معرفی و دانلود کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند

معرفی کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند

کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند مجموعه‌ای از اشعار احمدرضا احمدی است که در قالب شعر نو سروده شده. این اشعار از زندگی روزمره و عواطف عجیبی که همراه آن‌ها تداعی می‌شود می‌گویند. این شاعر برجسته بارها برنده‌ی جوایز ادبی نامداری همچون جایزه‌ی شعر خبرنگاران شده است.

درباره کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند

ده‌ها شعر از احمدرضا احمدی (Ahmadreza Ahmadi) در کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند جمع شده است. شعری از حس شاعر پس از شنیدن آژیر آمبولانس‌ها می‌گوید و شعری دیگر از طلوع آفتاب و اولین معشوق. این اشعار ظاهراً محور مشخصی ندارند، اما نقطه پیوند آن‌ها این است که هرکدام ثانیه‌ای از عاطفه و فکر شاعر را ثبت کرده‌اند. احمدرضا احمدی چندان خودش را درگیر زیبایی‌های دست‌و‌پاگیر نکرده است و درست همانگونه که رسالت شعر نو طلب می‌کند، فکرش را بدون زیورهای بی‌جا اما با تخیلی رام‌نشدنی بیان کرده است. در جهان کنونی، امیدواری سخت است و نسیانْ انسان را می‌بلعد و شاعر با کمک کلمات، آن افکار چابکی که در ته ذهن گم می‌شوند و مثل خاری کوچک مدام روان انسان را آزار می‌دهند، در این اشعار به قفس انداخته‌ است.

آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند از تازه‌ترین آثار احمدرضا احمدی در زمینه‌ی شعر است و نخستین چاپ آن در زمستان سال 1400 در نشر چشمه منتشر شده است. اشعار این کتاب بیشتر به عواطف و احساسات می‌پردازند. اشعار احمدی چندان وارد مسائل اجتماعی نمی‌شوند و به‌جای آن، در «خود» گم می‌شوند. این اشعار باب‌میل علاقمندان به اشعاری خواهد بود که کمتر به‌دنبال تاریخ‌نگاری‌های شاعرانه باشند و رسالت شعر را نه در توصیف وضعیت که در بیان درونی‌ترین افکار و عواطف و ثبت لحظات گذرا و فراموش‌شونده در همین موقعیت بدانند.

کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر نو مناسب خواهد بود.

با احمدرضا احمدی بیشتر آشنا شویم

احمدرضا احمدی از شاعران و روزنامه‌نگاران پرکار و باسابقه است. او همچنین کارنامه‌ی درخشانی در نمایش‌نامه‌نویسی و نقاشی دارد. احمدرضا احمدی در سال 1319 زاده شد و به‌واسطه‌ی زاده شدن در یکی از خانواده‌های سرشناس کرمان، از تحصیلات خوبی برخوردار شد. او در سال 1343 و در همان جوانی با هدف دفاع از هنر موج نو به گروه ادبی طرفه پیوست و در کنار نام‌های آشنایی چون بهرام بیضایی و محمدعلی سپانلو و نادر ابراهیمی جهت انتشار شعر و داستان فعالیت کرد. احمدرضا احمدی برنده‌ی جایزه‌ی شاعر برگزیده‌ی پنجمین دوره‌ی اهدای شعر بیژن جلالی بوده‌ و در سال 1388 نیز نامزد دریافت یکی از معتبرترین جوایز حوزه‌ی ادبیات کودک یعنی جایزه‌ی هانس کریستین اندرسون شده است. احمدی چنان در حوزه‌ی فرهنگ پرکار است که مجال پرداختن به کارنامه او در اینجا وجود ندارد.

در بخشی از کتاب آبشارهایی که بر خوابم فرو ریختند می‌خوانیم

در ارتفاع درختان
در جست‌وجوی چه هستیم؟
که ناکامی می‌آورد
اما چون جوان هستیم
و از تجربه تهی
این جست‌وجو ادامه دارد
مگر آن‌که سال‌خوردگان ما را
از این جست‌وجوی بیهوده منع کنند
اما سال‌خوردگان فقط سیگاری آتش می‌زنند
و از کنار حوادث آرام و با حوصله
عبور می‌کنند
پس ما دیگر به تنهایی
عادت می‌کنیم
و در سکوت
مشتاق لیوانی آب
تکه‌ای از آینه می‌شویم
که چهره‌ی فراموش‌شده‌ی خود را
در آن ببینیم.

فهرست مطالب کتاب

از غم و نیستی
آژیر آمبولانس‌ها
آبی رنگ است
بستنی در لیوان مقوایی آب می‌شود
زنگ‌ها
اتوبوس‌های توانا
دریا
باران و عشق
سکوت می‌کنم
آسمان آبی
بذر جوان
به خاطر ندارم
تسلی
تسلی ندارم
چهار فصل سال
کلید
یاس‌های سفید
صبوری
نهراسید
راز و ابهام
دستانم
مرثیه
غروب پُرحادثه
حرفه
آشوب
لکه‌ی کبود
کلمات
مرگ
دریا
هنوز
آری
یارم
پیرهنی به رنگ بنفش
چمدان
غرق شدم
تسلیم
پایداریِ ابر
تابوت
در انتظار
هراس دارند
دریا
به یاد بیاورید
هنوز
بگذارید
اندوه
شما راهزنان
این درختان
بیگانه
شکوفه‌ی گیلاس
غروب پاریس
دیوارهای سفید
مناجاتِ آبی‌رنگ
مسافرخانه
برف آب شد
خانه‌ام
زن و مرد
مرا دریابید
تو
شمع‌ها
آتش، مسافرخانه
کشتی‌ها
چهره‌ام
تسلیم بودم
باید
مهتاب
قبور اجدادم
نگران نباشید
فریاد من
این خیابان
همسایه‌ی مهربان
غم
زمان گذشته
اوهام
شب
از پشت پنجره
آتش
پایان شب
گل‌سرخ جوان
کافه
حوادث
آب‌ها
چهره‌ام
لبخندها
گندمزار
لباس تابستان
تأخیر
باغ‌ها
فراموشی
ماهی، انسان
آوارگی
باران
گندم‌ها
خصم من
در سکوت
قارقار کلاغ‌ها
بدون شک
این روزها
چراغ‌ها
مهتاب
بازگشت
افق
صبحانه
کافه‌ی متروک
سکوت
ارتفاع درختان
گریز
من متولد شدم
به من بگویید
برگ‌ها
فراموش کنید
ابر
آن اتفاقات
مهمان
سال‌ها
زندگی عادی
آبشارها
زمان و مکان
آخرین باران
کلمات
باورها
شاعران
باور کن
لیوان آب
می‌خواهم
هوس
لبخند
زمان شگفت
سکوت
تشکر
شب تابستان
شمع روشن
ایام هفته
باران
فرصت اندک است
همسایه، شاعر
تابستان
ما فقط سکوت کردیم
صبح
گمان
با این جهان
این‌همه دشنه
من هم نمی‌دانم
گاهی باید
غریق
دلپذیر بود
قایق پیر و شکسته
سرزنش
این حوادث
خواب‌ها
به یاد داریم
اتفاق
خاکستر می‌شود
نباید خیال می‌کردیم
افسوس
اعترافات
در آینه
سرنوشت
شاید
آسمان دودل
رنج ما
روز
در این زمین
فرصت رایگان
مرگ
نمی‌خواهم
ماه
باید
هنوز
می‌خواهم
نگاه من
دوستش داشتم
غوغای این مردمان
صبحانه‌ام
دیر بود
پرنده
خیلی آرام
کودکان در خواب هستند
به یاریِ من بشتابید
چتر
مرگ رفیقان
مسافران
پس از سال‌ها
خانه‌ی من
حسرت‌ها
نوشته بودم
بگذارید
در آینه
هدیه
راز