معرفی و دانلود کتاب هیلان

معرفی کتاب هیلان

در میان کوچه‌های تنگ و خاطرات باران‌خورده‌ی تهران، کتاب هیلان داستانی است از عشق، درد و امید که به زیبایی و با قلم فهیمه علیمردانی به تصویر کشیده شده است. در این رمان عاشقانه، در هر قدم با شخصیت‌های داستان همراه می‌شوید، در دل کوچه‌های پر از زندگی، با ثمین که میان ترافیک و تردیدهایش در جستجوی معنای عشق است. قلم نویسنده طوری به جزئیات می‌پردازد که احساسات شخصیت‌ها در هر صفحه به قلب خواننده نفوذ می‌کند.

درباره‌ی کتاب هیلان

زندگی پر از فراز و نشیب است و برخی روزها به حدی سخت می‌شوند که انسان گویی در مسیر سرازیری بی‌انتهایی قرار گرفته است. اما همین روزها، گاه می‌توانند سرآغاز دگرگونی‌هایی باشند که زندگی را به کلی تغییر می‌دهند. کتاب هیلان نوشته‌ی فهیمه علیمردانی، از همین روزها آغاز می‌شود. این رمان، روایتگر لحظات سخت و تلخ زندگی شخصیت‌هایش است و به شکلی ظریف و هنرمندانه، از زیبایی‌هایی سخن می‌گوید که در دل همین دشواری‌ها پنهان شده‌اند.

نویسنده در کتاب هیلان با به تصویر کشیدن لحظات پرشور و در عین حال غم‌انگیز، توانسته است روایت‌هایی از زندگی روزمره را بازگو کند که هر یک از ما، به نوعی با آن‌ها آشنا هستیم. ثمین، دختری است که با عشق و وفاداری به مادرش، لحظات تلخ و شیرین زندگی را تجربه می‌کند. این عشق بی‌پایان به مادر، او را به سوی مسیری سخت و ناهموار می‌کشاند؛ مسیری که عشق در آن، هم نوازشگر و هم زخم زننده است. شاید لحظه‌ای که ثمین صدای ناله‌های مادرش را می‌شنود و او را می‌بینیم که به سختی و با قلبی سرشار از محبت، کتری را خاموش می‌کند تا صدای آن مادرش را آزار ندهد، تصویری واقعی از زندگی بسیاری از ما باشد.

فهیمه علیمردانی در رمان هیلان به ما نشان می‌دهد که عشق، هم می‌تواند تاج بر سرمان بگذارد و هم می‌تواند ما را به صلیب بکشد. او با قلمی نرم و دلنشین، رنج و عشق ثمین را به تصویر می‌کشد و از زوایایی به ما می‌نمایاند که شاید پیش از این به آن‌ها دقت نکرده باشیم. عشق ثمین به مادرش، همان‌گونه که او را پرورانده و بزرگ کرده، اکنون شاخ و برگ او را هرس می‌کند. نویسنده با زبانی شاعرانه، ما را به دل تار و پودهای عشق ثمین می‌برد؛ عشقی که در نهایت، او را به نانی مقدس برای ضیافت خداوند تبدیل می‌کند.

صحنه‌ای که ثمین پس از وداع با مادرش، به سوی رستوران می‌شتابد، با تمام جزئیاتش، ما را به قلب شهر و شلوغی‌های روزانه می‌برد. در این میان، لحظه‌ای که ثمین با مرد غریبه‌ای برخورد می‌کند و به زمین می‌افتد، شاید یکی از نقاط اوج داستان باشد. برخوردی ساده که اما پیامدهای عمیقی دارد. نویسنده با هنرمندی، احساسات ثمین را در این لحظه‌ها به تصویر می‌کشد؛ از ترس و سردرگمی تا حس آشنایی که نسبت به آن غریبه احساس می‌کند. اگر به دنبال کتابی هستید که در دل لحظات روزمره، زیبایی‌های نهفته را بیابید و با شخصیت‌های داستان، ارتباطی عمیق برقرار کنید، کتاب هیلان از فهیمه علیمردانی انتخابی مناسب است. این رمان فارسی توسط انتشارات آئی‌سا منتشر شده است.

کتاب هیلان برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب هیلان اثر فهیمه علیمردانی، مناسب کسانی است که به داستان‌های عمیق و احساسی با محتوای انسانی و اجتماعی علاقمندند. این کتاب برای خوانندگانی که در جستجوی روایت‌های پیچیده و شخصیت‌های زنده هستند، گزینه‌ای جذاب و به‌یادماندنی خواهد بود.

در بخشی از کتاب هیلان می‌خوانیم

صبح، با چشمانی پف‌کرده و صورتی که به زردی می‌زد، چشمانش را باز کرد. صدای یاکریم از پشت پنجره در تمام اتاق می‌پیچید. مادر را بیدار کرد و مثل هرروز صبحانه‌اش را داد. لباس‌هایش را عوض کرد و آن‌قدر در افکارش فرورفت که نفهمید کی و چه‌طور به رستوران رسیده. مریم‌بانو مشغول تمیز کردن آشپزخانه بود. مراقب بود که نبیندش. همان‌طور که آرام آمده بود، آرام هم از آن‌جا خارج شد و سمت بیمارستان حرکت کرد. کنار خیابان ایستاد و دستش را برای تاکسی بلند کرد. بدنش بی‌حس شده بود. فارق از سوزِ هوا دیگر سردش نمی‌شد. برایش مهم نبود باران خیسش کند یا کلاهش را بردارد تا سرما نخورد. نه خیابان را می‌دید و نه مردم را. سرش را به شیشه تکیه داده بود و فقط خطی محو و تار را می‌دید که به سرعت از جلوی چشمانش می‌گذشت. از سمت راست یا چپِ شیشه فرقی نمی‌کرد، همه‌چیز به چشمانش تار و محو دیده می‌شد.

پیاده شد و از کنار حوضِ بزرگ بیمارستان گذشت. مردی سرم‌به‌دست روی نیمکت نشسته و سیگار می‌کشید. از کنار او هم گذشت و داخل شد. راه روی طولانی بیمارستان را گذشت و از دور نگار را دید که روی صندلی انتظار با دهانی باز به خواب رفته و آب دهنش سرازیر شده. سمت اتاق خورشید رفت و هنوز نرسیده، صدای داوود را از پشت در شنید. با هم بحث می‌کردند و صدای گریه‌ی خورشید می‌آمد که هرآن بلندتر از قبل می‌شد. داوود همان‌طور که بالای سر خورشید ایستاده بود گفت: