معرفی و دانلود کتاب مگه من چند نفرم؟

معرفی کتاب مگه من چند نفرم؟

کتاب مگه من چند نفرم؟ داستانی ایرانی به قلم هادی خورشاهیان رمان‌نویس، شاعر و نویسنده‌ی قصه‌های کودک و نوجوان است. شخصیت‌های اصلی این داستان یعنی رضا و مجتبی، این‌روز‌ها با چالش تازه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آن‌ها که هنوز در آغاز سال‌های نوجوانی خود به سر می‌برند، نگران تصمیم مهمی هستند که به زودی اوضاع خانواده‌هایشان را زیرورو خواهد کرد.

درباره‌‌ی کتاب مگه من چند نفرم؟

دو قهرمان نوجوان کتاب مگه من چند نفرم؟ این‌روز‌ها به چالش مشابهی گرفتار شده‌اند. هادی خورشاهیان داستان‌نویس پرکار این سال‌های ادبیات ایران، در هفتمین رمانی که برای نوجوانان نوشته، ماجرایی آموزنده را در ظرف روایتی خواندنی و پرکشش می‌ریزد. شخصیت‌های اصلی داستان مگه من چند نفرم؟ دو رفیق به نام‌های رضا و مجتبی هستند. هردو دوست نوجوان، این‌روز‌ها در آستانه‌ی یک تغییر بزرگ قرار دارند؛ تغییری سرنوشت‌ساز که خود به‌نوعی می‌توانند در آن دخیل باشند. مادر و پدر رضا و مجتبی، تصمیم به ازدواج مجدد گرفته‌اند و حالا این دو پسر باید نظر نهایی خود را به والدینشان اعلام کنند. چنین انتخابی، یک انتخاب ساده و آسان نخواهد بود. درحقیقت، این انتخاب بزرگ‌ترین چالشی‌ست که این دو رفیق تا به آن روز تجربه کرده‌اند؛ چالشی که دلهره، نگرانی و ده‌ها سوال بی‌جواب را به همراه خود دارد. اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود. ماجرای داستان مگه من چند نفرم؟ از یک روز پردردسر آغاز خواهد شد. در روزی که رضا و مجتبی با هم یک قرار مهم دارند، گوشی موبایل مجبتی به سرقت می‌رود و این حادثه، ماجراهای تازه‌ای را رقم می‌زند.

کتاب مگه من چند نفرم؟ داستانی روان و خوش‌خوان در سبک ادبیات واقع‌گراست. زبان ساده و به‌دور از پیچیدگی‌ست. روایت از زبان اول شخص ماجرا یعنی مجتبی بیان می‌شود و به تصویر درآوردن جزئیات خواندنی از زندگی دو نوجوان، این کتاب را به روایتی ملموس و گیرا برای خوانندگان نوجوان تبدیل می‌کند. هادی خورشاهیان، همچنین در لایه‌ی عمیق‌تری از روایت داستانی خود، مقاصد آموزشی را در پیش می‌گیرد و از یکی از دغدغه‌های حساس در سنین نوجوانی یعنی ازدواج مجدد والدین سخن می‌گوید. نویسنده‌ی این کتاب که پیش‌تر با داستان‌های مختلفی در دسته‌ی ادبیات نوجوانان قلم‌آزمایی کرده بود، حال در این اثر به پختگی ویژه‌ای دست پیدا می‌کند و خوانندگان خود را تا آخر کتاب با روایت دلنشینش، سرگرم می‌کند. گفتنی‌ست که هادی خورشاهیان، افتخاراتی چون دریافت جوایز ادبی یوسف و کتاب سال دفاع مقدس را نیز در کارنامه‌ی حرفه‌ای خود دارد؛ او این کتاب را با تلاش‌های انتشارات افق به دست نوجوانان رسانده است.

کتاب مگه من چند نفرم برای چه کسانی مناسب است؟

نوجوانان علاقه‌مند به خواندن داستان‌ها و ماجراهای جذاب با درونمایه‌ی اجتماعی از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب مگه من چند نفرم؟ می‌خوانیم

از دیشب که دیدم دایی رفت تو حیاط با موبایلش صحبت کرد، این ماجرا هم با اهمیت شد، چون آن‌طرف خط فرهاد داشت یک چیزهایی به دایی می‌گفت که دایی هرازگاهی می‌گفت: «تو نترس. همه‌اش پای خودم. مرد نیستم تا آخرش پایت نایستم.» من حرف‌های فرهاد را نمی‌شنیدم، ولی دایی درست پشت پنجره‌ی اتاق من حرف می‌زد و با حرف‌هایش حسابی کنجکاوی‌ام را برانگیخت. به‌خصوص آخر مکالمه‌اش که با فرهاد جلوی مسجد نظام‌مافی تو کاشانی قرار گذاشت. حسابی به خودم حق می‌دادم کنجکاو بشوم. کافی بود دزد گوشی‌ام یک اس‌ام‌اس به ملیحه بزند که کل چهارنفرمان برای خودمان ماجرا داشته باشیم. الان ملیحه بی‌دغدغه‌ترین آدم خانه بود، ‌هر چند بعد از دعوای مامان، تو همین چند ساعت می‌شد پژمرده‌شدن طفل معصوم را دید. اصلاً طفلکی یک‌جورهایی مچاله شد.

قرار دایی و فرهاد فردا ساعت پنج عصر بود. فردا دوباره باید بروم سرکلاس و چند ساعت به چهره‌ی درهم‌و‌برهم رضا نگاه کنم. البته آن طفلکی هم الان دیگر باید با یک چهره‌ی درب‌و‌داغان روبه‌رو شود. کاش همه چیز یا خواب باشد تا توهم یا این‌طوری که من فکر می‌کنم نباشد. مجله‌ی تماشاگر را برداشتم و سرم را گرم کردم تا خوابم ببرد. یک مصاحبه با مهرداد میناوند داشت که شدید خنده‌ام می‌انداخت. میناوند گفته بود یک‌بار تو شهرآورد به علی منصوریان گفته بودند نفر‌به‌نفر هوای مهرداد را داشته باش. بازی که تمام شد، علی منصوریان پشت‌سرم آمد تو آبخوری. از استادیوم که رفتم خانه، دیدم علی منصوریان سر سفره‌ی شام نشسته. بالاخره یک هفته علی منصوریان نفر‌به‌نفر با من بود تا زنگ زدم کلانتری آمدند دست‌بند زدند و بردندش. علی منصوریان بازی را خیلی جدی گرفته بود. خوب است تو تماشاگر گاهی غیر از محروم و مصدوم شدن این‌یکی و آن‌یکی، چیزهای خنده‌دار هم می‌نویسند. خدا را شکر این فصل همه‌ی تیم‌هایم سر‌حال و در صدر جدول بودند. حالا تا دقیقه‌ی نودوشش بازی آخر که خیلی نمی‌شود روی قهرمانی هیچ تیمی حساب کرد.