معرفی و دانلود کتاب این یک سلام عاشقانه است

معرفی کتاب این یک سلام عاشقانه است

کریم رجب زاده و سید علی میرباذل در کتاب این یک سلام عاشقانه است، گزیده عاشقانه‌های شاعران معاصر از نیما تا به امروز را گردآوری کرده‌اند. این اثر را می‌توان فرهنگ‌نامه‌ی عشق در شعر معاصر نامید.

عاشقانه‌های این کتاب به رغم همه عشق‌ها رقم خورده است، حال زمینی، افلاطونی، حقیقی، مجازی، برادرانه و... که عشق به یک صورت و سیما نبوده و نیست و قابل تأویل، تفسیر، تفتیش و کنکاش است. هر شعر در این مجموعه به نوعی مورد ضرب و شتم نقد گردآورندگان آن قرار گرفته است. 

کتاب حاضر مجموعه‌ی اشعار شاعران معاصر فارسی زبان از دوران نیما تا سال 1390 است. مضمون اشعار همه عاشقانه‌ و در قالب نیمایی و سپید هستند. اشعار به ترتیب نام الفبایی شاعران آمده‌اند. گردآورندگان در مقدمه‌ی کتاب دلیل پرداختن به این موضوع را اینگونه بیان کرده‌اند: «برای گردآوری شعرهای عاشقانه‌ی شاعران معاصر در یک مجموعه، هدف و انگیزه‌ی خاصی را پیش رو نداشتیم، صرفاً جای خالی چنین آنتولوژی (نسبتاً جامع) حس می‌شد و ما به آن پرداختیم. 

اصولاً عشق یکی ازبزرگترین دغدغه‌ی انسان، علی الخصوص شاعران، از ازل تا به ابد بوده و خواهد بود. شعر عاشقانه به تعبیری وصف عاشقی شعر است. اما شعر، این هنر عاشقان و معراج عشق‌بازان عالم، هنر این واگویه‌ی دردها، رنج‌ها، شادی‌ها و... در طول تاریخ نشان داده، که پاک‌ترین پدیده‌ی جهان هستی است. 

دروغ، منیت و چیزهایی از این دست در ذات هنر وجود ندارد. و هرآنچه خوبی و پاکی‌ست، نهاد هنر را شکل می‌دهد. هنر شعر این «بی‌گناه‌ترین همه‌ی پیشه‌ها» کجای جهان هستی به نظاره‌ ایستاده است؟ آیا جهان انسان‌ها توانسته است، سرشت و سرنوشت شعر را آنگونه که شایسته است، دریابد؟

شعر پدیده‌ای است که از زبان آفریده می‌شود. اما زبان که قلمروی بی‌گناه‌ترین همه‌ی پیشه‌هاست، خطرناک‌ترین همه‌ی داشته‌ها نیز هست. آغاز شعر، ازل آن نیست، توجه به ازل شعر، متوجه‌ ازل جهان تکوین است. جهان آغاز شد در کنار شعر، و با آغاز شعر، جهان هستی شکل گرفت. همین است که بزرگان معرفت و مرمت تا جایی پیش رفته‌اند، که شعر را از اهالی جهان «ماورا» می‌دانند، و هیچ پدیده‌ای را به اندازه‌ی شعر، لایق جانبداری از ملکوت و جبروت ندانسته‌اند. همین شعرهایی که در مُلک خودنمایی می‌کند. 

شعر حاصل خود انگیختگی شاعر، بیرون از جهان وجود است، و این خود انگیختگی و فرا اندیشگی، به شعر ماهیت هنر و هدایت می‌دهد، ماهیتی کاملاً مجرد و هستی‌شناسانه که به تبع آن، هدایت جهان هستی را به سمت روشنایی و پاکی به دست می‌گیرد که غیر از این، هنر شعر نه قابل درک و انتقال و نه خصلت دیگر انگیختگی و هدایت‌گری را دارا بود.

در بخشی از کتاب این یک سلام عاشقانه است می‌خوانیم:

قرار نبود
زمین بگردد و از من دور شوی
پیش از آنکه
گلی به گیسوانت هدیه داده باشم
یا شعری به لبانت
حرفت که تمامی ندارد با دلم
برایت از دیشب بگویم
که شب شوریده بود و شعرهای باران
یاد تو را می آمد تا خاطر مشوش من
چشم هایت مرا ندید انگار
از کنارم رد شدی و
دور از چشم همسایگان
مادرم در کنج قدیم خانه وعشق
اندوه را
واژه
واژه
بر اسپند دود می کرد
خیابان درقدم های معوج من می رفت
و چشمانم در چند قدمی
سرگردانی گیسوان تو را در باد شانه می زد
کجای این جهانی؟
قرار نبود
زمین بگردد و از من دور شوی،
پیش از آنکه
گلی به گیسوانت هدیه داده باشم
یا شعری به لبانت