معرفی و دانلود کتاب آبشوران: داستان‌های کوتاه

معرفی کتاب آبشوران: داستان‌های کوتاه

کتاب آبشوران از برجسته‌ترین آثار علی‌ اشرف درویشیان به شمار می‌آید. این اثر که مجموعه‌ای متشکل از دوازده داستان به‌هم‌پیوسته است، نخستین بار در سال 1353 به چاپ رسید، و پس از آن بارها تجدید چاپ شد. فقر و تنگدستی قشر محروم، اصلی‌ترین درونمایه‌ی این کتاب است.

درباره کتاب آبشوران:

ادبیات ایران، پیش از انقلاب، شاهد ظهور نسل درخشانی از نویسندگان بود که نهایت کوشش خود را به کار بردند تا هنر خود را در خدمت قشر ضعیف و فرودست جامعه درآورند. در نظر آنان، اصلی‌ترین کارکرد ادبیات، بازنمایی رنج و دشواری‌هایی‌ست که در دل جامعه رواج داشته، و غالبا دامنگیر طبقات فقیرتر می‌شود. دو تن از برجسته‌ترین این نویسندگان، احمد محمود و جلال آل احمد بودند. در کنار این دو، باید از علی اشرف درویشیان (Ali Ashraf Darvishian) نیز نام برد.

خصلت بارز آثار درویشیان، پایبندی‌شان به رئالیسم در روایت است؛ داستان‌های کوتاه و بلند او، همگی از واقعیت‌های بیرونی الگوبرداری شده‌اند. درویشیان ساده و همه‌فهم می‌نویسد، و در آثارش به دنبال خودنماییِ ادبی نیست. از این لحاظ، کتاب آبشوران مثال خوبی در میان کارهای اوست.

این کتاب کم‌حجم، از دوازده داستان تشکیل شده که اگرچه به‌هم‌پیوسته‌اند، می‌توان جدا از هم نیز مطالعه‌شان کرد. قصه‌ها از زبان شخصیتی به نام اشرف روایت می‌شود که همراه خانواده‌اش ساکن دهی به نام آبشوران است. مشکلات اقتصادی و فقر همه‌گیر، عمده‌ترین مضمون داستان‌های این کتاب می‌باشد. علاوه بر این، موضوعاتی چون خرافه‌پرستی، مردسالاری، مذهب‌زدگی و... نیز در این کتاب مطرح شده است.

کتاب آبشوران مناسب چه کسانی است؟

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

با علی اشرف درویشیان بیشتر آشنا شویم:

او به سال 1320، در محله‌ی آبشوران کرمانشاه به دنیا آمد. مشکلاتی که خانواده‌ی کارگری‌اش متحمل می‌شدند، و سختی‌های دیگری که خود شاهدشان بود، بعدها به اصلی‌ترین منبع الهام درویشیان در خلق داستان‌هایی ماندگار بدل شدند. بی‌هیچ تردیدی می‌توان وی را یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان معاصر ایران، در مکتب رئالیسم نامید. برخی از آثار او عبارتند از:

- فصل نان
- درشتی
- از این ولایت
- روز اول تعطیلی
- سال‌های ابری

در بخشی از کتاب آبشوران می‌خوانیم:

بعد از ظهر پنجشنبه بود؛ مثل همه پنجشنبه‌ها خاموش و دلگیر و کمی هم خوشی تعطیلی جمعه. اواخر پاییز بود. اتاق هنوز نم داشت. یک هفته پیش سیل آمده بود. بابام زیر کرسی خوابیده بود. آفتاب روی دیوار کاهگلی حیاط رنگ می‌باخت؛ دلم می‌خواست آفتاب نرود. هیچ وقت نرود و مشق‌هایم خود به خود نوشته بشوند و بابام از خواب بیدار نشود: هر وقت بلند می‌شد، بهانه می‌گرفت و کتکمان می‌زد. دلهرهٔ شنبه در دلم بود. آن همه مشق و جدول ضرب و معلم نامهربان و صدای ماست فروش دوره‌گرد در کوچه. چرا هیچ‌کس نبود که دوستمان داشته باشد؟ ولی بود. بچه گربه‌هایی بودند که شبها، دزدکی توی جامان می‌بردیم. دست‌هامان را می‌لیسیدند و برایمان خُرخُر می‌کردند؛ اما تا غافل می‌شدیم، می‌رفتند و پای بابا را گاز می‌گرفتند و می‌لیسیدند و بابام پرتشان می‌کرد تو حیاط...

فهرست مطالب کتاب

خانه‌ى ما
دو ماهى در نقلدان
بیالون
ماهى‌ها و غازها
باغچه‌ى کوچک
بى
ننه جان چه شده؟
عمو بزرگه
بیمارى
حمام
صلح
آب پاش