معرفی و دانلود کتاب آن‌ها زنده‌اند: نمایشنامه‌ای برای نوجوانان بر اساس آیه‌ای از قرآن

معرفی کتاب آن‌ها زنده‌اند: نمایشنامه‌ای برای نوجوانان بر اساس آیه‌ای از قرآن

کتاب آن‌ها زنده‌اند: نمایشنامه‌ای برای نوجوانان بر اساس آیه‌ای از قرآن به نویسندگی مجید ملا‌محمدی، برپایه آیه 154 سوره بقره نوشته شده که پیچیده نبودن داستان‌ها، ساده بودن امکانات اجرا و کم پرسوناژ بودن از نکته‌های مهم در نگارش آن است.

مجموعه نمایشنامه‌های قرآنی، شروع تلاشی جمعیدر راستای تحقق دستیابی به افق‌های درخشان، دورنمایی با پژوهش محققین برگزیده‌ی قرآنی و هنرمندی نمایشنامه‌نویسان ماهر، و در قالب آثاری متفاوت و متناسب با سطوح مختلف سنی و شیوه‌های اجرایی گوناگون است.

امید که با عنایت خداوندی و همیاری تمامی هنرمندان متعهد شاهد افق‌های روشن در اشاعه نمایشی فرهنگ والای قرآن مجید باشیم.

در بخشی از متن کتاب آن‌ها زنده‌اند می‌خوانیم:

مسعود: من می‌گم اگه الان صدام، شاه کشور ایران بود و عراقی‌ها، سربازان ارتش او در تهران و شهرهای دیگه... ما ایرانی‌ها چه روزگاری داشتیم و مملکت‌مون چه وضعی داشت؟!
افشین: خب، خب معلومه... ایران می‌شد...
[جواد به او چشم‌غرّه می‌رود. افشین ادامۀ حرفش را می‌خورد.]

مسعود: مثلاً تو مدرسه‌ها، معلم‌های ما عراقی‌های سبیل کلفت بودند. کارخانه‌ها، اداره‌ها، بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها همه تو دست دشمن بود و ما اسیر سربازهای اشغالگر، بعد هم ناموس ما جرئت بیرون اومدن از خونه‌هامون رو نداشتن... خدا می‌دونه که باید یکی یکی دق می‌کردیم و...

جواد: توی یک کتاب خاطرات جنگ خوندم که وقتی صدام به ایران حمله کرد همیشه ادعای این رو داشت که خوزستان جزء سرزمین عراقه، به خرمشهر می‌گفت محمّره، به آبادان، عبّادان... چه می‌دونم به اهواز، الاهواز... اما سربازهای اون وقتی به سوسن‌گرد که بیش‌تر مردمش عرب بودن، حمله کردن، کارشون به قتل و غارت و... افتاد. اون‌ها به ایرانیای عرب‌ رحم نکردند چه برسه به ایرانیای غیر عرب!

مسعود: آره.. اما شهدا... شهید باکری، شهید همت، زین‌الدین، چمران، بچه‌های کم سن و سال، بابای سید مهدی و خیلی‌های دیگه، به فرمان امام شهدا، رو در روی آن‌ها ایستادند و اجازه ندادن که حتی یک وجب از خاک ایران بزرگ ما، به نقشه‌ی عراق اضافه بشه. حالا ما ریزه‌خوار سفره‌ی شهدا هستیم. شهدایی که به قول قرآن هنوز زنده‌اند، و نزد خداوند روزی می‌خورند!

پیمان: اما صدام و آدماش کجا هستن، هان؟‌ بعثی‌ها، قاتلا، جنایتکارای بی‌رحم!
[جواد می‌خندد.]
جواد: هیچی... در زباله‌دان تاریخ!