معرفی و دانلود کتاب بی نازنین

معرفی کتاب بی نازنین

کتاب بی نازنین نوشته‌ی کیوان ارزاقی، داستان تازه‌ای از روابط امروزی میان انسان‌هاست، روابطی که در کنار جاذبه‌های خود، گاهی غافلگیرکننده‌اند. نویسنده ماجرا را به روزی می‌برد که مانی، شخصیت اصلی داستان، ایمیلی ناشناخته دریافت کرد. اما این پیام یک پیام معمولی نبود، چرا که از این لحظه به بعد همه‌چیز را در زندگی مانی تغییر داد. ایمیل از طرف زنی بود به نام سایه و پاسخ مانی به این پیام، سرآغازی بود برای گفت‌وگوی جذاب و حرکت به سوی اتفاقات تازه.

درباره‌ی کتاب بی نازنین

پرداختن به روابط انسانی و پیچیدگی‌های آن، به‌خصوص روابط این جهان مدرن، از جذاب‌ترین سوژه‌ها برای داستان‌نویسان معاصر است؛ مخصوصاً اگر پای ابزارهای ارتباطی جدید نیز به دنیای داستان‌ها باز شود! کیوان ارزاقی، این‌بار در کتاب خود یعنی بی نازنین، روایتی تازه و پرکشش را سوژه‌ی داستانی خود قرار داده و با اضافه کردن نشانه‌های زندگی امروزی مثل اینترنت، جذابیتی دو برابر به آن بخشیده است. داستان بی نازنین، ماجرای آشنایی میان انسان‌هاست. یک آشنایی به ‌ظاهر ساده اما در نهایت پرپیچ‌وخم. مانی و سایه هر کدام در دو نقطه‌ی مختلف و در جایی دور از هم، جرقه‌های این آشنایی را شعله‌ور می‌کنند. ماجرای این رابطه نه با حضور و دیدار، بلکه با یک پیام اینترنتی آغاز می‌شود. این شخصیت زن داستان یعنی سایه بود که اولین ایمیل را برای مانی فرستاد، اما جواب مانی‌ به آن ایمیل سرآغاز رشته اتفاقاتی جدید را فراهم کرد. در ادامه شخصیت‌های دیگری وارد ماجرا می‌شوند و هرکدام مسیر جدیدی به ماجرای داستان دشت بهشت می‌دهد و پای حوادث گذشته را به این خط داستانی باز می‌کنند.

از ویژگی‌های جذاب رمان کیوان ارزاقی، استفاده از قابلیت‌های جهان امروزی برای نمایش دادن ارتباط میان انسان‌هاست. ایمیل‌ها در این داستان، نقش نامه در داستان‌های قدیمی را ایفا می‌کنند و شیوه‌ی داستان‌نویسی کیوان ارزاقی نیز شمایلی نامه‌نگارانه به آن می‌بخشد و حال‌و‌هوایی مدرن و آشناتر به مخاطب ارائه می‌دهد.

در میان صفحات داستان بی نازنین، آنچه بیش از همه به چشم می‌آید، قدرت و مهارت نویسنده در نوشتار دیالوگ و برقراری ارتباط میان شخصیت‌های داستان به شیوه‌ای ملموس و باورپذیر است. ماجراها و صحبت‌هایی که میان مانی و سایه رد و بدل می‌شود، چنان مخاطب را به دل داستان می‌کشاند، که گویی خود خواننده نیز در این مکالمه حضور دارد و از اوج و فرود‌های مکالمه خود به وجد می‌آید. کتاب بی نازنین یکی از نمونه داستان‌های موفق معاصر فارسی‌ست که به خوبی از پس فضاسازی روابط امروزی و نشان دادن زندگی در دنیای جدید برآمده. این کتاب با تلاش نشر افق به دست علاقه‌مندان دنیای ادبیات داستان رسیده است.

کتاب بی نازنین برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب را به دوست‌داران ادبیات داستانی و رمان، به‌ویژه داستان‌های معاصر فارسی و پیشنهاد می‌کنیم.

با کیوان ارزاقی بیشتر آشنا شویم

کیوان ارزاقی (متولد 1351) از داستان‌نویسان امروز ایران است. او همچنین از فعالان دنیای نشریات است و در کنار نوشتن داستان در برنامه‌سازی تلوزیون هم فعالیت داشته. عمده‌ی علاقه‌ی این نویسنده که به‌خوبی نیز در آثار او دیده می‌شود، حول روایت‌های امروزی و بازنمایی انسان و روابط او در دنیای جدید می‌گردد. کتاب اول این نویسنده با نام «سرزمین نوچ» با استقبال فراوان رو‌به‌رو شد و چهره‌ی هنرمندی جدید و پراستعداد را به جامعه‌ی ادبی معرفی کرد. کیوان ارزاقی در طی سال‌ها فعالیت ادبی موفق به دریافت و نامزدی جوایز مختلفی شد که از جمله‌ی آن می‌توان به کسب مقام اول در جایزه‌ی ادبی «هزار و یک شب» برای داستان «تاریک همچون دل سیاه شب» اشاره کرد. از دیگر آثار این نویسنده «سنگ، سیم آخر»، «شورآب» و «زندگی منفی یک» هستند.

در بخشی از کتاب بی نازنین می‌خوانیم

خوبم. خوبم! خوبم؟ نه، خوب نیستم. دکتر پفیوزم هنوز از مسافرت برنگشته. کنگر خورده و قسم و تعهد پزشکی ‌یادش رفته و معلوم نیست سرِ لنگرش در کدام بندر، به کدام داف دندان‌گیر خارجی گیر کرده که مملکت را به‌کل فراموش کرده!

هیچ ‌وقت سرخود دارو مصرف نمی‌کنم. حس می‌کنم دوز قرص‌هام باید عوض شود. منتظرم به ایران برگردد. باید باهاش صحبت کنم. من آدم دکتربرویی هستم. یعنی برای سرماخوردگی هم تا پیش دکتر نروم، حالم خوب نمی‌شود. تابه‌حال دو بار برای کجی ناخن شست پام، روی تخت اتاق عمل بیهوش شدم. نمی‌دانم بعضی از این دکترهای روان‌شناس، چه جوری به تمام چاله‌چوله‌های روح و روان آدم آشنا هستند و می‌دانند باید از چه سوراخی وارد بشوند تا آدم آرام بگیرد. خیلی به ‌هم ریخته‌ام و باید دکترم را ببینم.

خیلی از مشکلاتی که باعث به ‌هم ‌ریختن آرامشم می‌شوند به زندگی و آدم‌های اطرافم بستگی دارند وگرنه خودم چون آدم محافظه‌کاری‌ام، سعی می‌کنم از مسیری بروم که راه را بلدم. آهسته و آرام قدم برمی‌دارم که دل و دستی را نلرزانم. اندازه‌ی پا و حدودِ گلیم خودم را هم می‌دانم.

دو هفته‌ است یکی از شاگردها به کلاس نمی‌آید. دیروز نگرانش شدم. پیگیری کردم و فهمیدم تعطیلات هفته‌ی قبل، همراه خانواده‌اش در جاده‌ی چالوس تصادف کرده‌اند، نزدیک سیاه‌بیشه و هزارچم. پدرش درجا مُرده و مادر و دختر ده‌ساله یک هفته‌ است بستری‌اند. دیروز مادرش مرخص شده، ولی «رایان» هر دو پا و یکی از دنده‌هاش شکسته و... وای خدای من! شوکه شدم. وقتی شنیدم دست‌ و ‌پام کرخت شد. دارم دیوانه می‌شوم از این بازی مزخرف زندگی، از این ‌همه پوچی، از این که در چشم‌به‌هم‌زدنی همه‌ی دار و ندارت نابود می‌شود.