معرفی و دانلود کتاب نامه‌های بی‌جواب

معرفی کتاب نامه‌های بی‌جواب

کتاب نامه‌های بی‌جواب، نخستین اثر بتول خزاعی نژاد است که می‌تواند برای ساعاتی هم که شده، ذهن شما را از دغدغه‌های تکراری و طاقت‌فرسای زندگی روزمره خلاص کند؛ کتابی که به بازگویی خاطرات نویسنده بعد از، از دست دادن یکی از عزیزترین افراد خانواده‌اش می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب نامه‌های بی‌جواب

نامه‌هایی بی‌جواب مستندی عاشقانه است که طی سال‌های طولانی برای عزیزی که نابهنگام، سفری جاودانه داشت، نگاشته شد. این نامه‌ها راهی برای گریز از رنج است و شاید ره‌گشا و مرهمی برای کاهش رنج و اندوه همه‌ی کسانی که چنین داغی بر سینه دارند.

این کتاب که به همت انتشارات شکوه حکمت رحمانی منتشر شده، بیان سیر تحولات روحی، بی قراری‌ها، حیران ماندن‌ها، شرح نجواهای عاشقانه در مواجهه با این درد در گذر سال‌هاست و چنگ انداختن به هر طناب به امید رهایی از رنج و اندوه است که سرانجام به یاری توکل و اعتقاد به فلسفه متافیزیک و دیدگاه‌های بزرگان و اندیشمندان ایران و جهان (غرب و شرق) و همچنین مطالعه درباره‌ی مرگ و آشنایی با فلسفه‌ی حیات و جهان پس از مرگ، سبب توفیق در رسیدن به حس آرام‌بخش گردیده و در نهایت باعث تسلیم و پذیرش و رهایی از رنج و اندوه شده است؛ رنج ناشی از دردی که برای همیشه وجود خواهد داشت. بیان نگرش و احساس کودکان در مواجهه با مرگ عزیزان به صورت مستند است. و بالاخره بیان تأثیر شگفت‌انگیز چگونگی رفتار و برخورد اطرافیان و نزدیکان با فرد سوگوار است.

کتاب نامه‌های بی‌جواب برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به مطالعه‌ی خاطرات، از مخاطبین اصلی کتاب نامه‌های بی‌جواب به حساب می‌آیند.

در بخشی از کتاب نامه‌های بی‌جواب می‌خوانیم

خوب می‌دانی که آدمی همواره برای رهایی از تنهایی به دنبال آن‌هایی است که احساس می‌کند دوستش دارند و با او همدل و مهربان هستند ولی براساس تجربه دریافته‌ام که در بحران‌های روحی از دست دادن یک عزیز بی‌شک، همدردی‌ها و مهربانی‌ها و همدلی‌های اطرافیان تأثیر ده چندان زمان عادی دارند؛ همانند نقش آب برای کسی که واقعا تشنه است یا همانند شعاع نوری هر چند اندک، در تاریکی مطلق یا نقش باران برای کشتزاری تشنه...

گاهی دلگرمی حضور یک عزیز و مهربانی یک دوست معجزه می‌کند، گویی دستان آرامش بخش خداوند را می‌گیرد و به آرامی بر شانه‌هایت می‌نهد که لطف پروردگار، این نعمت عظیم را به کمال به من ارزانی داشته است.

همه این‌ها را گفتم که به اینجا برسم؛ پس از سفر ناگهانی تو، مهربانی‌های بسیار و همدلی‌های شگفت‌انگیز را تجربه کردیم؛ خوب به یاد دارم که در همه‌ی ایّام زندگانی کوتاهت، چه آن‌وقت که کودکی دوست داشتنی بودی و چه زمانی که بزرگ و بزرگ‌تر شدی رابطه بسیار صمیمانه و نزدیکی با برادرانم داشتی، دایی بهزاد و دایی بهروز برایت در بسیاری از موارد منبع الهام بودند.

همیشه مهربانی و احساسات پرشور دایی بهزاد برایت شیرین و خوشایند بود و مدام در مورد آن سخن می‌گفتی و بعد از رفتنت، ضرب المثل معروف «دل به دل راه دارد» بیش از گذشته برایم معنی یافت؛ چرا که چندین روز پس از سفر تو، سروده‌ای زیبا که سرشار از احساسات لطیف و برخاسته از دل بود برایت سرود که نه یک بار بلکه بارها و بارها آن را خواندم و همراه هر بیتش گریستم ولی از نوع گریستنی که نه تنها اذیتم نمی‌کرد بلکه از حس بودن و ماندگار شدنت در دل‌ها حکایت می‌کرد.