معرفی و دانلود کتاب دختری در قطار

معرفی کتاب دختری در قطار

کتاب دختری در قطار اثری شگرف از پائولا هاوکینز که اندکی پس از انتشارش در صدر آثار نیویورک تایمز قرار گرفت و توانست عنوان پرفروش‌ترین رمان سال 2015 را از آن خود کند و رکورد فروش اثر مشهور و افسانه‌ای هری پاتر را بشکند، روایتی است دلهره‌آور اما همراه با فضایی عاطفی و احساسی که هاوکینز توانسته در آن با دیدگاهی روانشناسانه به موضوعی معمایی بپردازد.

داستان با به تصویر کشیدن فضای قطار و ریل‌ها آغاز می‌شود. قطار را می‌توان نشانی از حرکت و مسیر زندگی دانست. در ابتدای داستان در مورد شخصیت ریچل که اصلی‌ترین شخصیت قصه است، پی خواهید برد که او تخیل فوق‌العاده‌ای دارد و همین سبب می‌شود تا در همان صفحات آغازین کتاب دختری در قطار (The Girl on the Train) با تخیل قدرتمند پائولا هاوکینز آشنا شوید. هر بخش از داستان به وسیله‌ی یکی از شخصیت‌ها روایت می‌شود و این تعدد راوی باعث می‌شود در روایت داستان نوعی تنوع به وجود آید و شما قصه را هر بار از دید یک شخصیت جدید و با داوری‌ها و قضاوت‌های آن شخص دنبال کنید. هاوکینز با پرش زمانی نیز شما را از حال به گذشته و دوباره از گذشته به حال منتقل می‌کند که این خود تبحر شگرف او در نویسندگی را نمایان می‌کند.

خلاصه‌ای از کتاب دختری در قطار:

پائولا هاوکینز (Paula Hawkins) قصه را با تبحری استادانه بین سه زن با نام‌های ریچل، مگان و آنا تقسیم کرده است. زنانی که زندگی‌شان به نحوی غم‌انگیز به هم اتصال پیدا می‌کند. ریچل نخستین فردی‌ست که در داستان با آن مواجه می‌شوید، او زنی الکلی است که اعتماد به نفس پایینی دارد و در ایفای نقش مادری و زن بودن گرفتار تزلزل است و گمان می‌کند نمی‌تواند مورد توجه هیچ مردی قرار گیرد. ماحصل این زندگی رخوت‌بار این است که ریچل بیش از آن که در دنیای واقعی خود سیر کند در خیال و میان آدم‌هایی خیالی زندگی خود را می‌گذراند، به طوری که درگیر حوادث بین‌شان می‌شود. حوادثی که در حقیقت هیچ‌وقت اتفاق نیفتاده‌اند.

هاوکینز در رمان دختری در قطار، قصد دارد تا با نگارشی جذاب و بی‌‌بدیل حکایت زندگی سه زن را از دیدگاه هر یک از آن‌ها به تصویر بکشد. او با تلفیق فضای معمایی و جنایی و پرداختن به معضلات اجتماعی ریزی همچون دغدغه‌های زناشویی و نگرانی‌های زنان در مسائلی چون خیانت و ازدواج، می‌خواهد تا زندگی زنان امروز را در جوامع غربی یادآور شود. بنابراین شاید اغراق نباشد اگر بگوییم او با پرداختن به روایتی مدرن، سراغ موضوعی کلاسیک رفته تا از میان درد و خون، رنجی زنانه را بیرون بکشد. او به بخشی از زندگی روزمره افراد امروزی پرداخته، افرادی که نه قهرمان‌اند و نه سوپراستار، اما در میان زندگی معمولی خود درگیر مشکلاتی غیر عادی می‌شوند.

مطالعه این کتاب به مفهوم غرق شدن در فضایی پر رمز و راز است که با سوال‌های ذهنی و بازی با زمان، می‌تواند هر کسی را به خود جذب کند. تا جایی که پس از خواندن آن، قطعاً تا مدت‌ها کلمات و شخصیت‌های قصه، مدام در ذهنتان می‌چرخد و همان حال و هوای غریب و مرموز را برایتان زنده می‌کند. از این رمان جذاب، فیلم قابل تحسینی نیز با حضور بازیگران سرشناس و مطرح ساخته شده است.

اما چه اتفاقی می‌افتد که زندگی زنان این داستان، در هم تنیده می‌شود؟

ریچل هر روز با قطار لندن رفت و آمد می‌کند و زندگی آشفته‌ای دارد. او در بحران روانی از دست دادن همسر خود به سر می‌برد و حالا در حسرت گذشته و ترس از آینده زندگی می‌کند. تام شوهر سابقش او را به خاطر محبوب خود، آنا، او را ول کرده و اکنون یک دختر دارد. ریچل طاقت دیدن خانواده‌ی این چنین خوشبخت و آرامی را ندارد، آن هم در خانه‌ای که خود او به آن جان داده است. آنا و تام به خاطر رفتارهای غیر معمول ریچل از او می‌ترسند. اما در اواسط داستان است که ریچل متوجه می‌شود تام با زن همسایه، مگان، ارتباط دارد. او سعی می‌کند تا به آنا و مگان در رابطه با رفتارهای دوگانه‌ی تام هشدار دهد. اما در نهایت عاقبت خوشی در انتظار ریچل نیست.

پائولا هاوکینز را بیش‌تر بشناسید:

پائولا هاوکینز، نویسنده‌ای انگلیسی است که نخستین کتابش با نام «الهه‌ی پول» منتشر شده و حاوی توصیه‌ها و رازهای کوچکی برای ثروت‌‌اندوزی زنان است. اما کتاب عمیق و شگفت‌انگیز دختری در قطار که به خوبی توانسته معضلات اجتماعی را با روابط عاطفی و معماهای پلیسی تلفیق کند، می‌توان ماندگارترین اثر او دانست. لازم به ذکر است، که عده‌ای این رمان را جلد دوم "دختر گمشده" می‌دانند.

در بخشی از کتاب دختری در قطار می‌خوانیم:

بازگشت به ساعت 8:04 سبب آسودگی خاطرم می‌شود. نه برای اینکه من منتطرم تا به لندن برسم و هفته‌ام را شروع کنم، من مخصوصا نمی‌خواهم که اصلا در لندن باشم. بلکه فقط می‌خواهم دوباره به صندلی نرم و مخملی تکیه دهم و گرمای خورشید که از شیشه می‌تابد، تکان‌های واگن از عقب به جلو و از جلو به عقب و همینطور ریتم موزون چرخ‌ها روی ریل را احساس کنم. من اینجا بودن و تماشای خانه‌های کنار راه را تقریبا به بودن در هر جای دیگر ترجیح می‌دهم.

در نیمه راه‌ سفرم در این مسیر همیشه اشکالی‌ پیش می‌آید. به گمانم چیزی خراب می‌شود چون تقریبا همیشه چراغ قرمز می‌شود. بیشتر روزها آن‌جا می‌ایستیم، بعضی روزها برای چند ثانیه و بعضی روزها هم چند دقیقه یا بیشتر. اگر در واگن D بنشینم که بیش‌تر وقت‌ها می‌نشینم و اگر قطار با این‌ علامت قرمز متوقف شود که تقریبا همیشه این‌ اتفاق‌ می‌افتد، ‌آنگاه‌ من‌ چشم اندازی عالی‌ از خانه مورد علاقه‌ام در کنار مسیر دارم - خانه شماره پانزده.

خانه شماره پانزده مانند بیش‌تر خانه‌هایی‌ست که در امتداد این مسیر قرار دارند. نیمه ویکتوریایی، دو طبقه، رو به یک باغ باریک و زیبا که حدود بیست پا تا دیوار باغ امتداد دارد و بعد از دیوار باغ چند متر تا مسیر راه آهن، زمینی است که به کسی تعلق ندارد. من این خانه را از برم. هر آجرش را می‌شناسم، رنگ پرده‌های اتاق خواب طبقه بالا را می‌دانم (بژ با طرح آبی تیره) و نیز می‌دانم که رنگ قاب پنجره حمام بالا پریده و چهار کاشی از سمت راست سقفش افتاده است.