معرفی و دانلود کتاب حفره‌های توخالی

معرفی کتاب حفره‌های توخالی

کتاب حفره‌های توخالی نوشته‌ی سامینو یورو درامی دلخراش درباره‌ی دو دانشجو و سرخوردگی‌های آن‌هاست. دختر و پسری جوان در سال اول دانشگاه به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند و یک انجمن مخفی بر پایه‌ی آرمان‌های مشترکشان تأسیس می‌کنند. اما با گذشت زمان، با حقایق زندگی روبه‌رو می‌شوند، از هم فاصله می‌گیرند و امیدهای واهی و دروغ، فضای بینشان را پر می‌کند.

درباره‌ی کتاب حفره‌های توخالی

عشق در سال‌های جوانی و خصوصاً اولین سال ورود به دانشگاه از آن عشق‌هایی‌ست که تا سال‌ها در ذهن می‌ماند و شکست در آن تقریباً غیرقابل فراموشی است. دو طرف در یک رابطه‌ی عاطفی معمولاً کمبودها یا اخلاقیاتی دارند که شاید از نظر عموم افراد در جامعه نوعی نقص بزرگ محسوب شود و حتی علت ایجاد مشکلات و چالش‌هایی در رابطه‌ی عاطفی باشد. کمبودهایی چون مهرطلبی، اختلالات اضطرابی و استرس، اختلال خودشیفتگی، شکاک بودن، بدگمانی وسواسی و... . خوانندگان، داستان‌ها و رمان‌های عاشقانه سامینو یورو (Yoru Sumino) را با دو کتاب پرفروشِ پانکراس (I Want to Eat Your Pancreas) و دوباره همان رؤیا را داشتم (I Had That Same Dream Again) می‌شناسند. او که نامزد دریافت جایزه‌ی آیزنر شده بود، این‌بار در کتاب جذاب دیگری با عنوان حفره‌های توخالی (I am Blue, in Pain, and Fragile) داستانی را درباره‌ی یک عشق عجیب روایت می‌کند. عشقی که با رفتارهای متناقض اجتماعی گره خورده. سامینو یورو از دختر و پسر جوانی نوشته است که در سال اول دانشگاه یکدیگر را ملاقات کرده و در ابتدای رابطه‌شان شور و هیجان زیادی را تجربه می‌کنند، اما پس از مدتی این ارتباط و عشق رو به سردی می‌گذارد، اما چرا و ماجرا چیست؟ کدام‌یک از آن‌ها مسبب این سردی و دوری هستند؟

ماجرا از این قرار است که کائده پسری با روحیاتی بسیار حساس، وارد دانشگاه می‌شود. طرز تفکر او این است که هر اقدامی از جانبش ممکن است باعث ناراحتی شخصی دیگر شود، این نگرش عجیبی‌ست که کائده تاباتا با آن بزرگ شده‌ و حالا پس از اینهمه سال تغییر دادنش برای او بسیار سخت است. او همیشه و در همه حال در برخوردهایش با دیگران خیلی محتاطانه عمل ‌می‌کند و به‌ هیچ عنوان حق خود نمی‌داند که عقاید و افکارش را راحت بروز دهد، مبادا که با نظر شخص دیگری در تضاد باشد. کائده همیشه فکر می‌کند اگر به این شکل رفتار کند، احتمال این‌که باعث ناراحتی کسی شود یا این‌که آن شخص متقابلاً به ‌او آسیب برساند کاهش پیدا می‌کند. این پسر چنین شخصیت عجیبی دارد که به‌وضوح نوعی اختلال روانی محسوب می‌شود. ماجرای کتاب با آشنایی او در دانشگاه با آکییوشی هیسانو ادامه می‌یابد؛ دختری که کاملاً برعکس او فکر و رفتار می‌کند... چنین عشق و دوستی‌ای به چه چیزی می‌انجامد؟

اما در ادامه‌ی کتاب حفره‌های تو خالی می‌خوانید که این دو دوست هدف بزرگ مشترکی دارند؛ تغییر دنیا! و تصمیم می‌گیرند که برای تحقق این هدف، یک باشگاه مخفی به‌نام موآی را راه‌اندازی کنند. اما یک روز هیسانو خیلی ناگهانی و بدون هیچگونه خبر قبلی‌ ناپدید می‌شود. با ناپدید شدن دختر، باشگاه مخفی آن‌ها موآی نیز تغییر می‌کند. موآی تبدیل به باشگاهی برای کاریابی‌شده و حالا گسترش پیدا کرده اما کائده دیگر دلش نمی‌خواهد به فعالیت در آنجا ادامه دهد و تصمیم می‌گیرد باشگاه را ترک کند. چندی بعد اما پسر فکر دیگری می‌کند، اینکه بازگردد و یک‌بار دیگر موآی را برای مأموریت اصلی‌اش که رؤیای خودش و هیسانو بود، پس بگیرد.

داستان کتاب حفره‌های توخالی در سه فصل به رشته‌ی تحریر درآمده و از گفت‌وگوهای درونی کائده با خودش آغاز می‌شود. او می‌گوید که تا سن هجده‌سالگی و فارغ‌التحصیلی‌اش از دبیرستان با چنین فلسفه‌ای بزرگ شده که هر اقدامی از طرفش ممکن است باعث ناراحتی شخص دیگری شود. بنابراین او حالا به‌عنوان یک‌ دانشجوی سال‌اولی تصمیم گرفته این را به‌عنوان یک ‌قانون مهم در زندگی‌اش در نظر بگیرد. اما آیا چنین قانونی اصلاً درست و عقلانی است؟ و این پسر جوان تا کی قادر خواهد بود این رنج و عذاب را بر خودش تحمیل کند؟

انتشارات نگاه آشنا کتاب حفره‌های تو خالی را با ترجمه‌ی فارسی سهیلا عرب منتشر کرده و در اختیار خوانندگان علاقه‌مند قرار داده است.

اقتباس‌های فرهنگی و سینمایی از کتاب حفره‌های توخالی

شبکه‌ی نتفلیکس یک فیلم براساس داستان این کتاب با عنوان Blue, Painful and Brittle (یا Blue, Painful, Fragile) ساخت که در سال 2020 میلادی اکران شد. ریو یوشیزاوا (Ryô Yoshizawa) و هانا سوگیساکی (Hana Sugisaki) نقش‌آفرینی در این فیلم را بر عهده داشته‌اند.

کتاب حفره‌های توخالی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به رمان‌های ژاپنی با درونمایه‌ی عاشقانه، اجتماعی و روانشناسانه علاقه دارید، این کتاب برای شماست.

در بخشی از کتاب حفره‌های توخالی می‌خوانیم

صبح از همان لحظه‌ای که چشمانم را باز کردم، به‌ تنها چیزی که می‌توانستم فکر کنم کارهای اعصاب‌خردکنی بود که آن روز باید انجام می‌دادم. از ناراحتی، همین‌که فقط روی تشکم از حالت درازکش بلند شدم چنان آهی کشیدم که انگار دیگر نایی نداشتم. ‌بااین‌حال برحسب وظیفه‌ برای مصاحبه‌ام کت‌وشلوار پوشیدم، کیفم را برداشتم و از خانه بیرون زدم. تمام آن مدت به ‌این فکر می‌کردم که با آن‌همه زحمتی که قرار است به‌ خودم بدهم، دقیقاً چه‌ چیز نصیبم می‌شود. شاید نوعی احساس نگرانیِ مبهم که از معاشرت با مردم به‌ من دست می‌داد.

کمی نان خریدم تا در مسیرم به‌ ایستگاه با آن شکمم را پر کنم. من به‌همراه تمام حقوق‌بگیرانی که دیر کرده ‌بودند سوار قطار شدیم. انگار آدم‌های کت‌وشلوارپوش داخل قطار همگی با خودشان ساک‌هایی داشتند که حتی از کیف بزرگ زیر بغلم هم سنگین‌تر بودند. قطار در منطقه‌ای تجاری توقف کرد که در چند ماه گذشته بارها در آن‌جا پیاده‌ شده ‌بودم. صورتم نسبت‌به ‌قبل اصلاً تکان نخورده ‌بود، پس تا جایی‌که راه داشت حالتی سرزنده، از آن‌هایی که دقیقاً موردپسند جامعه است به‌ خود گرفتم.

همین‌که از گیت رد شدم، گوشی هوشمندم را درآوردم و از اسم، آدرس و صِنف شرکت موردنظرم مطمئن شدم. هر روز کلی اطلاعات درباره‌ی شرکت‌های مختلف در ذهنم می‌چپاندم که اغلب یادم می‌رفت چه به چه بود. براساس نقشه در گوشی، پیاده از مسیری رفتم. ده‌ دقیقه قبل از وقت مصاحبه به ‌ساختمان اداری مذکور رسیدم. کنجکاو بودم کارمندان آن‌جا چه احساسی دارند، وقتی برای کار به ‌چنین برجی می‌روند. شاید حداقل عزت‌نفسشان حفظ می‌شد.