معرفی و دانلود کتاب زخمی هستی

معرفی کتاب زخمی هستی

کتاب زخمی هستی اثری اجتماعی - سیاسی نوشته‌ی اردل از، نویسنده‌ی برجسته‌ی ترکیه‌ای است. او که در طی زندگی‌اش چندین بار به علت فعالیت‌های سیاسی‌ که داشت، خود را گرفتار کرد و حتی مدتی را در زندان به سر برد، در این اثر با خلق شخصیت یک زندانی سیاسی، تلاش می‌کند تا تجارب خود را در قالب داستانی خارق‌العاده به مخاطبان‌اش ارائه دهد. کتاب پیش رو بعد از انتشار جایزه‌ی اورهان کمال را دریافت کرد.

درباره‌ی کتاب زخمی هستی:

در بین کشورهای آسیایی، ترکیه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. اگر از زاویه تاریخی نگاه کنید، امپراتوری عثمانی که ترکیه‌ی کنونی مرکز آن شمرده می‌شد، نقطه‌ی آغاز مهم‌ترین تحولاتی بود که در طی یک و نیم قرن اخیر، به ایجاد خاورمیانه‌ی کنونی ختم شد. تحولات و تغییرات داخلی این کشور هم طی سالیان اخیر همیشه بیانگر ناآرامی‌های درونی، شکاف‌های فکری و اختلاف‌های فرهنگی مردم با پادشاهان و همینطور مردم با مردم بوده است. از این رو شناخت دقیق تاریخ و فرهنگ این ملت بزرگ، بسیار آموزنده خواهد بود. اما به نظر شما بهترین راه برای شناخت ترکیه و مردمان آن چیست؟

اینجاست که باید به آن حکم مشهوری نظر انداخت که بسیاری از بزرگان اندیشه در طی تاریخ، صحت آن را تأیید کرده‌اند؛ اینکه آینه‌ی تمام‌نمای خلقیات، ذهنیات، باورها، در یک کلمه، روح یک ملت، ادبیات آن ملت است. از این رو برای شناخت فرهنگ و سیاست و جامعه‌ی ترکیه، هیچ روشی بهتر از خواندن آثار نوشته شده توسط نویسندگان ترک‌زبان نیست. یکی از برجسته‌ترینِ این نویسندگان، اردل از است.

یکی از بهترین آثار اردل از، کتابی‌ست با نام زخمی هستی (Yaralisin): یک رمان سیاسی - اجتماعی که اولین بار در سال 1973 به شکل پاورقی در روزنامه جمهوریت چاپ شد و یک سال بعد نسخه‌ی کامل آن در قالب کتاب انتشار یافت.

اردل از (Erdal Öz) در این رمان داستان زندگی یک زندانی سیاسی را روایت می‌کند. حجم زیادی از توصیفات او در این کتاب فضای حاکم بر زندان‌های ترکیه را نشانه گرفته است: فضایی تاریک، ملا‌ل‌آور و همراه با ترس و اضطراب. هدف اصلی اُز از خلق چنین چشم‌اندازی، نه صرفِ ارائه‌ی گزارشی رئالیستی از جامعه‌ی سیاست‌زده‌ی ترکیه، بلکه فراتر از آن، کاوشی عمیق در یک موقعیت پیچیده‌ی انسانی‌ست که در آن دو تیپ آدم ایفای نقش می‌کنند: زندانی و زندانبان، یا به عبارتی بهتر: شکنجه‌گر و شکنجه‌شونده.

در حقیقت او در این کتاب این سؤال دشوار ناراحت‌کننده اما به همان اندازه مهم را بازگو می‌کند: دقیقاً چه حادثه‌ای در روح یک انسان روی می‌دهد، هنگامی که قبول می‌کند دست به شکنجه‌ی انسانی دیگر بزند؟ و در آن سو، آن کس که شکنجه می‌شود، بعد از این تجربه چطور می‌تواند همچنان «انسان» باقی بماند؟ در یک کلام: اردل اُز در کتاب زخمی هستی از خلال روایتی رئالیستی در مورد کشمکش غالبین و مغلوبینِ جامعه، به جدالی بسیار عمیق‌تر در درون انسان نقب می‌زند: جدال نیکی و بدی، راستی و کجی، در یک کلام: نور و تاریکی.

در نکوداشت کتاب زخمی هستی:

- این اثر به جمع به‌یادماندنی‌های ادبیات ما خواهد پیوست. (یاشار کمال)

کتاب زخمی هستی برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به ادبیات ترکیه و دوست‌داران داستان‌هایی با تم سیاسی - اجتماعی، دو گروهی‌اند که می‌توانند خود را از مخاطبین اصلی این کتاب بدانند.

با اردل از بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده‌ی ترکیه‌ای در سال 1935، در منطقه یلدزلی سیواس به دنیا آمد و به سال 2006، پس از عمری فعالیت پربار ادبی چشم بر دنیا فرو بست. اُز در کودکی و نوجوانی به همراه پدرش که کارمند دولت بود، به نقاط گوناگون ترکیه سفر کرد و از این رهگذر اندوخته‌های پرباری کسب نمود. مدرک تحصیلی‌اش را در رشته‌ی حقوق دریافت کرد؛ علاقه‌اش اما بیشتر به سمت هنر بود و ادبیات. اگرچه در عرصه‌های سیاسی - اجتماعی نیز فعالیت‌هایی داشت، که در نهایت منجر به زندانی شدن، و توقیف تمام فعالیت‌ها و بنگاه‌های ادبی‌اش شدند. آثار اردل پس از آزادی از زندان، رنگ سیاسی پررنگ‌تری به خود گرفتند. از جمله کتاب‌های مهم وی می‌توان به موارد پیش رو اشاره داشت: «شب پژمردگی گل تو، درنای سرخ من، صدای برف در هوا، در اتاق‌ها.»

در بخشی از کتاب زخمی هستی می‌خوانیم:

در طبقه‌ی بالای یکی از تختخواب های دوطبقه، در انتهای سلول، جایی برای تو دادند. کیسه‌ی کثیف بزرگ پر از سرقیچی را به عنوان بالش آوردند و رها کردند. سعی کردی با زدن و کوبیدن آن، حالت رختخواب به کیسه بدهی. ولی زواله‌های بزرگ و سخت درون کیسه پخش نمی‌شد، کیسه فقط کمی صاف شد.

لحظه‌ای پیش در سلول دعوا شد؛ وقتی پای دیواری ایستاده بودی، دو نفر دست به یقه شدند. اولین واکنش در برابر صدای فرود آمدن مشت‌ها، باز هم در پاهایت بود. کف پاهایت با درد خفیفی تحریک شد. ناخودآگاه به کسانی که در حال دعوا بودند نزدیک شدی؛ یکی از طرف‌های درگیر در زندان، ارشد سلول بود. در آن انتها، در آن جاها، نزدیکی تختی که اکنون مال توست، یقه‌ی همدیگر را گرفته بودند. یک نفر چهارشانه و درشت‌اندام سر نوری را زیر بغل خود گرفته بود و فشار می‌داد. صورت نوری را خون فراگرفته بود؛ در حالی که داشت خفه می‌شد، فحش می‌داد و سعی می‌کرد از پایین مشت پرتاب کند. بدجوری گیر افتاده بود؛ میانجی‌گری کرده و به سختی آن‌ها را از هم سوا کردند. نوری سعی می‌کرد تا کسانی را که او را گرفته بودند، هل داده و از دستشان خلاص شود؛ ولی نتوانست. آن یکی را گرفتند و کشیدند و روی تختش نشاندند. اصلاً مقاومتی نکرد؛ بی‌سروصدا راه خود را کشید و رفت. معلوم بود که نمی‌خواست به دعوا ادامه دهد. نوری جنجالی بود؛ او را تا نزدیکی‌های مستراح‌ها کشاندند؛ روی یک صندلی که از روی میزها پایین آورده بودند، نشاندند. زیرپوش متمایل به تیره‌رنگش پاره شده بود و از پشت دو نیم شده و آویزان شده بود. طرف مقابل به پشتش، به گردنش و دو طرف صورتش چنگ انداخته و قرمز کرده بود.

نتوانستی بفهمی که دعوا سر چه چیز است، حق با کدام‌یک است؛ ضرورتی هم نداشت بدانی. گویی چهره‌ی مرد درشت‌اندامی که محترمانه روی تخت خود نشسته بود، حالت حق به جانبی داشت.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
درباره‌ی نویسنده