معرفی و دانلود کتاب پرستوهای بی‌سرزمین

معرفی کتاب پرستوهای بی‌سرزمین

کتاب پرستوهای بی‌سرزمین اثر عایشه کولین، داستان چهار زن قوی و با ایمان از یک نسل را به تصویر می‌کشد که بعد از فشارهای هیتلر برای نجات دادن زندگی و خانواده‌شان از آلمان فرار کرده و به کشور ترکیه پناه می‌آورند.

پرستوهای بی‌سرزمین (Without a Country) ماجرای چهار نسل از خانواده یک پزشک یهودی - آلمانی است. داستانی از عشق‌ها، شکست‌ها امیدها و ناامیدی‌های "السا"، "سوزان"، "سوده" و "اُسرا"، چهار زن و چهار نسل از سال 1930 تا 2016 میلادی است که با وجود تفاوت‌هایشان همانند یک پرستوی بی‌سزمین‌اند و می‌خواهند هویت اصلی خود یعنی وطن، عشق و دوستی را پیدا کنند.

گرهارت اشلیمن پزشک برجسته آلمان – یهودی که برای حفظ جان خانواده خود چاره را در فرار از کشور مادری‌اش‌ می‌بینند در اوج درگیری‌ها، بیکاری، مشکلات اجتماعی ناشی‌ازجنگ و تبعیض‌های شدید آن دوران جهان، تلاش می‌کند تا زنده بماند و زندگی کند.

در شرایطی که تمام کشورهای اروپایی از ترس هیتلر از گرهارت اشلیمن و تمام دانشمندان، اندیشمندان، موزیسین‌ها، پزشکان و... یهودی روی برگردانده بودند؛ جمهوری تازه تاسیس و نوپای ترکیه درهای خود را به روی آنان باز کرد.

ترکیه‌ای که در دوران عثمانی باعث فرار دانشمندان و اندیشمندان بسیاری به اروپا شده و در سایه آن دانشمندان بود که دوره رنسانس در اروپا آغاز می‌شود، این بار از تاریخ درس عبرت گرفته و برای ایجاد یک رنسانس جدید این بار در دل آناتولی خیل عظیمی از اساتید دانشگاه یهودی – آلمانی را در خود پناه می‌هد.

عایشه کولین (Ayse Kulin) نویسنده داستان کوتاه، فیلمنامه‌نویس و رمان‌نویس ترک است. کولین در سال 1941 در استانبول متولد شد. او پس از کودتای سال گذشته ترکیه، مدتی بازداشت شد. در سال 1984 اولین رمانش را با نام "رو به آفتاب" به انتشار رساند. این رمان به عنوان بهترین رمان سال انتخاب شد. او بعدها همان موفقیت را در سال‌های 1996 و 1997 با رمان‌های "حضور موفق" و "نامش آیلین" به دست می‌آورد.

رمان "وداع" او برنده جایزه رمان سال 2007 ترکیه از سوی اتحادیه نویسندگان شده است. عایشه کولین به عنوان پر درآمدترین رمان‌نویس ترکیه در سال 2011 معرفی شد. "پرستوهای بی سرزمین" آخرین اثر این نویسنده است که در سال 2016 منتشر شده و با استقبال زیادی مواجه شد.

در بخشی از کتاب پرستوهای بی‌سرزمین می‌خوانیم:

هفته‌ها بود که گرهارت به همراه زن و بچه‌هایش در خانه پدر زنش زندگی می‌کردند. همسرش در کارهای خانه به مادرش کمک می‌کرد. به کارهای بچه‌هایش می‌رسید و از این که به خانه پدرش پناه آورده بود احساس ناراحتی نمی‌کرد. پیتر را در مدرسه ابتدایی که دو کوچه با خانه پدریش فاصله داشت ثبت نام کرده بود. او نیز از زندگی‌اش راضی بود. ولی خوشحال‌ترین‌شان سوسانه بود. از توجهات فراوانی که از سوی پدر بزرگ و مادر بزرگش به او صورت می‌گرفت نهایت لذت را می‌برد. حال همگی‌شان خوب بود. ولی گرهارت که هنوز هم بیکار بود خود را بی ارزش به حساب می‌آورد.

با توجه به این که ترم جدید دانشگاه‌ها شروع شده بود تخمین زده بود که نخواهد توانست در دانشگاه‌های مطرح و مهم زوریخ کاری پیدا کند ولی تصور می‌کرد در این شهر بزرگ با ده‌ها بیمارستان، آزمایشگاه می‌توانست در یکی از آنان مشغول شود. زمانی که تمام بیمارستان و آزمایشگاه‌های زوریخ تمام شده بود به سایر شهرهای سوئیس نیز نامه نوشته بود. برای یافتن کار حتی به مراکز آموزش عالی پزشکی در شهرهای مهم اروپا و آمریکا نامه نوشته بود. برخی‌ها حتی زحمت جواب دادن به نامه هایش را هم نکشیده بودند و برخی دیگر محترمانه وی را رد کرده بودند. چیزی که معلوم بود هیچ کشوری به یک پاتولوژ با ارزش و با تجربه نیازی نداشت!

گرهارت زمانی که به یک سال آینده خود نگاه می‌کرد تنها چیزی که می‌توانست ببیند مرد بی عاری بود که به خانه پدر زنش پناه آورده است. ایکاش در وقتش کمی آینده نگر بود. به دلیل تقدیر و قدردانی‌های مختلف از کارش حسابی جادو شده بود. مانند احمق‌ها تصور کرده بود که با او کاری نخواهند داشت! وگرنه افزایش روز به روز فشارها بر یهودی‌های آلمان چیزی کاملا آشکار و ملموس بود. باید خیلی وقت پیش به زور یخ می‌آمد. اکنون که تمام یهودی‌های در داخل مرزهای آلمان کار خود را از دست داده و با آمدن به کشور همسایه در سوئیس دنبال کار می‌گشتند، پیدا کردن کار بسیار سخت بود. در آخرین نامه‌ای که از خواهرش آمده بود عنوان شده بود که در اقدامات جدید شروع به بایکوت کردن محله‌های یهودی نشین کرده‌اند. در آن موقع معتقد بود که دیگر تا این حد امکان ندارد ولی اخبار منتشر شده در روزنامه‌ها با تاکید بر این که افراد سیاه‌پوش وابسته به گردان طوفان (SA) با ایستادن در مقابل مغازه‌های یهودی‌ها اجازه خرید کردن از آن مغازها را به شهروندان نمی‌دانند؛ تمام این حرف‌ها را تایید می‌کرد.

بدتر از آن هم اتفاق افتاد، در اواسط ماه آوریل بود که هیتلر قانون آریایی خود را نیز تصویب کرد. بر اساس این قانون کار کردن افرادی که از پدر و مادر یهودی، پدر بزرگ و مادر بزرگ یهودی باشند یعنی تمام کسانی که از نژاد آریایی نباشند؛ در موسسه‌های دولتی به طور قطع ممنوع اعلام شد. بعد از آن در تمام دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و موسسات دولتی آلمان یهودی‌ها و حتی کسانی که با یهودی‌ها ازدواج کرده بودند یک به یک و پشت سر هم اخراج شدند. حتی کسانی که همسر خواهر زنش و یا مادر باجناقش یهودی بود را نیز از کار بر کنار کردند. این حرف‌ها اگر چه بیشتر به یک شوخی بد شبیه است ولی این کابوس حقیقتاً در حال رخ دادن بود.