معرفی و دانلود کتاب پرتره‌ها و اشخاص: یک تحقیق فلسفی

معرفی کتاب پرتره‌ها و اشخاص: یک تحقیق فلسفی

کاوشی فلسفی و مهیج در هنر پرتره‌نگاری. سینتیا فریلند در کتاب پرتره‌ها و اشخاص می‌کوشد به سؤالاتی به‌ظاهر ساده اما مهم و تأمل‌برانگیز پیرامون این هنر پاسخ دهد. به‌راستی پرتره‌ها به ما چه می‌گویند؟

درباره‌ی کتاب پرتره‌ها و اشخاص

پرتره‌نگاری شاخه‌ای از هنرهای تجسمی است که هنرمند در آن ویژگی‌های فیزیکی شخصیت سوژه‌ی خود را از طریق نقاشی، طراحی، مجسمه‌سازی یا عکاسی به تصویر می‌کشد. این هنر از سابقه‌ای طولانی برخوردار است و برای اهداف مختلفی مانند بزرگداشت، تبلیغات و… از آن استفاده می‌شود. اما پرتره‌ها، ورای ویژگی‌های ظاهری چه چیزی را به ما می‌گویند؟ فلسفه چه نسبتی با پرتره‌نگاری برقرار می‌کند؟ و به‌طور کلی پرتره‌ها درباره‌ی چه هستند؟ سینتیا فریلند در کتاب پرتره‌ها و اشخاص (Portraits and Persons) می‌کوشد به این پرسش‌ها و سؤالات دیگری از این قبیل پاسخ دهد.

پرتره‌نگاری در وهله‌ی اول به حفظ هویت افراد کمک می‌کند و ما را به عزیزان و افرادی که در میانمان نیستند نزدیکتر می‌سازد. ثانیاً پرتره‌ها اطلاعات بسیاری را در مورد سوژه‌ای که به تصویر می‌کشند در اختیار ما قرار می‌دهند؛ این انعکاس تنها موارد ظاهری و بیرونی مانند لباس و پوشش سوژه را در برنمی‌گیرد، بلکه در مورد احساسات و وضعیت درونی سوژه نیز اطلاعاتی به ما می‌دهد.

سینتیا فریلند در طول کتاب پرتره‌ها و اشخاص، به مجموعه‌ای از چالش‌های تأمل‌برانگیز هنر پرتره‌نگاری می‌پردازد. آیا عکس یک حیوان واقعاً یک پرتره به شمار می‌رود؟ هنرمندان در طول اعصار تاریخ چگونه توانسته‌اند وضعیت درونی سوژه‌ای را که به تصویر کشیده می‌شود ثبت کنند؟ آیا در حقیقت برای یک هنرمند این امکان وجود دارد که هاله‌ی منحصربه‌فرد اشخاص را به تصویر بکشد؟ در طول تاریخ پرتره‌نگاری، چگونه از پیشرفت علم برای کمک به این فرآیند استفاده شده است؟ همان‌طور که فریلند در کتاب پرتره‌ها و اشخاص نشان می‌دهد، پرتره‌ها فراتر از تصاویر زیبا هستند. آن‌ها روشی اساسی برای نگریستن و مشاهده‌ی خود و دیگران به شمار می‌روند و سؤالات عمیقی را در مورد هویت ما، چگونگی آشکار شدن و نیز چگونگی حفظ آن، حتی پس از مرگ مطرح می‌کنند.

نویسنده در سراسر کتاب نکات فلسفی بسیاری را در مورد این که چه چیزی یک «پرتره» را پرتره می‌کند و همچنین دراین‌باره که ما به‌عنوان «اشخاص» چه کسانی هستیم، بیان می‌کند. اغلب این چالش‌ها و سؤال‌ها به تعاریفی تکیه می‌کنند که برساخت خود نویسنده هستند. به عنوان مثال، او تعریف خود را از پرتره بیان کرده و سپس از آن تعریف خودساخته برای استدلال کردن درباره‌ی آنچه پرتره هست یا نیست استفاده می‌کند. «حیوانات»، «ارتباط»، «فردیت»، «بیان»، «خودشناسی»، «صمیمیت» و «سلف سقوط‌‌کرده» عناوین هفت فصل این کتاب هستند و فریلند می‌کوشد از خلال آن‌ها نظریه‌های فلسفی را از دوران باستان تا به امروز، با تأملات شخصی و نمونه‌های عالی از نقاشی و عکاسی در هم بیامیزد و در نهایت اثری تأمل‌برانگیز را در اختیار مخاطبان خود قرار دهد.

مزیت بزرگ فلسفه به عنوان یک رشته این است که یک فیلسوف می‌تواند موضوعی روزمره مانند پرتره را در نظر بگیرد و آن را به عنوان یک فعالیت انسانی مورد بررسی و تفلسف قرار دهد. دانش را می‌توان توانایی تفکر دقیق و موشکافانه درباره‌ی موضوعی خاص قلمداد کرد. این همان کاری است که سینتیا فریلند در کتاب خود انجام داده است. او می‌داند که پرتره‌ها به‌عنوان آثار هنری جایگاه ویژه‌ای دارند: آن‌ها ظاهر ثبت‌شده‌ی افراد و همچنین شیوه‌هایی برای یادآوری و شخصیت‌پردازی هستند، و این ویژگی خاص انسان‌هاست که می‌خواهند خود را از طریق تصویر ماندگار کنند. اما به‌راستی پرتره‌ها در مورد آگاهی انسان به ما چه می‌گویند؟

نشر چشمه ترجمه‌ی حسین عظیمی را برای این کتاب تهیه و منتشر کرده است.

کتاب پرتره‌ها و اشخاص برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به هنرهای تجسمی و فلسفه‌ی هنر علاقه‌مند هستید، کتاب پرتره‌ها و اشخاص پیشنهادی جذاب برای شماست.

با سینتیا فریلند بیشتر آشنا شویم

سینتیا فریلند (Cynthia Freeland)، فیلسوف و نویسنده‌ی آمریکایی در سال 1951 متولد شد. او استاد بازنشسته‌ی فلسفه در دانشگاه هیوستون است و تا سال 2017 ریاست انجمن زیبایی‌شناسی آمریکا را بر عهده داشت. کتاب مشهور او با عنوان «اما آیا این هنر است؟» که برای نخستین بار در سال 2001 منتشر شد، تا کنون به چهارده زبان ترجمه شده است. عمده‌ی فعالیت‌های سینتیا فریلند در حوزه‌ی فلسفه‌ی هنر، زیبایی‌شناسی، فلسفه‌ی باستان، فلسفه‌ی فیلم و نظریات فمینیستی است. «مقدمه‌ای کوتاه بر تئوری هنر» و «نگاره‌ها در تکاپوی خویش» عناوین برخی از آثار فریلند هستند که به زبان فارسی ترجمه شده‌اند.

در بخشی از کتاب پرتره‌ها و اشخاص: یک تحقیق فلسفی می‌خوانیم

بسیاری از معروف‌ترین تجسم‌های کودکان کوچک که در ابتدای دوره‌ی مدرن کشیده شده‌اند، در سوژه‌سازی شکست خورده‌اند، در درجه‌ی اول به علت زمینه‌ی فرهنگی‌ای که عمده‌ترین و اولین برخوردش با کودکان به گونه‌ای است که گویی آن‌ها دارایی‌های باارزش پدر و مادرند. مشتری‌های سلطنتی نقاشی‌هایی سفارش می‌دادند که در آن‌ها کودکان همچون وارثان پادشاهی تصویر می‌شدند. در بعضی مواقع، وقتی به منظور تضمین و حفظ اتحاد سیاسی برای آینده‌ی زندگی دختران خیلی کوچک طرح‌هایی ریخته می‌شد، حتی آن‌ها را در پرتره‌های ازدواج هم تصویر می‌کردند. بچه‌های کوچک یا نوزادان در کسوت پادشاهی فرمانروایان آینده نشان داده می‌شدند. نمونه‌ای مفرح از این‌دست، در گالری ملی پرتره‌ی لندن وجود دارد که پادشاه آینده‌ی انگلستان، چارلز دوم، را در هیئت پسربچه‌ای ترش‌رو و موقر نشان می‌دهد.

در سن شکننده‌ی چهارماهگی، این «مرد کوچک» را با کمک پایه‌ای ایستانده‌اند، در نتیجه گویی بر تخت سلطنت کوچکی نشسته و جغجغه را طوری در دست دارد که گویی عصای پادشاهی است. در این تابلو صرفاً تلاش شده تا چارلز با وجود لپ‌های تپلی‌اش، رخساری با وقار سلطنتی داشته باشد. تنها چیز واقعاً بچگانه‌ی موجود در این پرتره (که نقاش آن ناشناس است) نحوه‌ای است که بچه گوش‌های سگ اسپانیایی را که روبه‌رویش ایستاده گرفته است (از آن نوع سگ‌ها که بعدها به نام او خوانده شدند).

فهرست مطالب کتاب

یادداشت مترجم
مقدمه
1: حیوانات
2: ارتباط
3: فردیت
4: بیان
5: خودشناسی
6: صمیمیت
7: سلف سقوط‌کرده
خاتمه: تناقض پرتره
یادداشت‌ها
برای مطالعه‌ی بیش‌تر
نمایه
تصاویر رنگی