معرفی و دانلود کتاب سولماز و سوگل: داستانی از ترکیه

معرفی کتاب سولماز و سوگل: داستانی از ترکیه

این قصه قدیمی به ما یاد می‌دهد که دروغ همیشه آشکار می‌شود و هیچ‌وقت نمی‌تواند پنهان بماند، درست مثل ماهی که بالاخره از پشت ابر بیرون می‌آید. کتاب سولماز و سوگل نوشته گلچین الپوگه، با قصه‌های جالب و درس‌های آموزنده، لحظات شیرین و آموزنده‌ای برای بچه‌ها می‌سازد. این قصه‌‌‌های کوتاه به بچه‌ها کمک می‌کند تا مفاهیم ارزشمندی یاد بگیرند و از خواندنش لذت ببرند.

درباره‌ی کتاب سولماز و سوگل

دروغ گفتن مثل این است که دانه‌ای از یک ابر سیاه روی دل‌مان بکاریم. شاید در ابتدا فکر کنیم که کسی متوجه نمی‌شود، اما به‌زودی آن ابر بزرگ می‌شود و همه چیز را تیره و تار می‌کند. وقتی حقیقت را می‌گوییم، دل‌مان شاد می‌شود و دیگران هم به ما اعتماد می‌کنند. کتاب سولماز و سوگل (Solmaz va Sogol)، نوشته‌ی گلچین الپوگه، قصه دو دوست را روایت می‌کند. سوگل، زن پرکار و باهوشی، در خانه‌ی سولماز، زن ثروتمند و تنبل، کار می‌کند. سوگل مسئول نگهداری از غازها و اردک‌ها بود و همیشه با دقت کارش را انجام می‌داد. او غذاهای خوشمزه‌ای می‌پخت که همه از آن تعریف می‌کردند. سولماز، که همیشه نگران این بود که مردم او را مهم و خاص ببینند، از سوگل کمک می‌گرفت. در این داستان، همیشه سوگل وظایف خود را به خوبی انجام می‌داد، در حالی که سولماز به دروغ می‌گفت که همه کارها را خودش انجام داده است. همین موضوع باعث شده که کتاب سولماز و سوگل به کودکان بیاموزد که دروغ‌گو در نهایت رسوا خواهد شد.

انتشارات پرنده آبی، کتاب سولماز و سوگل را با ترجمه‌ی ابراهیم عامل محرابی و تصویرگری فاطمه خسرویان منتشر کرده است.

کتاب سولماز و سوگل برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب سولماز و سوگل برای کودکان 7 تا 9 ساله و خانواده‌هایشان مناسب است. این قصه‌ی آموزنده، با پیام‌هایی درباره‌ی راستگویی و دروغ، به کودکان کمک می‌کند تا ارزش‌های اخلاقی را در زندگی خود درک کنند. همچنین، برای علاقه‌مندان به فرهنگ‌ها و افسانه‌های مختلف، جذابیت ویژه‌ای خواهد داشت.

در بخشی از کتاب سولماز و سوگل: داستانی از ترکیه می‌خوانیم

اطراف شهر سوگل، مزرعه‌های زیادی بود و بزرگترین مزرعه مال زن تنبلی به نام سولماز و شوهرش بود.
سوگل برای سولماز کار می‌کرد. کار او مراقبت از غازها و اردک‌ها بود.
یک روز عید، شوهر سولماز گفت: «برادرم، چند روزی به اینجا می‌آید.» و از او خواست تا غذای خوبی درست کند.
سولماز مضطرب شد، چون زنی که برایشان غذا می‌پخت به تعطیلات رفته بود.
خودش هم هر بار خواسته بود غذایی بپزد، یا زیادی شور می‌شد یا بی‌مزه. یا نپخته می‌ماند یا می‌سوخت.
اما نا گهان یاد سوگل افتاد.
او همیشه آن جا بود و آشپزی را هم خیلی خوب بلد بود.