معرفی و دانلود کتاب به من فرصت بده

معرفی کتاب به من فرصت بده

کتاب به من فرصت بده، یک رمان ایرانی‌ست که مشترکاً به قلم چهار نویسنده به رشته‌ی تحریر درآمده. این کتاب درامی عاشقانه درباره‌ی دختر جوانی به نام کتایون است. او که با پدر و مادر خود در اصفهان زندگی می‌کند، بعد از قبولی در دانشگاه به تهران می‌آید و در آنجا با پسری به نام سیاوش آشنا می‌شود. این آشنایی، ماجراهای مختلفی را برای او به همراه می‌آورد.

درباره‌ی کتاب به من فرصت بده

اگر به داستان‌های عاشقانه علاقمندید، قصه‌ی کتایون و ماجراهای عشقی زندگی‌اش، شما را مجذوب خود خواهد ساخت. کتاب به من فرصت بده، محصول مشترک بهار بقایی، شکیبا بهرامی، مائده زمانیان و حدیث عارفان است و طرح اولیه‌ی آن متعلق به علی سلطانی است. انتشارات سیصد و شصت درجه در سال 1399 این رمان را چاپ کرده و داستان در زمان حال روایت می‌شود. کتاب، شرح حال تک دختری به نام کتایون است که دانشجویی شهرستانی‌ست. از اصفهان به تهران آمده و در کشاکش دوری از خانواده و اتفاقات مربوط به پدر و مادرش، در حال کشف عشقی جدید است.

داستان دائماً بین گذشته و حال در حرکت است. کتایون فرزند پدر و مادری‌ست که رابطه‌ای چندان قوی و صمیمانه ندارند. این موضوع را ما از خاطرات کتایون می‌فهمیم، زمانی که از جر و بحث‌های مداوم خانواده و حس عذاب و ناامنی‌اش در این خانه حرف می‌زند. داستان با بهت و اندوه کتایون در نبود مردی به نام سیاوش آغاز می‌شود. در صفحات اول کتاب، او برای عروسی دختر عمویش به اصفهان می‌رود و در آنجا می‌فهمد که قرار است برای مدتی با پدر و مادرش در خانه‌ای که متعلق به عمویش هست، سکونت داشته باشند. اما در رفت و برگشت‌های داستان به خاطرات کتایون، نام معشوق دیگری به نام آرمان را هم می‌شنویم که چندان هم متعلق به گذشته‌ی دوری نیست.

کتاب به من فرصت بده با وجود اینکه چهار نویسنده دارد، از گوناگونی لحن و تغییر بیان نشانی ندارد. کتاب یکدست و مملو از توصیفات دقیق است. توصیفات جزئی این رمان درام، در تصویرسازی به مخاطب کمک بسیاری می‌کند. زبان قصه روان و ساده است و به صورت اول شخص روایت می‌شود. نویسندگان این کتاب تلاش کرده‌اند تا با استفاده از کلمات و عبارات ادبی، احساسات شخصیت اول کتاب را برای مخاطب ملموس و قابل‌درک سازند.

کتاب به من فرصت بده مناسب چه کسانی است؟

کتاب به من فرصت بده به طور عام، برای همه‌ی علاقمندان به رمان‌های رمانتیک و عاشقانه و به طور خاص برای جوانان، خصوصاً دختران، انتخاب جذابی‌ست. اما اگر به عنوان پدر و مادر یا فردی مسن‌تر، خواهان آشنایی با احساسات و دغدغه‌های نسل امروز هستید نیز خواندن این کتاب را به شما توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب به من فرصت بده می خوانیم

تا چهارشنبه از هیجان، روی پا بند نبودم. چندین ‌بار خودم را در دفتر مردی که فقط صدایش را می‌شناختم، تصور کرده بودم و حرف‌هایم را مرور می‌کردم. می‌دانستم فضای آنجا هیچ شباهتی به دفتر روزنامه با نور قهوه‌ای و نارنجیِ همیشگی‌اش ندارد. می‌دانستم خلقیات داریوش تمجیدِ جدی با شِیبانی و ذوق ادبی و روحیه‌ی آسان‌گیرش زمین تا آسمان فرق می‌کند و این تفاوت‌ها برایم جذاب بودند.

شرکتش آخرین طبقه‌ی یک مجتمع تجاری ده طبقه بود. دکمه‌ی 10 را فشار دادم، کیف پر از نمونه کارهایم را روی شانه‌ام صاف کردم و به خودم در آینه‌ی آسانسور خیره شدم. زیر لب با خودم زمزمه کردم: «کتی، تا اینجاش اومدی، دیگه جدی بگیریم ماجرا رو یا هنوز نه؟» در جواب خودم ابرو بالا انداختم و گفتم: «هر وقت استخدام شدی؛ اون وقت!» ازطرفی، عمیقاً می‌خواستم این ماجرا، آن‌قدر جدی شود که این ساختمان، مقصدِ دورِ هر روزه‌ام باشد./ آسانسور ایستاد و باز شد. درست جلوی درِ شرکت با تابلوی طلاکوبش. قبل از اینکه زنگ را فشار دهم؛ چشم‌هایم را بستم، عمیق نفس کشیدم و در دل گفتم: «کتی هرچی شد، شد. فقط اعتماد‌به‌نفس داشته باش!» و بالاخره زنگ در را فشردم.

ساختارشکنی‌اش در طراحی شرکت، آن‌هم در روزهایی که نوآوری و خلاقیت در معماری، خیلی مطرح نبود؛ جای تحسین داشت. نمای داخلی ترکیب معماری کهن ایرانی و مدرن بود. چوب پررنگ‌ترین نقش را داشت و از طراوتی که گیاه به دکوراسیون یک مکان می‌بخشید، غافل نشد بود. لباس‌های تک‌تک کارکنان، یک‌دست بود و شَکیل. بی‌شک هر کس وارد آنجا می‌شد، با انرژی مثبت، به کارش ادامه می‌داد. داریوش تمجید، عجب مرد باهوشی بود!