معرفی و دانلود کتاب دل ما

معرفی کتاب دل ما

اگر می‌خواهید نثر یکی از بهترین نویسندگان ادبیات فرانسه را تجربه کنید، کتاب دل ما اثر گی دو موپاسان را حتما بخوانید. دو موپاسان را می‌توان در کنار نام‌هایی چون بالزاک و فلوبر قرار داد و از او به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبیات فرانسه نام برد. این کتاب که آخرین رمان نویسنده است، داستان یک زن مادی‌گرا، بی‌رحم و اعجاب‌انگیز را روایت می‌کند. این شخصیت در آثار دو موپاسان نقش پررنگی دارد و در این رمان به شکل ویژه‌ای ترسیم شده است.

درباره‌ی کتاب دل ما

کتاب دل ما درمورد یک شخصیت زن این‌جهانی، سرد، پیچیده و چندلایه است. زنی که تجسدی از ایده‌های گی دو موپاسان (Guy de Maupassant) درباره‌ی مشکلات روحی و روانی انسان در آن برهه از زندگی‌اش است. کتاب دل ما (Notre Coeur) با عنوان انگلیسی Alien Hearts، به رابطه‌ی یک مرد با این زن متمایز می‌پردازد. وجوه این شخصیت زن در دیگر داستان‌ها و رمان‌های این نویسنده‌ی فرانسوی نیز نمود دارد، اما در کتاب دل ما خصیصه‌های رفتاری و روانی این کاراکتر به اوج خود می‌رسد.

داستان از این قرار است که با وجود ویژگی‌های سردی که شخصیت زن اصلی دارد، اما نمی‌توان انکار کرد که واجد قدرت و جاذبه‌ای‌ست که نمی‌توان از وی چشم برداشت. برای همین است که باید گفت شخصیت زن اصلی این رمان یکی از متفاوت‌ترین شخصیت‌های ادبیات فرانسه در اواخر قرن نوزدهم میلادی است. وجه اصلی این شخصیت را می‌توان در بی‌احساس و ظالم بودن وی دانست و توصیف کرد. زنی که به آرامی با رفتارهای خود نشان می‌دهد که چگونه بحران وضعیت روحی و روانی می‌تواند بر تمام هستی یک فرد تأثیر بگذارد.

رفتارهایی که از شخصیت زن اصلی می‌بینیم، ابعادی را از وی بازتاب می‌دهند که باورنکردنی می‌نماید. ما صرفاً با یک شخصیت منفی ساده در قالب روایت روبه‌رو نیستیم. آنچه آخرین رمان بلند گی دو موپاسان را ویژه کرده، چندگانگی احساسات مخاطب در مواجهه با شخصیت زن اصلی است. آیا این شخصیت فردی زیبا و جذاب است یا برعکس تمام هستی او ناخوشایند و نازیباست؟ خواندن این رمان شباهت زیادی به خواندن کتاب مادام بواوری نوشته‌ی گوستاو فلوبر دارد: هنگامی که رویکرد اخلاقی مخاطب نسبت به شخصیت اصلی ساده‌ نیست و هیچ نوع قضاوت سطحی رخ نمی‌دهد.

در مواجهه‌ی شخصیت مرد اصلی داستان با این زن، رابطه‌ای نامشروع شکل می‌گیرد؛ یک ارتباط عاشقانه و جنون‌آمیز که قرار است سرانجام شومی داشته باشد. در واقع این رمان در روزهایی نوشته شد که گی دو موپاسان در بستری بیماری بود. او در این اثر، تمام این شکنجه‌ها، وسواس‌ها و شیفتگی‌هایی را که به این شخصیت زن دارد، در بستر روایت ترسیم کرده است. ما در اینجا با زنی طرف هستیم که تجسدی کامل از زیست اجتماعی فرانسه در آن دوران است. در واقع شخصیت اصلی داستان نمودی از یک زن پاریسی در قرن نوزدهم است.

گی دو ماپاسان کسی بود که خیلی زود توانست در ادبیات قرن نوزدهم فرانسه جایگاه والایی کسب کند. او با نوشتن آثار رمانتیک در این برهه از ادبیات فرانسه تبدیل به یکی از پیشگامان رمان‌نویسی و داستان‌گویی شد. می‌توان گفت آنچه بیش از همه در آثار این نویسنده برجسته است، زوال زندگی انسان در بطن روایت و پچیدگی رفتارها در ارتباطات اجتماعی است. او در داستان‌هایش نشان می‌دهد سرخوشی، لذت و خوشبختی به سقوط، درماندگی و سرخوردگی تغییر می‌کنند. به همین روی، می‌توان گفت در آثار گی دو ماپاسان با پرداخت موجز به روان و روح انسان طرف هستیم: یک شخصیت چگونه معرفی می‌شود، چه سیری را پی می‌گیرد و در آخر چه فرجامی برایش رقم می‌خورد. کتاب دل ما توسط محمود گودرزی ترجمه شده و نشر افق آن را منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب دل ما

• کتابی سرشار از جملات زیبا و حیرت‌انگیز که تمایل دارم تعدادی از آن‌ها را حفظ کنم. وجوه روان‌شناختی این کتاب به عمق آدم‌ها می‌نگرد و آن‌ها را با دستانی همچون دستان یک پزشک مهربان و دانا لمس می‌کند. (والتر بنیامین)
• موپاسان یکی از کامل‌ترین و برترین نویسندگان دنیاست. (جوزف کنراد)
• گی دو موپاسان نویسنده‌ای به‌غایب باهوش و تواناست. (هنری جیمز)

کتاب دل ما برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این کتاب به کسانی که به داستان‌ها و رمان‌های فرانسوی و عاشقانه علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب دل ما می‌خوانیم

مدتی دراز، تا اواسط روز در انتظار محبوس و از امید بی‌حرکت ماند. بعد اندک‌اندک، پس از عبور از آرژانتان، سرسبزی منطقه‌ی نرماندی نگاهش را به‌سوی پنجره‌ها کشاند.

کاروان واگن‌ها از میان سرزمینی دراز و پرپیچ‌وتاب که دره‌هایی آن را قطع می‌کردند می‌گذشت. آن جا میان این ‌دره‌ها، زمین‌های زارعان و علفزارها و دشت‌هایی پر از درخت سیب با درختان عظیمی محصور شده بودند که نوک‌های پرشاخ‌وبرگشان گویی زیر پرتوهای خورشید برق می‌زدند. پایان ژوئیه نزدیک بود؛ همان فصل پرزور که طی آن زمین، این دایه‌ی نیرومند، شیره و حیات خود را به شکوفایی می‌رساند. در تمام محوطه‌های محصور، که با دیوارهای بزرگِ شاخ‌وبرگ از هم جدا و به هم وصل شده بودند، گوساله‌های درشت طلایی، گاوها با پهلوهای لکه‌لکه از طرح‌هایی عجیب و مبهم، وُرزاهای سرخ با پیشانی‌های پهن و گلوهای گوشتی پشمالو، با ظاهری ستیزه‌جو و مغرور، ایستاده کنار پرچین‌ها یا درازکشیده در چراگاه‌هایی که شکم‌هایشان را چون توپ برآمده می‌کردند، پی‌درپی می‌آمدند، بی‌آنکه تمام شوند؛ در آن منطقه‌ی با‌طراوت که از خاکش گویی شراب سیب و گوشت گاو می‌تراوید.

همه‌جا رودهایی باریک پای درختان صنوبر سُر می‌خوردند. زیر حجاب سبک درختان بید، جویبارها لحظه‌ای میان سبزه‌ها برق می‌زدند، ناپدید می‌شدند، کمی‌ دورتر پیدا می‌شدند و با طراوتی پرثمر تمام دشت را سیراب می‌کردند.

و ماریول مشعوفْ عشقِ خود را در رژه‌ی سریع و مستمر این باغ زیبای درختان سیب، که پر از گله و چهارپا بود، می‌گرداند و سرگرم می‌کرد. اما پس‌ از عوض کردن قطارش در ایستگاه فولینی، بی‌قراری برای رسیدن او را دوباره به تب‌وتاب انداخت.