معرفی و دانلود کتاب عشق میانسالی

معرفی کتاب عشق میانسالی

کتاب عشق میانسالی نوشته‌ی فاطمه مشایخی رمانی عاشقانه است که سختی‌های احتمالی در مسیر عشق را روایت کرده و ما را با ماجرای پرستاری به نام آلا و کاوه همراه می‌کند. داستان شکل‌گیری تدریجی یک عشق و چالش‌هایی که متوجه زوج داستان است، موضوعی است که نویسنده به سراغش رفته و از زبان شخصیت‌ها آن را تعریف می‌کند.

درباره‌ی کتاب عشق میانسالی

کتاب عشق میانسالی که توسط فاطمه مشایخی نوشته شده، روایتی ساده و عامیانه است از پیچیدگی روابط انسانی و سیر زندگی عاطفی افراد. این کتاب به ماهیت عشق به‌عنوان محرک اصلی دو نفر برای کنار آمدن با مشکلات می‌پردازد و معتقد است نیروی عشق همواره بر اختلافات جزئی میان دو نفر غلبه می‌کند. ماجرای آلا و کاوه داستان عاشقانه‌ی پرشوری است که ممکن است گاهی از واقع‌گرایی فاصله گرفته و جنبه‌ای اغراق‌آمیز به خود بگیرد. به همین دلیل مطالعه‌ی آن برای افرادی که به دنبال رمان‌های عاشقانه‌ی ایرانی با مایه‌های غیررئالیستی هستند، سرگرم‌کننده خواهد بود.

کتاب پیش رو با زبانی ساده و روان و بدون پیچیدگی روایی، رویدادهای تلخ و شیرین یک رابطه‌ی عاطفی را به رشته‌ی تحریر درآورده و ما را با داستان آدم‌های دخیل در این رابطه نیز کم‌و‌بیش همراه می‌کند. همچنین به این موضوع می‌پردازد که اتفاقات تلخ چگونه می‌توانند روی روابط اثر بگذارند. کتاب عشق میانسالی توسط انتشارات ندای الهی در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.

کتاب عشق میانسالی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های عامه‌پسند و عاشقانه‌ی ایرانی مناسب است.

در بخشی از کتاب عشق میانسالی می‌خوانیم

صبح زود با شنیدن صدای تایمر گوشی از خواب می‌پرم.

تمام شب گذشته خواب کاوه را دیده‌ام، با یادآوری خوابی که دیده‌ام لبخند می‌زنم. کش و قوسی به بدن کوفته‌ام داده و از روی تخت پایین می‌آیم، وارد سرویس شده و بعد از شستشوی صورتم آماده شده تا اولین روز کاری بعد از مرخصی طولانی مدت را با انرژی آغاز کنم..

صبحانه را به همراهی کامیار خورده و با هم راهی می‌شویم!

هیچکدام از اتفاقات گذشته سخن نمی‌گوییم گویا هر دویمان حل شدن مسائل را به گذر زمان سپرده‌ایم.

با رسیدن به بیمارستان راهمان را جدا کرده تا به کارمان برسیم.

با ورود به سالن راهم را به سمت رختکن کج کرده و در کمدم را باز کرده تا روپوشم را بپوشم و وسایلم را بردارم، زمانی که حاضر و آماده به سمت پارتیشن پرستاری می‌رسم نگاهم به دکتر دادگر قفل می‌شود اما سعی می‌کنم خیلی زود نگاه سرکشم را گرفته و سربه‌زیر شوم.

او نیز گویا راغب نیست که مرا ببیند، چون فوراً راهش را کج کرده و می‌رود!

اما لاله و مابقی پرستارها با طعنه، رو ترش کرده‌اند و از زیر کار در رفتن من می‌گویند.

لاله که با حسادتی مشهود می‌گوید: دختر تو چه قدر شانس داری، چه عجب بعد از یک ماه پیدات شد؟ حالا اگه ما بودیم حتما اخراج شده بودیم.

بقیه حرفش را قبول کرده و او ادامه می‌دهد: پارتی داشتن همینه دیگه، کاش ما هم پارتی داشتیم تا از زیر کار در می‌رفتیم.

تحمل قضاوت‌هایشان را ندارم، آن‌ها چه می‌دانند که من در این مدت در چه وضعیتی بوده‌ام.

فقط در جوابشان می‌گویم: امیدوارم هیچ‌کس در شرایط سختی که من بودم نباشه. در ضمن من به دستور خود رئیس بیمارستان این یک ماه جای دیگه‌ای مشغول به پرستاری بودم، اگه الان گفتم نه به خاطر اینه که از شما و قضاوتاتون می‌ترسم، گفتم بدونید که بیکار نبودم.

راهم را به سمت اتاق بیمار کج کرده و آن‌ها را در بهت جا گذاشته‌ام.