معرفی و دانلود کتاب در جبهه‌ غربی خبری نیست

معرفی کتاب در جبهه‌ غربی خبری نیست

بازگویی وقایع جنگ از زبان سربازان جذابیت زیادی دارد. در ادبیات داستانی آثار مهمی وجود دارد که برگرفته از خاطرات و سرگذشت نظامیان جنگی است. کتاب در جبهه‌ غربی خبری نیست نوشته‌ی اریش ماریا رمارک داستانی از زندگی سربازی نظامی را روایت می‌کند. این رمان از جمله محبوب‌ترین آثار ضدجنگ محسوب می‌شود و نامزد جایزه‌ی Luisterboek شده است.

درباره‌ی کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست

اگرچه در جنگ‌های عظیم وقایعی سیاه و خونین روی می‌دهد، اما وقتی داستان این وقایع به رشته‌ی تحریر درمی‌آید و در قالب موقعیت‌های داستانی بیان می‌شود، خوانندگان بسیاری را به خود جذب می‌کنند. برخی از این داستان‌ها از زبان شخصیت‌های منحصربه‌فرد تعریف شده و روایتی مشابه زندگینامه دارند. حال اگر نویسنده‌ای که دوران جنگ را تجربه کرده، زندگی سربازی نظامی را به موقعیت داستانی تبدیل کند، بدون شک رمانی خواندنی در اختیار مخاطب خواهد بود. اریش ماریا رمارک (Erich Maria Remarque) در کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست (All Quiet on the Western Front) دست به خلق داستانی واقع‌گرایانه و در عین حال خواندنی از جنگ جهانی اول می‌زند. این کتاب متاثر از رویدادهایی است که نویسنده در دوران حضور کوتاه‌مدت خود در جنگ تجربه کرده است.

خاطرات جنگی سرشار از اتفاقات عجیب و خونین است. افرادی که در جبهه‌های جنگ حضور داشته‌اند به خوبی درک می‌کنند که جنگ و رویدادهای آن در تضاد با خلق و خوی انسانی است. خون‌خواهان و جنگ‌طلبان برای رسیدن به اهداف خود نیروهای انسانی را به جبهه‌های جنگ فرستاده و بدون توجه به درونیات انسان به بهره‌کشی از قوای جسمی او می‌پردازند. این داستان تلخ و ضدانسانی در کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست از زبان شخصیتی جوان و پرشور تعریف می‌شود. اریش ماریا رمارک در این کتاب وقایعی را شرح می‌دهد که مربوط به حضور جوانان داوطلب در جنگ جهانی اول است.

واقع‌گرایی یکی از سبک‌های مهم ادبی است که شرح وقایع داستانی را با جزئیات فراوان همراه می‌سازد. بازگویی رویدادها در این قالب داستانی متناسب با آنچه در واقعیت درک می‌شود، به رشته‌ی تحریر درمی‌آید. اریش ماریا رمارک با توجه به تجربه‌ی خود در جبهه‌های جنگ، کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست را با بیانی واقع‌گرایانه روایت می‌کند. نویسنده در این کتاب، راوی اول شخص را برگزیده و موقعیت‌های داستانی را از طریق حضور این شخصیت در مکان‌های مختلف رقم می‌زند.

داستان کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست مربوط به سفر تعدادی سرباز جوان به جبهه‌های جنگ و حضور ناخواسته‌های آن‌ها در موقعیت‌های خطرناک جنگی است. شخصیت اصلی داستان پل بومر نام دارد. او جوان بیست ساله‌ای است که بدون شناخت از جنگ و خون‌ریزی، به همراه دوستانش پا به میدان جنگ گذاشته و تجربه‌ی سیاهی را از سر می‌گذراند. پل با این تصور که سفری قهرمانانه خواهد داشت در انتظار رویدادهای هیجان‌انگیز جنگی است، اما با گذشت زمان و پیش آمدن وقایع غیرمنتظره، او درمی‌یابد که در جبهه‌های جنگی چیزی غیر از خشونت وجود ندارد. اریش ماریا رمارک در این کتاب شخصیت پل را به صورتی معرفی می‌کند که گویا او در حال نگارش نامه‌ای برای نسل‌های آینده است. استفاده از این تکنیک داستان‌نویسی باعث می‌شود که مخاطب با شخصیت‌ها و وقایع داستانی ارتباط واقعی و نزدیکی برقرار کند.

کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست علاوه بر شرح موقعیت‌های جنگی توصیف‌های منحصربه‌فردی از وضعیت درونی شخصیت‌ها ارائه می‌کند. شخصیت پل برای شروع سفر خود با دوستانی همراه می‌شود که هریک از آن‌ها روحیات خاصی دارند و در مواجهه با فرماندهان نظامی و سربازان دیگر واکنش‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهند. به همین دلیل توصیف شخصیت‌ها در این کتاب با تنوع خاصی همراه است. اریش ماریا رمارک برای هر شخصیت داستانی خلق و خویی را در نظر گرفته که این ویژگی باعث خلق موقعیت‌های داستانی و گفت‌وگوهای جذاب می‌شود.

این کتاب به کوشش فرهاد بیگدلو ترجمه شده و نشر مضامین آن را به چاپ رسانده است.

اقتباس‌های سینمایی از کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست

• از این کتاب فیلم‌های زیادی اقتباس شده، برای مثال، در سال 1930 فیلمی به همین نام با کارگردانی لوئیس مایلستون تولید شده است.
• در سال 2020 نیز فیلمی به کارگردانی ادوارد برگر از کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست اقتباس شده است.

در نکوداشت کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست

• بدون شک اریش ماریا رمارک خالق بی‌نظیری است. چه از آدم‌ها بنویسد و چه درباره‌ی عالم هستی، او نویسنده‌ای است که زبان مثل موم در دستانش است. (نیویورک تایمز)

کتاب در جبهه‌ی غربی خبری نیست برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات ضدجنگ و رمان‌های تاریخی خارجی با موضوع جنگ جهانی اول مناسب است.

در بخشی از کتاب در جبهه‌ غربی خبری نیست می‌خوانیم

شایعه شده که قرار است حمله‌ای رخ دهد و ما دو روز زودتر از معمول به جبهه می‌رویم. در راه به یک مدرسه‌ی بمباران‌شده برمی‌خوریم. چسبیده به دیوار آنجا، یک ردیف تابوت‌های زرد و جدید و نتراشیده قرار دارند که حدودا صد تا می‌شوند و هنوز بوی رزین و کاج و جنگل می‌دهند.

مولر با حیرت می‌گوید: «به این می‌گن آماده شدن برای حمله.» دترینگ با ناراحتی می‌گوید: «اینها مال ماست.»

کاز با خشم به او می‌گوید: «مزخرف نگو.» جادن با پوزخند می‌گوید: «از خدات هم باشه یکی از این تابوت‌ها گیرت بیاد. جسد تو رو لای پلاستیک می‌پیچن و می‌فرستنت واسه عمه سالی جونت.» بقیه هم شوخی‌های ناخوشایندی می‌کنند، اما در این شرایط دیگر چه‌کار می‌توان کرد؟ تابوت‌ها واقعاً برای ما هستند. تشکیلات ما در انجام این‌جور کارها خیلی منظم و دقیق است.

از اینجا به بعد پر از انفجار و نور است. شب اول سعی می‌کنیم با آرامش پیش برویم. وقتی سکوت حاکم می‌شود، می‌توانیم صدای بلند رفت و آمد خودروها را از پشت خطوط دشمن بشنویم که تا خودِ صبح ادامه دارد. کاز می‌گوید که فقط برای آوردن نیروی جدید و مهمات و سلاح می‌روند.

متوجه می‌شویم که توپخانه‌ی انگلیسی‌ها تقویت شده است. حداقل چهار توپ نه اینچی به جناح راست اضافه شده و پشت درخت‌ها هم خمپاره‌انداز قرار داده‌اند. علاوه بر اینها هم تعدادی از آن توپ‌های کوچک و وحشتناک فرانسوی آورده‌اند که فیوز لحظه‌ای دارند.

روحیه‌ی ما در حال حاضر ضعیف است. توپخانه‌ی ما دو ساعت پس از استقرار، شروع به شلیک به سمت ما می‌کند. این سومین بار در طی چهار هفته‌ی گذشته است. اگر فقط اشتباه در هدف‌گیری بود کسی چیزی نمی‌گفت، اما حقیقت این است که لوله‌ی توپ‌های ما فرسوده شده‌. هدف‌گیری‌شان به‌حدی دقت کمی دارد که اکثرا درون دسته‌های خودمان فرود می‌آیند. در طی دو شب باعث زخمی شدن دو تن از افرادمان شده‌اند.