معرفی و دانلود کتاب آهنگ قدیمی

معرفی کتاب آهنگ قدیمی

در کتاب آهنگ قدیمی، اثر روبر پنژه، صحبت‌های دو پیرمرد را خواهید خواند که ضمن یادآوری گذشته‌ها و اتفاقاتی که در سال‌های دور تجربه کرده‌اند، در مورد اوضاع اقتصادی و فرهنگی جامعه، زبان به انتقاد می‌گشایند. بی‌اعتبار شدن ارزش‌های انسانی، اندوه ناشی از گذر زمان و ناتوانی برخی از انسان‌ها در انطباق خود با تحولات سریع جهان مدرن، موضوعاتی هستند که در جای‌جای این نمایشنامه‌ی کلاسیک و درام به‌وضوح به چشم می‌خورند.

درباره‌ی کتاب آهنگ قدیمی

گذر زمان، گلایه از اوضاع کنونی و یاد روزهای خوش گذشته مضامینی هستند که درون‌مایه‌‌ی کتاب آهنگ قدیمی (The Old Tune) را می‌سازند. در این نمایشنامه‌ی خواندنی، دو قهرمان اصلی با نام‌های «گورمان» و «کریم» حضور دارند که دهه‌ی هشتاد زندگی‌شان را می‌گذرانند و با کوله‌باری مملو از اتفاقات تلخ و شیرین روزگار، در کنار هم نشسته‌اند تا زندگی گذشته را مرور کنند. روبر پنژه (Robert Pinget) در این اثر کلاسیک از یک مکالمه‌ی ساده میان دو دوست قدیمی بهره گرفته تا مشکلات جامعه‌‌ی مدرن و تحولات سریع اجتماعی-فرهنگی مردم را به نمایش بگذارد.

مخاطب از خلال مکالمات گورمان و کریم درمی‌یابد که هر دو سابقاً در جنگ حضور داشته‌اند و با خطرات آن روبه‌رو شده‌اند. از سوی دیگر کریم پیرمرد تنهایی است که هم‌اکنون با یکی از دخترانش زندگی می‌کند. دختر دیگر او به نام «دیزی» که خود مادر سه بچه بوده، مدتی است از دنیا رفته و کریم را تنهاتر از قبل، رها کرده. گورمان اما همچنان با همسرش زندگی می‌کند. هم کریم و هم گورمان با این‌که زندگی نسبتاً آرامی دارند، از جامعه و روزگار چندان دل خوشی ندارند. به‌طور مثال، از ماشین‌های تندرویی هراسان‌اند که با سرعت زیاد در خیابان‌ها به حرکت درمی‌آیند و هرچه را که سر راهشان قرار بگیرد، از بین می‌برند. در حالی که در گذشته تنها یک یا دو ماشین در خیابان دیده می‌شده و مردم غالباً با درشکه‌های کم‌خطر نقل‌مکان می‌کردند. یکی دیگر از گلایه‌‌های آن‌ها مربوط به جوانانی است که دیگر به بزرگ‌ترها و افراد مسن احترام نمی‌گذارند و به نیازهای آن‌ها توجهی ندارند. همچنین از گرانی و وضع نابه‌سامان اقتصادی جامعه نیز به ستوه آمده‌اند و معتقدند اگرچه در گذشته مردم برای به دست آوردن پولی اندک، ساعت‌ها به کار و تلاش مشغول می‌شدند اما در آن دوران آن‌قدر همه‌چیز ارزان و در دسترس بوده که با همان پول کم هم می‌توانستند مایحتاج خود را تهیه کنند، نه مانند حالا که به‌سختی می‌توان از پس هزینه‌ها برآمد.

روبر پنژه در حقیقت با نگارش کتاب آهنگ قدیمی سعی داشته تا جهان فعلی را از نگاه کهن‌سالان نشان بدهد و به‌نوعی درددل‌ها و ناراحتی‌هایشان را برای مخاطب بازگو نماید. از طرف دیگر، قصد داشته این پیام را به مخاطب منتقل کند که جهان امروزی در ظاهر پیشرفته به نظر می‌رسد اما در واقع دچار اضمحلال شده و به سوی انحطاط پیش می‌رود. در چنین دنیایی، ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی رو به سراشیبی و سقوط گذاشته‌اند و فضیلت‌های انسانی قربانی عصر سرعت و تکنولوژی شده‌اند.

کتاب پیش‌رو شامل سه عنصر اصلی است که از همان ابتدای نمایشنامه تا انتهای آن پایدار می‌مانند: گورمان، کریم و آهنگی قدیمی که در پس‌زمینه‌ی مکالمات این دو پیرمرد پخش می‌شود. وجود این آهنگ بیش‌ازپیش حال‌و‌هوای اتفاقات قدیم را برای مخاطب تداعی می‌کند و اجازه می‌دهد تا خواننده‌ی کتاب، صحبت‌های گورمان و کریم را در مورد زندگی گذشته‌شان، بهتر درک کند. در لابه‌لای صفحات این کتاب، رگه‌هایی از طنز تلخ نیز دیده می‌شود که بعید است از چشم خوانندگان تیزبین پنهان بماند. نوعی طنز که بیشتر به لحن و دیدگاه خود شخصیت‌ها مربوط می‌شود، نه به ساختار و محتوای اصلی نمایشنامه‌. وجود این طنز لطیف بیش از آن‌که مخاطب را به خنده بیاندازد، او را به فکر فرو می‌برد و به تأمل در مورد حال‌و‌روز جامعه‌ی امروزی وامی‌دارد.

اگر مشتاق آشنایی با ادبیات کلاسیک هستید و مایل‌اید دست‌کم چند مورد از بهترین نمایشنامه‌های ادبیات جهان را مطالعه کنید اما فرصت کافی برای مطالعه‌ی کتاب‌های قطور را ندارید، پیشنهاد ما به شما این است که همین حالا کتاب آهنگ قدیمی را تهیه کرده و این نمایشنامه‌ی کوتاه را بادقت مطالعه کنید. اثر حاضر با برگردان حسن ملکی، به کوشش نشر چشمه و در ذیل مجموعه کتاب‌های تجربه‌های کوتاه به چاپ رسیده است.

درباره‌ی مجموعه کتاب‌های تجربه‌های کوتاه

«تجربه‌های کوتاه»، مجموعه‌ای گردآوری‌شده از داستان‌‌ها و نمایشنامه‌های کوتاهی است که از برترین آثار ادبیات جهان به شمار می‌روند. این مجموعه با تلاش نشر چشمه و با هدف گردآوری آثار کم‌حجم اما درجه‌یک ادبی جهان، به دست مخاطبان فارسی‌زبان رسیده. مجموعه‌ی تجربه‌های کوتاه، یک فرصت عالی و استثنایی برای آشنایی مشتاقان جهان داستان و نمایشنامه با آثار مختلف ادبی از هر گوشه‌ی دنیاست. همچنین فرصتی ویژه برای تبدیل کردن اوقات ازدست‌رفته‌ی روز به تجربه‌ای طلایی و فراموش‌نشدنی به شمار می‌رود. در هر کجا و موقعیتی که باشید، چه در مسیر رسیدن به کار و یا فرصت استراحت روزانه، با در دست گرفتن یکی از کتاب‌های این مجموعه، برای اندک زمانی از دنیای شلوغ و پرسروصدای بیرون فاصله خواهید گرفت و پا به جهان جادویی واژگان خواهید گذاشت.

از مجلدهای مجموعه کتاب‌های تجربه‌های کوتاه می‌توان عناوین زیر را نام برد:

«مرده‌ها سکوت می‌کنند»، «شبح خانم ویل»، «حراج»، «محاکمه»، «پزشک پوشالی»، «میموزاهای الجزایر»، «مرگ در می‌زند»، «مجموعه‌ی نامرئی»، «من؟ من با همه فرق دارم»، «دو درس کوتاه درباره‌ی دیرین شناسی» و... .

کتاب آهنگ قدیمی برای چه کسانی مناسب است؟

طرفداران نمایشنامه‌های کلاسیک و ادب‌دوستانی که فرصت زیادی برای مطالعه ندارند، می‌توانند کتاب آهنگ قدیمی را به‌عنوان یکی از برترین نمایشنامه‌های کوتاه جهان تهیه کرده و مطالعه کنند. علاقه‌مندان ادبیات فرانسه و نمایشنامه‌های درام، از خواندن این اثر لذت وافری خواهند برد.

در بخشی از کتاب آهنگ قدیمی می‌خوانیم

گورمان: دوشیزه برتا خانم مهربون و خوبى‌ئه که.

کِریم: مهربون و خوب، درست، ولى وقتى قدر یک سگ پیر لق‌لقو هم براى من ارزش قایل نیست، مى‌خوام صد‌سال سیاه مهربون و خوب نباشه. [مکث.] سیگارها رو چى کار کردم؟

گورمان: از عروس بى‌چاره‌تون بگید حرف‌زدن من رو ببین از عروس‌تون تعریف کنید.

کِریم: عروس‌م، عروس‌م، عروس‌م چى.

گورمان: مال‌و‌اموال شخصى زیاد داشت انگار، مى‌گفتند مال‌و‌منال زیاد داره.

کِریم: اى بابا، مال‌و‌منال شخصى، مال‌و‌منال بى‌برکتى بود، همه‌ش تو جنگ از بین رفت، تا ریال آخرش، مى‌شنوى، سرتاپاى ثروتى که تو بانک بود اون‌قدر زمین نمى‌شد که بتونى یه بُز توش ول کنى. [مکث.] زمین، گورمان، هیچ وثیقه‌ئى مثل زمین نمى‌شه، ولى اون زن، حتماً تو هم تو دل‌ت گفته‌ى این رو، یه مادیان بود اون زن.

گورمان: خب، آدمى‌زاد ئه دیگه، کسى از فردا خبر نداره.

کِریم: نه، نه، گورمان، این حرف رو نزن، زمین، تو دیگه نگو، تو که خودت تمام زندگى‌ت از یه تکه زمین گذشته، تو دیگه نگو. هر احمقى این رو مى‌دونه، مگه این‌که آدم به فکر رفتن به کره‌ی ماه باشه و، از این‌هائى که این روزها مى‌گند، بخواد بره روى کره‌ى ماه خونه بسازه. اما این‌ها همه‌ش خیالات ئه گورمان، از من به تو نصیحت، همه‌ش خیالات ئه، توهّم ئه، همین‌روزها پاش رو مى‌خورند، به خدا مى‌خورند.

گورمان: شما به این تجربه‌هائى که در مورد ماه دارند مى‌کنند اعتقاد ندارید؟

کِریم: گورمان، عزیز من، ماه ماه ئه، همون‌طور که پنیر پنیر ئه. ما رو چى فرض کرده‌ند، مگه ماه همیشه نبوده، مگه همیشه از وقتى این دنیا بوده، اون‌جا نبوده، مگه جز خیالات و توهّم درست‌کردن نقش دیگه‌ئى هم داشته گورمان، خیالات و توهّم. [مکث.] پس بفرمایید اجداد ما یه مشت امّل بى‌سواد بودند، شاید هم الآن این طورى ئه. نه، از تو مى‌پرسم، همین بیکن، ولینگتن، واشنگتن، خب، در نظر اون‌ها هم همیشه ماه وجود داشته. خودت خوب فکر کن ببین، هیچ شده حرف‌ش رو بزنند؛ تا پیش از این کى واسه خاطر ماه این‌قدر به اون‌جاش فشار مى‌آورد، مثل این مى‌مونه که گربه رو وادار کنى سبیل خودش رو ببلعه، پیش خودشون فکر هم مى‌کنند ماه رو کشف کرده‌ند. [مکث.] اصلاً چى مى‌خواستم بگم؟