معرفی و دانلود کتاب تکثیر شده

معرفی کتاب تکثیر شده

کتاب تکثیر شده اثر ماندگار نویسندۀ سرشناس و محبوب پرتغالی، ژوزه ساراماگو، داستان غم‌انگیز مردی را روایت می‌کند که در جستجوی خودش است و عمیقا تنهاست. این اثر در سال 2014 به عنوان بهترین کتاب سانفرانسیسکو معرفی شد.

درباره کتاب تکثیر شده:

اگر در خانه مشغول استراحت باشید و ناگهان خودتان را در هال ببینید، چه واکنشی نشان خواهید داد؟

خالق اثر مشهور و جنجالی «کوری»، ژوزه ساراماگو (Jose Saramago) در کتاب تکثیر شده (The Double) داستان مردی تنها به نام ترتولیانو ماکسیمو آفونسو را به تصویر کشیده است. او معلم تاریخ مدرسه است و از یک رابطه عشقی یک طرفه سرخورده شده. ترتولیانو که عمیقا احساس تنهایی می‌کند، روزی به پیشنهاد یکی از دوستانش فیلمی خاص را می‌بیند، بلکه تغییری در روحیه غمگین و افسردۀ او حاصل شود.

پس از دیدن این فیلم ترتولیانو درمی‌یابد که این سرگرمی هیچ تاثیر مثبتی در روحیه‌اش نداشته است. چند روزی به روال پیشین افسرده‌وار سپری می‌شود و او دوباره در روزمرگی غرق می‌گردد. یک شب در حالی که روی تختش مشغول استراحت بود، سر و صدایی غیرعادی و عجیب می‌شنود. هنگاهی که خانه‌اش را می‌گردد متوجه پخش دوباره‌ی همان فیلم به خصوص می‌شود!

ترتولیانو در حالی که داشت با حالتی گیج و گنگ فیلم را تماشا می‌کرد متوجه جوانی شد که خودش بود! دقیقا جوانی او بود! اگر چه او در ابتدا یافتن همزادش را کاری ساده‌لوحانه می‌پندارد اما کم‌کم در جستجوی خودش مصمم می‌شود.

داستان بی‌نهایت جذاب و خواندنی تکثیرشده، المان‌های روانشناسی را با معضلات اجتماعی پیوند زده است و آن را با زبانی گیرا از یک فرد تنها و منزوی روایت می‌کند.

فیلم اقتباس شده براساس کتاب تکثیر شده:

سال 2013 یک فیلم سینمایی از این کتاب اقتباس شد که به کارگردانی دنیس ویلنوو به روی پرده رفت.

نکوداشت‌های کتاب تکثیر شده:

- برداشت ساراماگو از یک موضوع جدی و کاملا هوشمندانه، بسیار خنده‌آور است. (ریچارد ادر، نیویورک تایمز)
- ساراماگو، نویسنده‌ای شبیه به ویلیام فاکنر است؛ او از پیرنگ داستان خود مطمئن است و می‌تواند هرگونه احتمالاتی را در زندگی شخصیت‌هایش زنده کند. (جان آپدایک، نیویورکر)
- کتاب تکثیرشده، رمانی تکان‌دهنده است که به نظر می‌آید شاهکار دیگری از ژوزه ساراماگو باشد. (نشریه رهبر جدید)

خواندن کتاب تکثیر شده به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

تمامی علاقمندان داستان‌های روانشناسی و دوستداران ادبیات پرتغالی را به خواندن این رمان جذاب دعوت می‌کنیم.

با ژوزه ساراماگو بیشتر آشنا شویم:

او یکی از نوابغ داستان‌نویسی ادبیات پرتغالی است که در نوامبر 1922 در اطراف لیسبون متولد شد. ژوزه ساراماگو پس از تجربیات تلخ و بعضا ناکامی که در زمینه نویسندگی داشت، جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد! این مسئله را می‌توان اثباتی بر ادعای اشخاصی در نظر گرفت که او را نویسنده‌ای جلوتر از زمانه خود می‌دانستند. آثار ساراماگو در ابتدا از چنان محبوبیت و شهرتی برخوردار نبودند و تا سن 60 سالگی کسی او را نمی‌شناخت! نخستین کتاب او به نام «کشور گناه» که در سال 1947 منتشر شد، به قدری بی‌مخاطب بود که ناشر برای پذیرش اثر دومش سر باز زد و این مسئله باعث شد که وی برای مدتی داستان‌نویسی را کنار بگذارد.

ساراماگو برای گذران زندگی و امرارمعاش به فعالیت‌های گوناگونی همچون مکانیکی و آهنگری و کارگری پرداخت. او که یک فعال سیاسی حزب چپ در پرتغال بود، هیچ‌وقت از قلم داستان‌نویسی‌اش برای ابراز عقاید و ایدئولوژی‌هایش استفاده نکرد. ساراماگو با تالیف رمان «بینایی» و «کوری» تحسین بسیاری از محافل ادبی و مخاطبان را برانگیخت و جوایز و افتخارات متعددی از جمله جایزه کتاب آمریکا و جایزه سائوپائولو را کسب نمود.

در بخشی از کتاب تکثیر شده می‌خوانیم:

غذا داشت درون بشقاب‌ها سرد مى‌شد. سُس روى گوشت داشت سفت و اشک در چشمان ماریا داپاز جمع مى‌شد. براى یک لحظه ترتولیانو ماکسیمو آفونسو با خود فکر کرد چقدر راحت و آرام مى‌شد اگر تمام داستان را درمورد آن موضوع غیرعادى، منحصربه‌فرد، حیرت‌انگیز و غیرقابل تصورى که به واقعیت تبدیل شده بود از ابتدا براى ماریا تعریف کند؛ همان ماجراى مرد تکثیرشده را؛ در این‌صورت مى‌توانست بگوید که هیچ چیزى براى خدا غیرممکن نیست و این‌که دانش در این قرن همان‌طور که کسى گفته بود، مقوله‌اى عقب‌افتاده است. اگر این کار را مى‌کرد، همه‌ى مشکلات قبلى توجیه مى‌شدند و همه‌ى خطاها و اشتباه‌ها بدون قید و شرط بخشیده مى‌شدند. ماریا داپاز به او مى‌گفت: «به این دیوانگى ادامه نده، ممکن است دردسرساز شود.» و او پاسخ مى‌داد: «مثل مادرم حرف مى‌زنى.» و ماریا مى‌پرسید: «آیا ماجرا را به او هم گفته‌اى؟» و ترتولیانو پاسخ مى‌داد: «نه؛ فقط گفته‌ام که مشکلاتى دارم.» و ماریا نتیجه‌گیرى مى‌کرد: «حالا که با من درمورد این ماجرا حرف زدى، بیا آن را با هم حل کنیم.»

میزهاى زیادى اِشغال نشده است. آن‌ها در گوشه‌اى نشسته‌اند و کسى توجهى به آن‌ها ندارد. افکار خوش ترتولیانو ماکسیمو آفونسو به همان سرعتى که پدیدار شده بودند، ناپدید شدند. پیشخدمت از آن‌ها پرسید که آیا غذاى‌شان را تمام کرده‌اند و بشقاب‌ها را جمع کرد. چشم‌هاى ماریا داپاز تا حدى خشک بود. هزاران بار گفته شده که آب رفته به جوى برنمى‌گردد و گریه فایده‌اى ندارد. پیشخدمت طبق درخواست ترتولیانو ماکسیمو آفونسو، قهوه و صورتحساب را آورد. چند دقیقه بعد، آن‌ها داخل ماشین بودند. ترتولیانو گفت: «من تو را به خانه مى‌رسانم.» ماریا گفت: «اگر زحمتى نیست.» تا رسیدن به خیابان محل سکونت ماریا دیگر هیچ حرفى با هم نزدند. قبل از این‌که به جایى که ماریا باید پیاده مى‌شد برسند، ترتولیانو ماکسیمو آفونسو، ماشین را در کنار پیاده‌رو پارک و خاموش کرد. ماریا که از این کار تعجب کرده بود نگاهى به او انداخت؛ اما باز هم چیزى نگفت. ترتولیانو بدون این‌که سرش را بچرخاند و به ماریا نگاه کند با لحنى مصمم گفت: «تمام حرف‌هایى که در طول این چند هفته‌ى اخیر از زبان من شنیده‌اى از جمله گفت‌وگویى که امروز در رستوران داشتیم، دروغ بود؛ اما از من نپرس که حقیقت موضوع چیست؛ چون نمى‌توانم بگویم.»