معرفی و دانلود کتاب آقای مازنی و دلتنگی‌های پدرش

معرفی کتاب آقای مازنی و دلتنگی‌های پدرش

مجتبا هوشیار محبوب در کتاب آقای مازنی و دلتنگی‌های پدرش، سعی دارد با در هم ریختن برخی قواعد زبانی و استفاده از مونولوگ‌های هذیان‌وار، تصویری جدید و متفاوت از داستان را به ما نشان دهد. این اثر از سوی جایزه ادبی واو به عنوان رمان متفاوت و تحسین شده سال 1391 انتخاب شده است.

شاید خیال کنید که در این کتاب کوچک‌ترین اثری از زندگی نمی‌توان یافت. یقینا همین‌طور است.

رمان آقای مازنی و دل‌تنگی‌های پدرش، از ویژگی‌هایی چون به عدم قطعیت، جزئی‌نگری، پراکنده‌‌گویی، فانتزی، بینامتنیت برخوردار است که مهم‌ترین ویژگی آن را می‌توان تجربه‌گرایی جسورانه نویسنده دانست.

مجتبا هوشیار محبوب، از جمله روزنامه‌نگارانی است که دارای سبک و لحن متفاوتی در نوشتار است، که بسیار مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است.

در بخشی از کتاب آقای مازنی و دلتنگی‌های پدرش می‌خوانیم:

گفتم: ای پیر این چشمه‌ی زندگانی کجاست؟
گفت: در ظلمات...
گفتم: راه از کدام جانب است؟
گفت: از هر که روی، اگر راه روی راه بری.
گفتم: نشان ظلمات چیست؟
گفت: سیاهی،
و تو خود در ظلماتی...
[گفتم: ای ول!]
سهروردی

و بعد عینکم را که زدم، دیدم ساعت درست چهار صبح است و پایین چهار صبح، یک گل بلند قرمز آویزان است؛ گلی که پرسوناژ چهارم به من هدیه کرده است.

بله، و ساعت چهار صبح بود. درست در ساعت چهار صبح. و توی چشم‌هام خون افتاده بود و به این فکر می‌کردم که روز سردی در دماوند خواهم داشت یا نه؟ صورتم را هم که شستم چشم‌هایم همان حالت را داشتند. دو تا چشم سرخ. انگشت اشاره و شستم را گرد چشم‌هام حلقه کردم و دیدم یکی از آن‌ها اندازه‌ی کله‌ی آدمی شده بود و دیگری تا نزدیک دهانم کش آمده بود و گوشه‌ی لبم تا بالای همان چشم درشت شده‌ام بالا رفته بود. بعد پیشانی بلندم عجیب کوتاه و بد ریخت شده بود. نیمی از صورتم انگار آب رفته بود. «آی آینه، آی». پدر بزرگم وقتی خودش را در آینه می‌دید، این طور می‌گفت: «آی آینه، آی».

هیچ چیز از گلویم پایین نرفت. لباس‌های اتو کشیده‌ام را تن کردم و...