معرفی و دانلود کتاب من محکوم استادی‌ توام: نامه‌هایی به مرتضی ممیز

معرفی کتاب من محکوم استادی‌ توام: نامه‌هایی به مرتضی ممیز

رویا بیژنی تمام حرف‌های دلنشیش را در کتاب من محکوم استادی‌ توام: نامه‌هایی به مرتضی ممیز، برای استادش نوشته است. خاطراتی از کلاس‌های تصویر‌سازی و گرافیک با استادش، که به شناخت بیشتر پدر طراحی گرافیک ایران کمک می‌کند.

مرتضی ممیز (Morteza Momayez)، پدر طراحی‌ گرافیک و تصویرسازی ایران است که در سال ۱۳۴۸ زمانی که از پاریس به ایران برگشت، با توجه به تحصیلاتی که در داخل و خارج کشور داشت، پیشنهاد ایجاد رشته گرافیک را به دانشکده هنرهای زیبا ارائه کرد.

مرتضی ممیز، در دوران دانشجویی هم‌دوره‌ی هنرمندانی مانند سهراب سپهری‌، پرویز کلانتری و ژازه طباطبائی بود.

رویا بیژنی در کتاب من محکوم استادی‌ توام می‌گوید: این نامه‌ها‌ سراسر حرف‌هایم بود برای استادم ممیز و همه‌ی ‌آرزویم خواندن توسط ایشان بود که ‌نشد. نشد که بخواند.

گرچه هنگام چاپ این نامه‌ها‌م در مجله‌ی ‌کتاب‌ ماه، او هنوز زنده بود؛ ‌اما آنقدر بی‌جان و دردمند بود که فرصت خواندنش را نیافت. آرزویم را همراه خودش برد آن دورترها.

در بخشی از کتاب من محکوم استادی‌ توام می‌خوانیم:

من، ‌بیست و دو ساله‌ام ‌و تو خیلی بیشتر از من.
اسمم "رویا بیژنی‌" است. ‌نه، ‌دروغ گفتم. ‌من میترا شاهسوندم. ‌راستش را بخواهی، ‌شیوا شعربافم!!
شاید هم سهیل رکنی باشم. ‌عباس احسانجو هم می‌توانم باشم یا آن پسر چاق عاشق پیشه‌ی ‌آذری که هر وقت با دوست دختر پر ادای همکلاسش دعوایش می‌شد، ‌تمام گل‌های دانشکده را می‌چید برای منت کشی. ‌طاهری را می‌گویم. یادت می‌آید؟
نمی‌شناسی‌اش‌. نه؟
می‌دانم. تو هیچکدام از ما را نمی‌شناسی!
بگذریم.
من هر که باشم، ‌تو هنوز مرتضی ممیزی.
همان استادی که سبیل‌های بلند و از بناگوش رفته‌اش‌، شکوه و هیبتی دارد که دانشجویانش نام اصلی‌شان را کنار او فراموش می‌کنند.
از دیروز تا به‌ حال عصبانی‌ام.
دیروز کارهایم را دیدی و گفتی این مزخرفاتت را از روی دیوار بکن بینداز دور تا حالم ازین بدتر نشده ‌و من خیلی عصبانی‌ام.
تقصیر من نیست. ‌تقصیر تو هم نیست.
من جوانم و آرزومند.
تو پیری و بی‌حوصله.