کتاب منتخب ویراستاران وب‌سایت آمازون؛
• و ...

نکوداشت‌های کتاب دیکتاتورهای فریبکار

• دیکتاتوری‌های قرن بیستم بر پایه خشونت و زور مستقیم بنا شده بودند. اما این کتاب نشان می‌دهد که در قرن بیست‌ویکم، نوع جدیدی از دیکتاتوری به وجود آمده؛ دیکتاتوری‌هایی که ظاهر دموکراتیک دارند، اما در واقع، محتوای دموکراسی را از بین می‌برند. نمونه‌های آن را می‌توان در مجارستان، سنگاپور و ترکیه دید. (گیدئون راچمن، فایننشال تایمز)
• کتابی پر از تحقیق‌های دقیق و هم‌زمان سرگرم‌کننده. (تونی باربر، فایننشال تایمز)
• سرگئی گوریف و دانیل تریسمن در کتاب دیکتاتورهای فریبکار با استدلال‌های قوی نشان می‌دهند که چطور در چند دهه اخیر، فریب و ظاهرسازی جای ترس و وحشت را در حکومت‌های خودکامه گرفته است. این کتاب، مشکلی اساسی را تشخیص می‌دهد و راه‌حل هم پیشنهاد می‌کند. کار این دو نویسنده، خدمت بزرگی به حوزه‌ی سیاست جهانی است. (مایکل ام. روزن، واشنگتن اگزمینر)
• نویسندگان، ده‌ها استراتژی را که حکومت‌های اقتدارگرا برای نشان دادن چهره‌ای مردمی و دموکراتیک به کار می‌برند، با دقت ثبت کرده‌اند. اگرچه این تصویر ممکن است ناامیدکننده باشد، اما نویسندگان با این تحلیل ارزشمند، به خوانندگان آگاه سیاسی کمک بزرگی می‌کنند؛ چون با شناختن این روش‌ها، می‌توانیم در برابر این دیکتاتورهای جدید مقاومت کنیم. (بوک‌لیست)

کتاب دیکتاتورهای فریبکار برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سیاست معاصر، دانشجویان علوم سیاسی و افرادی که به تحلیل تحولات قدرت در جهان مدرن علاقه دارند، مناسب است. همچنین خوانندگانی که به‌دنبال درک ریشه‌های فریب در نظام‌های حکومتی استبدادی هستند، از آن بهره خواهند برد.

در بخشی از کتاب دیکتاتورهای فریبکار: چهره متغیر ستمگری در قرن بیست و یکم می‌خوانیم

دیکتاتورهای قرن بیستم امیدوار بودند با انجام این همه خونریزی به کجا برسند؟ و چرا خشونت‌های‌شان را این همه عمومی می‌کردند؟

در نظر برخی، تنها پاسخ احتمالی بیماری روانی آن‌هاست. درواقع بسیار دشوار است که آن تعداد قتل‌عام دستور داده شده را کاملاً طبیعی در نظر بگیریم. روان‌شناسانی که بیوگرافی هیتلر، صدام حسین و کیم جونگ ایل را بررسی کرده‌اند، نشانه‌هایی از پارانویا، نارسیسیم، سادیسم و شیزوفرنی را در آن‌ها تشخیص داده‌اند. البته به نظر می‌رسد روان‌شناسی برای بررسی وضعیت یک ژنرال ناکافی است. بسیاری از دیکتاتورهای مهارت‌های شناختی پیشرفته و تفکر استراتژیک از خود نشان داده‌اند. صدام حسین، پال پوت و ماسیاس آنگوئما با برخی افراد برخوردهایی داشته‌اند که آن افراد آنان را کاملاً معصوم دانسته‌اند، اما دیگران چنین فکری نمی‌کنند. بسیاری از خودکامه‌ها بیش از صداهای درونی‌شان، خشونت را مفید می‌دانسته‌اند.

اما برای رسیدن به چه نتیجه‌ای؟ یکی از کاربردهای‌های خشونت، شکستن مقاومت بوروکراتیک بود. این به‌روشنی انگیزه‌بخش اولیه‌ی لنین و مائو در طول انقلاب فرهنگی بوده است. لنین زیردستان را به دلیل تشریفات اداری تهدید به زندان کرد و به یکی نوشت: «تو شایسته‌ی کتک خوردن هستی!» البته این هم خشونت در ملأعام را توجیه نمی‌کند. سرکوب اغلب با یک بوروکراسی وفادار انجام می‌شد تا روی یک نفر بی وفا.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
فصل یکم: رعب و وحشت و تغییر اطلاعات
بخش اول: چگونه اتفاق افتاد
فصل دوم: نظم، اما تنبیه نه
فصل سوم: پروپاگاندای پست مدرن
فصل چهارم: سانسور محسوس
فصل پنجم: دموکراسی برای دیکتاتورها
فصل ششم: چپاول جهانی
بخش دوم: چرا اتفاق می‌افتد و چه باید کرد
فصل هفتم: ترکیب مدرن‌سازی
فصل هشتم: آینده‌ی فریب