معرفی و دانلود کتاب رسوب

معرفی کتاب رسوب

اگر تصمیم دارید که نویسنده شوید، به مکان‌های عمومی شلوغ بروید و سوژه پیدا کنید. اگر خیلی خوش‌شانس باشید همان موقع سروکله‌ی یک قاتل پیدا می‌شود و یک قتل خونین رخ می‌دهد. همچون شخصیت کتاب رسوب که به کتابخانه‌ی شهر بوستون رفت تا داستان خود را بنویسد اما به شاهد یک جنایت تبدیل شد. سولاری جنتیل با وجود اینکه مشغول روایت رمانی جنایی است اما زبان شیرین خود را کنار نگذاشته و این داستان خونین را با بیان صمیمی و گیرا بازگو می‌کند.

درباره‌ی کتاب رسوب

در گوشه‌ای از کتابخانه نشسته‌اید و مشغول نظاره‌ کردن آدم‌ها هستید. ذهنتان کار نمی‌کند. به‌دنبال سوژه و ماجرا می‌گردید. تمرکز ندارید. می‌خواهید با نگاه کردن به رفتار و حرکات آدم‌های کتابخانه، شخصیت‌های داستانتان را خلق کنید. نهایت توقعتان از آن محیط این است که فردی با لباس عجیب و غریب وارد شود و کف کتابخانه سفره پهن کند. فکرش را هم نمی‌کنید که اتفاقی بسیار عجیب و غریب‌تر در انتظارتان باشد، اما آینده قابل‌پیش‌بینی نیست. باید هر لحظه منتظر اتفاقی وحشتناک باشید؛ چیزی مثل رخ دادن یک قتل و گم شدن قاتل.

کتاب رسوب (The woman in the library) درباره‌ی زنی نویسنده است. او هیچ‌جا تمرکز ندارد. هر صدایی آزارش می‌دهد. به کتابخانه می‌رود تا هم دیگران را ببیند و برای قصه‌هایش سوژه پیدا کند، هم با کمک سکوت و آرامش محیط، داستانش را بنویسد. او با عده‌ای از افراد کتابخانه دوست می‌شود، مثل دختری که روی بازویش خال‌کوبی دارد و مرد جوانی که دانشجوی رشته‌ی حقوق دانشگاه هاروارد است. هر کدام از این افراد قصه و ماجرای خود را دارند و به فصلی از کتاب این نویسنده‌ی تازه‌کار، سولاری جنتیل (Sulari Gentill) تبدیل می‌شوند.

شخصیت اصلی داستان کم‌کم شروع می‌کند به تحریر قصه‌اش. تصور می‌کند که بالاخره جای مناسبی را برای آغاز نویسنده شدن یافته، اما در همان لحظات صدای جیغ زنی در سالن می‌پیچد. صدای کرولاین پالفری است که به شیوه‌ای مرموز به قتل رسیده. او دختری ثروتمند از خانواده‌های اشرافی و قدیمی شهر بوستون است. حالا هر کدام از آدم‌های کتابخانه مظنون به قتل هستند و ممکن است قاتل باشند. اصلاً کسی کرولاین را به‌خوبی می‌شناخته؟ چه کسی می‌توانسته دشمن او باشد؟

در کتاب رسوب، مثل تمام داستان‌های جنایی، پلیس سروقت به محل قتل می‌رسد و تحقیقات را آغاز می‌کند. بازجویی از تمام اعضای کتابخانه روندی قانونی و قضایی دارد که باید طی شود. در ابتدا همه به همدیگر مشکوک هستند. هر کسی دیگری را شبیه به قاتل می‌بیند. همه سعی دارند افرادی را که هنگام شنیدن صدای جیغ کرولاین در سالن کتابخانه حضور نداشتند، به‌خاطر آورند. اما واقعاً چه کسی آن‌قدر بی‌رحم و جنایتکار است که فرصت زندگی را از دختری جوان و بی‌گناه بگیرد؟

سولاری جنتیل کتاب رسوب را به‌گونه‌ای پرتعلیق و معماگونه روایت می‌کند که مخاطب را تا انتها همراه با داستان نگه‌ می‌دارد. او سرنخ و مدرک‌ها را آرام آرام به مخاطبش ارائه می دهد. جنتیل همچون کارگردانی چیره‌دست، در هر فصل، نور را بر روی یکی از شخصیت‌ها می‌اندازد و سرنخ‌های مربوط به او را بررسی می‌کند تا تصور شود قاتل همان فرد است، اما قرار نیست به همین سادگی به سوال بزرگی که مطرح کرده پاسخ دهد. بلکه قرار است حس کنجکاوی را به جان تک تک خوانندگانش بیندازد.

از شما خواهش می‌کنیم اگر بعد از خواندن داستان رسوب، توانستید قاتل را بشناسید، ابتدا به ما خبر دهید و سپس به‌سرعت به اداره‌ی پلیس بوستون مراجعه کنید.

کتاب رسوب با ترجمه‌ی شکیبا نوروزی در نشر راه طلایی به چاپ رسیده است.

جوایز و افتخارات کتاب رسوب

• اثر منتخب ویراستاران امازون؛
• از کتاب‌های برتر رازآلود سال 2022 سایت BookPage؛
• از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال 2022 ایالات متحده‌ی آمریکا؛
• از 10 کتاب برتر سال 2022 سایت LibraryReads؛
• نامزد بهترین داستان جنایی مری هیگینز کلارک؛
• کتاب پرفروش یواس‌ای تودی.

نکوداشت‌های کتاب رسوب

• سولاری جنتیل با هر فصل دری جدید را به روی باز می‌کند. قتل‌های بیشتر، سرنخ‌های بیشتر. جنتیل ما را در دام خود انداخته. تنها راه نجات این است که داستانش را تا انتها بخوانید. (مجله‌ی کتاب نیویورک)
• در این کتاب با لایه‌های پیچیده و تودرتو مواجه هستیم که به دست جنتیل استادانه خلق شده‌اند. در هنگام خواندن این داستان احساس می‌کنیم باهوش هستیم. (الی مارنی - نویسنده)

کتاب رسوب برای چه کسانی مناسب است؟

اگر دوست دارید مثل یک کارآگاه سرنخ‌ها را دنبال کنید و از راز یک جنایت پرده بردارید، داستان رسوب به شما کمک می‌کند تا این کار را به‌ بهترین شکل انجام دهید. قصه‌ی رازآلود رسوب برای افرادی که به ژانر و داستان‌های جنایی علاقه دارند، جذاب است.

در بخشی از کتاب رسوب می‌خوانیم

نظافتچی خانه روزهای سه‌شنبه می‌آید و من اصلاً دلم نمی‌خواهد توی دست و پایش باشم یا شلخته و تنبل به‌نظر برسم، تقریباً همان قضیه‌ی دنبال فردی بالغ راه ‌افتادن و تمیز کردن است و من از چنین حسی فراری‌ام. پس بدون درنگ می‌گویم: «می‌آم، حداقل می‌فهمیم قراره ‌یه مدت کتابخونه رو ببندن یا نه.»

کمی‌ هم درباره‌ی دیگر مسائل حرف می‌زنیم. مریگلد مقاله‌ای در دست دارد که درباره‌ی «اضطراب جدایی کودک از مادر» می‌نویسد و به ‌نظرش همان «چگونگی تربیت بچه‌ننه‌ها توسط مادرانشان» است. بلند‌بلند می‌خندم تا اینکه درباره‌ی مکان احتمالی دیدارمان در صورت بسته‌ شدن کتابخانه به توافق می‌رسیم.

اما همین که تماس قطع می‌شود ذهنم دوباره به سمت همان جیغ کشیده می‌شود. اینکه در حقیقت صدای مرگ کسی را شنیده‌ام و هرطور که اتفاق افتاده باشد، شکی نیست که زن به ‌شدت ترسیده بوده و همین مو را بر تنم سیخ می‌کند. انگار این حقیقت بار سنگینی دارد که می‌توانم در اعماق وجودم حسش کنم.

حالا اخبار، این حادثه را قتل عنوان می‌کنند. نمی‌دانم بر اساس مدرک است یا فرضیه‌ها و احساسشان.

با روشن‌ کردن تلویزیون به کارم بر‌می‌گردم. سرعت هجوم کلماتی که به ذهنم می‌رسند را حتی احساس عذاب‌وجدان آنچه برای این زن بیچاره اتفاق افتاده کمتر نمی‌کند. سریع رسیده، به هم می‌پیچند و جملات قوی و آهنگینی می‌سازند که وضوحشان شگفت‌زده‌ام می‌کند. حس می‌کنم چنین خوب نوشتنی که در نتیجه‌ی یک تراژدی باشد، کمی‌از نظر اخلاقی زننده است.