معرفی و دانلود کتاب آن سوی آبی بیکران

معرفی کتاب آن سوی آبی بیکران

کتاب آن سوی آبی بیکران اثر برتر و ماندگار لارن ولک داستانی جذاب و خواندنی از زندگی پسری نوجوان است که در جزیره‌ای دورافتاده رها می‌شود و در آنجا با کمک و سرپرستی مردی به نام اُش رشد می‌کند و در جستجوی هویت خود می‌گردد.

دربارۀ کتاب آن سوی آبی بیکران:

این داستان هیجان انگیز که از زبان پسر نوجوانی به اسم کرو روایت می‌شود؛ بیانگر زندگی عجیب و متفاوت وی در جزیره‌ای کوچک، دورافتاده و زیبا در ایالت ماساچوست است. تنها چند ساعت از تولد کرو نگذشته بود که او را در قایقی بر دریای بی‌کران رها و به مقصدی نامعلوم راهی کردند؛ مردی به نام اُش او را می‌یابد و بزرگش می‌کند. اُش و همسایۀ او، خانم مگی به تنها هم‌صحبت و مونس کرو تبدیل می‌شوند.

کرو همیشه در مورد دنیای اطرافش کنجکاو بوده، اما تنها شب است که آتشی مرموز در آن سوی آب پدیدار می شود و سوالی بی‌پاسخ در ذهنش شکل می‌گیرد. او برای یافتن پاسخ سوالاتش، وارد زنجیره‌ای از حوادث می‎شود، حوادثی که کرو را به سمت راهی پرخطر سوق می‌دهد.

رمان آن سوی آبی بی‌کران (Beyond the Bright Sea) داستان تکان دهنده یک کودک یتیم را به تصویر می‌کشد که مصمم به دانستن تاریخچه و هویتش است و معنای واقعی خانواده را کشف می کند. هنر داستان‌نویسی، تعلیق‌های به‌جا و شخصیت پردازی دقیق لارن ولک (Lauren Wolk) این اثر را به رمانی تبدیل کرده است که در حین مطالعه نمی‎‌توانید آن را زمین بگذارید.

افتخارات کتاب آن سوی آبی بیکران:

- دریافت جایزه اسکات اودل در بخش داستان‌های تاریخی سال 2018
- دریافت مدال افتخار نیوبری
- بهترین کتاب سال NPR
- بهترین کتاب سال کرکوس
- نامزد جایزه کتاب کارولینای جنوبی برای کتاب جونیور 2020 ،
- نامزد جایزه کتاب نوجوان برای مدرسه راهنمایی Evergreen در سال 2020
- نامزد جایزه انتخاب Goodreads برای درجه متوسط و کودکان سال 2017
- نامزد مدال کارنگی در سال 2018

نکوداشت‌های کتاب آن سوی آبی بیکران:

- منظره آتش سوزی در یک جزیره دور ... اثبات کننده یک سری اکتشافات و رویدادها است؛ برخی تکان دهنده، برخی ترسناک که خانم وولک با بیانی بی نظیر آن را به تصویر می‌کشد. (وال استریت ژورنال)
- کرو یک قهرمان مصمم و پویاست. (Publishers Weekly)
- هشدار! هنگام خواندن این کتاب نفس در سینه‌تان حبس می‌شود. نوشته‌های لورن وولک در یک لحظه غنایی و مملو از خطر و تعلیق است. کرو به دنبال غرایز خود برای شکار گذشته‌ای است از او گریخته و با آینده ای نامعلوم روبرو شده است. (NPR)
- یک داستان احساس‌برانگیز که باعث می شود خوانندگان فکر کنند عضوی از خانواده کرو هستند. (School Library Journal)

کتاب آن سوی آبی بیکران به چه کسانی توصیه می‌شود؟

خواندن این اثر شگفت‌انگیز به تمامی نوجوانان علاقمند به داستان‌های ماجرایی و هیجانی پیشنهاد می‌شود.

با نویسندۀ کتاب آن سوی آبی بیکران بیشتر آشنا شویم:

لارن ولک، شاعر، نویسنده و ویراستار آمریکایی، اکتبر 1956 در بالتیمور متولد شد. او دانش‌آموختۀ رشتۀ ادبیات انگلیسی از دانشگاه براون است. ولک که از سال 2007 سمت معاون دانشیار مرکز فرهنگی کیپ کد بود، نخستین فعالیت خود را با پروژۀ حمایت از زنان در سنت پل آغاز کرد.

در بخشی از کتاب آن سوی آبی بیکران می‌‎خوانیم:

اُش کلبه‌مان را با هر چیز به‌دردبخوری که از نزدیک‌ترین لاشه‌ی کشتی‌ها گیر می‌آورد ساخته بود؛ کشتی‌شکسته‌هایی که آرام‌آرام درحال فرو رفتن به بستر دریا بودند یا در طوفان‌ها خرد و متلاشی می‌شدند و یا کم‌کم ناپدید می‌شدند.

بقیه‌ی وسایل خانه هم اشیاء آب‌آورده‌ای بودند که سوار بر امواج به ساحل کوچکمان پیش اُش می‌آمدند، درست مثل من. و یا به ساحل کاتی‌هانک می‌رسیدند که معمولاً در آنجا کسی به آن‌ها توجهی نمی‌کرد.

اُش اسکلت کلبه را از دکل‌های بلند کشتی، سقف‌ها و دیوارها را با تخته‌های به‌دست‌آمده از عرشه، دودکش را از لوله‌ی هواکش یک کشتی بخار و پنجره را از پنجره‌های به‌جامانده از کشتی‌های غرق‌شده ساخته بود. درِ خانه تکه‌ای از صفحه‌ی آهنی کف کشتی بود، آتش‌دانمان درپوش دریچه و میزِمان آشیانه‌ی برعکس‌شده‌ی کلاغ بود. همچنین بسیاری از اشیائی که دوست داشتیم ولی بی‌استفاده بودند را اُش بازیابی کرده بود که از همه‌ی آن‌ها بهتر، دو مجسمه‌ی دماغه‌ی کشتی بود؛ دو زن جدی و موقر با موهای بلند و افشان که از دو طرف بخاری به ما نگاه می‌کردند و هرگز پلک نمی‌زدند. همین‌طور یک جفت دنده‌ی نهنگ سفید که بالای درِ ورودی به شکل قوس آویخته و یک ناقوسِ سیاه و زنگ‌زده به نوک آن آویزان کرده بودیم. البته من هم موقع جست‌وجو کنار لاشه‌ی کشتی‌ها سهمم را از اشیاء آب‌آورده پیدا می‌کردم. تکه‌ شیشه‌های دریایی میان پوسته‌ی تخم کوسه‌ها و ماهی‌ها، صدف حلزون‌های دریایی، یک گیره‌ی پول از جنس برنج که عکس فیلی به رنگ سبز روی آن نقش بسته بود، یک ساعت بانجویی که اگرچه دیگر هرگز نمی‌توانست زمان را نشان دهد، ولی گنجه‌ی کوچکی داشت که می‌توانستم جواهرات بدلی و خرت‌وپرت‌هایی که پیدا کرده بودم را توی آن نگهداری کنم. این‌ هم یک وجه مشترک دیگر میان من و کلاغ بود، اینکه هر دوی ما برای اشیاء نامرغوب و بدلی ثروتمندان ارزش قائل بودیم و آن‌ها را جمع می‌کردیم.

وقتی از اُش پرسیدم با آن قایق پارویی که مرا به ساحل رساند چه کرده است، به من گفت که برای تهیه‌ی هیزم خُردش کرده تا در آن اولین زمستان، مرا با آتشش گرم نگه دارد. تا مدت‌ها، قبل از اینکه مسائل را بهتر درک کنم، تعجب می‌کردم که چرا از میان آن‌همه تیروتخته‌ای که او بازیافت می‌کرد و مجدداً مورد استفاده قرار می‌داد، فقط آن قایق باید توی آتش می‌سوخت و از چوب‌هایش در گوشه و کنار خانه استفاده نمی‌شد