معرفی و دانلود کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر: مهر هفتم توت فرنگی‌های وحشی

معرفی کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر: مهر هفتم توت فرنگی‌های وحشی

کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر، مجموعه‌ای از سه‌ فیلم‌نامه‌ی درخشان از کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس به‌نام سینمای کلاسیک جهان، اینگمار برگمان است. فیلم‌نامه‌های جادوگر (چهره)، مهر هفتم و توت‌فرنگی‌های وحشی، سه بخش اصلی کتاب را تشکیل می‌دهند و سه یادداشت اختصاصی بر هر فیلم‌نامه، به همراه یک مصاحبه‌ی ویژه با نویسنده به بخش‌های بعدی کتاب اضافه شده است.

درباره‌‌ی کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر

اگر شما هم از علاقه‌مندان پروپاقرصِ دنیای سینما و فیلم‌نامه‌نویسی باشید، حتماً تابه‌حال ده‌ها کتاب آموزشی در مورد اصول نگارش یک فیلم‌نامه‌ی خوب به چشمتان خورده است؛ اما تنها حرفه‌ای‌های وادی فیلم‌سازی و فیلم‌نامه‌نویسی می‌دانند که هیچ‌ کتاب و کلاسی به اندازه‌ی مطالعه‌ی خود فیلم‌نامه‌ها برای ارتقای مهارت در هنر فیلم‌نامه‌نویسی به کمکمان نخواهد آمد. اینگمار برگمان (Ingmar Bergman)، این بار در کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر (Four Screenplays of Ingmar Bergman)، فیلم‌نامه‌ی کامل سه تا از مطرح‌ترین آثار خود را در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد تا با مطالعه‌ی آن، بیش از هرزمانی با فنون خلق یک فیلم‌نامه‌ی کامل و اصولی آشنا شویم. لازم به ذکر است همانطور که از نام کتاب به زبان انگلیسی برمی‌آید، در کتاب اصلی متن چهار فیلم‌نامه ارائه شده، اما در اثر پیش رو سه فیلم‌نامه (جادوگر، توت‌فرنگی‌های وحشی و مهر هفتم) در اختیارتان قرار گرفته است.

داستان فیلم‌نامه‌ی جادو‌گر (The Magician)، که با نام چهره نیز شناخته می‌شود، در یک شهر کوچک در استکهلم می‌گذرد. اواسط قرن نوزدهم است و گروهی از شعبده‌بازان دوره‌گرد، با سرپرستی فردی به نام آلبرت امانوئل فوگلر (با بازی ماکس فون سیدو) وارد شهر جدیدی می‌شوند، شهری با مردمانی خاص و غیرمعمول که میانه‌ی خوبی با جادو و شعبده ندارند. همین موضوع است که فوگلر و گروهش را به بازی جدیدی وا می‌دارد. فوگلر می‌خواهد این نگاه و ذهنیت قدیمی مردم را به‌ چالش بکشد، اما نمی‌داند که این تصمیم، آرامش شهر را به‌زودی به‌هم خواهد زد.

فیلم‌نامه‌ی مهر هفتم (The Seventh Seal)، داستانی فانتزی و تاریخی در دوران جنگ‌های صلیبی است. آنتونیوس بلاک، یک شوالیه‌ی شکست‌خورده، به کشور طاعون‌گرفته‌ی خود باز می‌گردد. اما در بین راه، مرگ را ملاقات می‌کند. شوالیه، مرگ را به بازی شطرنج‌ دعوت می‌کند. قرار این می‌شود تا مادامی که بازی شطرنج ادامه داشته باشد شوالیه زنده بماند و مرگ او را با خود نبرد. اما این یک بازی ساده نیست، در طی جریانات این بازی، با عمق تاریکی‌های زندگی شوالیه رو‌به‌رو خواهیم شد.

فیلم‌نامه‌ی توت‌فرنگی‌های وحشی (Wild Strawberries)، از بهترین ساخته‌های برگمان و داستان یک سفر کوتاه است. پروفسور بورک همراه عروس خود، که همکار علمی او نیز هست، برای دریافت جایزه‌ای علمی، راهی سفر جاده‌ای می‌شود، اما این یک سفر معمولی نیست. حوادث سفر و افرادی که بین راه مهمان ماشین پروفسور می‌شوند، خاطراتی از گذشته را پیش روی پروفسور می‌آورد و نهایتاً او را به خواب مرگ فرو می‌برند. این فیلم‌نامه همچنین یکی از نمونه‌های اولیه و درجه‌یک سیال ذهن در سینمای جهان است.

علاوه بر این سه فیلم‌نامه‌ی جذاب، سه یادداشت و تحلیل مجزا، یعنی: «مُهر هفتم: فیلم به مثابه شمایل‌نگاری»: نوشته‌ی نورمن اِن. هالند (Norman N. Holland)؛ درونمایه‌های عاطفی در توت‌فرنگی‌های وحشی: نوشته‌ی ریچارد ای. بلیک (Richard E. Blake)؛ جادوگر: یافتن سرچشمه‌ها: نوشته‌ی ورنن یانگ (Vernon Young) و همچنین مصاحبه‌ای با خود نویسنده توسط چارلز تامس ساموئلز، نیز به فصل‌های پایانی کتاب اضافه شده است. نخستین انتشار کتاب در سال 1960 بود و نسخه‌ی فارسی آن اولین‌بار در سال 1393 با همت نشر مروارید و ترجمه‌ی غلامرضا صراف دردسترس عموم علاقه‌مندان قرار گرفت.

کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به تمام دوست‌داران دنیای ادبیات نمایشی، فیلم‌نامه‌نویسی و هنر هفتم پیشنهاد می‌شود. این کتاب همچنین هدیه‌ی نفیسی برای تمام عاشقان سینمای کلاسیک، به‌ویژه آثار شاخص اینگمار برگمان است.

با اینگمار برگمان بیشتر آشنا شویم

اینگمار برگمان (متولد 1918) مستند‌ساز، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان معروف سوئدی است. او در کنار فعالیت مستمر سینمایی، همچنین دستی در تئاتر و تهیه‌کنندگی داشت و در رادیو نیز فعالیت می‌کرد. برگمان طی سال‌ها فعالیت هنری خود بار‌ها موفق به دریافت افتخارات و جوایز مختلف از جمله جایزه‌ی اسکار، سزار و کن شد؛ او همچنین در طی سال‌های حضور خود در سینما و حتی پس از آن تأثیر شگرفی بر جریان‌های سینمایی و سینماگران مختلف گذاشت.

برگمان پس به‌جاگذاشتن ده‌ها اثر هنری به‌یادماندنی، نهایتاً در سال 2007 در منزل شخصی خود جهان را بدرود گفت.

در بخشی از کتاب جادوگر (چهره) و دو فیلمنامه‌ی دیگر می‌خوانیم

شب از گرما کمی خلاصی یافته و در سپیده‌دم تندباد گرمی بر کنار‌ه‌ی دریای رنگ‌باخته می‌وزد. آنتونیوس بلوک شه‌سوار بر شاخه‌های صنوبری که روی شن نرم پهن شده لمیده است. چشمانش بازِ باز و در اثر کم‌خوابی دو کاسه‌ی خون‌اند. کنارش، نوچه‌اش یونْس، با صدای بلند خرناس می‌کشد. او جایی خوابیده که شه‌سوار لمیده، در حاشیه‌ی جنگل، در میان درختان گره‌دار صنوبر. دهان بازش رو به سپیده‌دم به خمیازه بازمانده و اصواتی رعب‌انگیز از حلقش بیرون می‌آید.

ناگهان وزش بادی باعث می‌شود اسب‌ها تحریک بشوند و پوزه‌های خشکیده‌شان را به طرف دریا بگردانند. آنها به تکیدگی و خستگی صاحبان‌شان هستند./ شوالیه‌ از جا برخاسته و توی آب کم‌عمقی می‌پرد و صورت آفتاب‌سوخته و لب‌های تاول‌زده‌اش را با آن خیس می‌کند. یونْس غلتی می‌زند و رودرروی جنگل و تاریکی می‌شود. توی خواب آه و ناله می‌کند و با شدت تمام پوست سرش را می‌خاراند. زخمی به صورت ضربدر روی پوست سرش کشیده می‌شود و سفیدی‌اش در برابر آن چرک و سیاهی می‌درخشد.

شوالیه به ساحل برمی‌گردد و زانو می‌زند. با چشمان بسته و ابروان چین‌انداخته، نماز صبحش را می‌خواند. دست‌هایش را به هم قلاب کرده و لبانش کلمات را آهسته ادا می‌کنند. چهره‌اش تلخ و غمگین است. چشم‌هایش را باز می‌کند و مستقیم به خورشید صبحگاهی خیره می‌شود که همچون ماهی مرده و ورم‌کرده‌ای از فراز دریای مه‌آلود بالا می‌آید. آسمان خاکستری و بی‌جنبش است، همچون عمارتی ساخته‌شده از سرب، ابری خاموش و سیاه بر فراز افق غرب معلق است. آن‌سوتر، مرغ دریایی‌ای که به‌سختی دیده می‌شود بر بال‌های بی‌حرکتش شناور است. جیغش ترسناک و بی‌وقفه است. اسب خاکستری و بزرگ شه‌سوار سرش را بالا می‌کند و شیهه می‌کشد. آنتونیوس بلوک برمی‌گردد. پشت او مرد سیاهی ایستاده است. چهره‌اش خیلی رنگ‌پریده است و دست‌هایش را در چین‌های بزرگ شنلش پنهان کرده است.

فهرست مطالب کتاب

سپاسگزاری
مُهر هفتم
توت‌فرنگی‌های وحشی
جادوگر (چهره)
«مُهر هفتم: فیلم به مثابه شمایل‌نگاری»: نوشته‌ی نورمن اِن. هالند
درونمایه‌های عاطفی در توت‌فرنگی‌های وحشی: نوشته‌ی ریچارد ای. بلیک
جادوگر: یافتن سرچشمه‌ها: نوشته‌ی ورنن یانگ
گفت‌وگو با اینگمار برگمان: چارلز تامس ساموئلز