معرفی و دانلود کتاب موسیقی ملی ایران

معرفی کتاب موسیقی ملی ایران

کتاب موسیقی ملی ایران از داریوش صفوت و نلی کارن معرفی جامعی است درباره‌ی موسیقی ملی و سنتی ایران که شامل معرفی ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی سنتی و همچنین معرفی انواع سازهای ایرانی می‌شود. این کتاب که در ابتدا به زبان فرانسه نوشته شده بود، با اصلاحات و تغییراتی دیگر که بیشتر با جامعه‌ی ایران تطابق داشته باشد، دوباره به چاپ رسیده است.

درباره‌ی کتاب موسیقی ملی ایران

شاید داریوش صفوت انتظار نداشت که روزی با همراهی نلی کارن (Nelly Caron) کتابی بنویسد که در آن با شرح و تفصیل موسیقی ملی ایرانی را به دنیا معرفی کند. کتاب موسیقی ملی ایران درصدد معرفی‌کردن فلسفه‌ی فکری و معنوی موسیقی در سنت جامعه‌ی ایرانی و سپس توضیح دادن اصطلاحات و ظرافت‌های فنی آن است. آنچه ما امروزه با نام موسیقی ایرانی می‌شناسیم، حاصل میراثی است که به راه‌های مختلف به دستمان رسیده است. داریوش صفوت در بدو نوشتار درباره‌ی ماهیت تلقینی یادگیری موسیقی صحبت می‌کند و پس از آن به تفاوت‌های بنیادینی که میان موسیقی ایرانی و موسیقی غربی وجود دارد، می‌پردازد. تفاوت‌هایی که میان فواصل و ملودی‌های ایرانی و غربی وجود دارد، هر کدام از بنیاد متفاوتی برخاسته‌اند هرچند که هر دوی آن‌ها احساس و وجدی معنوی به شنونده القا می‌کنند. فردگرایی و اهمیت به حالات معنوی درونی چیزی است که موسیقی ایرانی با استفاده از آن ذهنیت‌ها و آمال مردم خود را به دوش می‌کشد. هدف اصلی این کتاب در این بوده که به خواننده‌ی شیفته‌ی موسیقی کمک کند تا بهتر و از زاویه‌ای که نظر به تاریخ و تمدن ایران دارد، با زیروبم آن آشنا شود.

مقدمه و دو فصل ابتدایی کتاب قرار است شما را به قعر دنیایی ببرد که در آن تمدن ایرانی صدها سال با موسیقی به رقص و سماع پرداخته یا به همراه آن گریسته و مرهمی بر رنج‌های بی‌شمارش بوده است. خواهید دید که آنچه ممکن است با عنوان روح موسیقی ایرانی به گوشتان خورده باشد، دقیقاً چه چیزی است. پس از آن به مبحث فواصل موسیقایی پرداخته می‌شود. نویسندگان کتاب توانسته‌اند با استفاده از روش‌های آزمایشگاهی، به‌صورت دقیق‌تری فواصل را در موسیقی ایرانی و قیاس آن با موسیقی غربی به نمایش بگذارند. آن‌ها با زبانی انتقادی کوشش‌هایی که برای استانداردسازی یا تعدیل فواصل موسیقی ایران شده است را کنار می‌گذارند، زیرا با توجه کردن به پیشینه‌ی معنوی موسیقی ایرانی، چگونگی به وجود آمدن احساسات و حالاتی که موسیقی ایرانی آن‌ها را برمی‌انگیزد، نشان می‌دهند.

در فصول بعدی کتاب به معرفی موسیقی ایرانی پرداخته می‌شود، در ابتدا دستگاه‌ها و آوازهای موسیقی ایرانی و سپس گوشه‌ها و رِنگ‌ها و همچنین فاصله‌گذاری‌های مختلفی که در دستگاه‌های ایرانی وجود دارد را نشان می‌دهند. در بخش بعدی کمی جزئی‌تر شده و به آرایه‌ها یا جزئیات موسیقی ایرانی پرداخته می‌شود؛ کارهایی که نوازندگان براساس آن‌چه که می‌نوازند یا بنا بر اختیارشان برای افزودن زیبایی استفاده می‌کنند که تغییردهنده‌ی ملودی نیست. فصل بعدی به بداهه‌پردازی اختصاص دارد و پس از آن به ریتم‌ها می‌رسیم. فصل بعد به انواع فرم‌های موسیقی ایرانی که شامل پنج قسمت مهم یعنی تصنیف، پیش‌درآمد، رنگ، چهارمضراب و ضربی می‌شود، پرداخته است و پس از آن مباحثی دیگر مانند آشنایی با سازهای ایرانی و آموزش نت‌نویسی شفاهی به شکلی مبسوط و مفصل در دسترس خوانندگان قرار گرفته است.

کتاب موسیقی ملی ایران با ترجمه‌ی سوسن سلیم زاده در انتشارات کتابسرای نیک به چاپ رسیده است.

کتاب موسیقی ملی ایران برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کسانی که به مباحث موسیقی‌شناسی، فلسفه و موسیقی و همچنین موسیقی سنتی ایران علاقه‌مند هستند، مناسب است. علاوه‌بر منابع دست‌اولی که برای یادگیری ردیف و دستگاه‌های مختلف موسیقی ایرانی وجود دارد، این کتاب به‌خاطر نظر داشتن به جنبه‌ی فرهنگی علاوه‌بر جنبه‌ی فنی آن، می‌تواند گزینه‌ای قابل‌توجه برای کسانی باشد که نیاز دارند هر دو بخش را مدنظر داشته باشند.

در بخشی از کتاب موسیقی ملی ایران می‌خوانیم

همانند موسیقی همه‌ی کشورهای شرقی، بداهه‌پردازی نقش بزرگی در موسیقی ایران دارد و قواعد سختی بر آن حکمفرماست. برای این که یک موسیقیدان ایرانی سزاوار عنوان بدیهه‌پرداز شود، باید همزمان همه‌ی ویژگی‌های یک نوازنده (یا خواننده) ‌ی چیره‌دست، یک نظریه‌پرداز آگاه و یک خلّاق هنر را در خویش گرد آورده باشد.

موسیقی ایرانی تعدیل‌شده (تامپره) نیست، و دارای فواصل بسیار کوچک‌تر از نیم پرده، کوچک‌تر از پرده، و نیز بزرگ‌تر از پرده است. گرچه امروزه برای ساده کردن تئوری، سخن از «ربع پرده» و «سه ربع پرده» به میان می‌آید، ولی این دو اصطلاح بسیار تقریبی است.

در عمل، دو نُت را که فاصله‌ی بین آن‌ها «ربع پرده» باشد، به ندرت پیاپی می‌نوازند، ولی «سه ربع پرده» رایج است. یک شنونده‌ی غربی ناآشنا با موسیقی ایرانی، نخستین بار که این موسیقی را می‌شنود ممکن است از شنیدن چنین فواصلی احساس سرگردانی کند، امّا خیلی زود ظرافت‌ها و زیبایی آن را درک می‌کند و ارج می‌نهد.

همچنین، از شنیدن بعضی جمله‌های موسیقایی که پیوسته با تغییرهایی نامحسوس تکرار می‌شوند، احساس آرامش خواهد کرد. تکرار، به راستی بخشی از زیبایی‌شناسی ایرانی است، خواه در شعر و خواه در نثر یا موسیقی.

فهرست مطالب کتاب

درآمد
پیشگفتار
فصل اول: درباره‌ی تاریخ موسیقی ایران
فصل دوم: ویژگی‌های موسیقی ایرانی
فصل سوم: فواصل در موسیقی ایرانی
فصل چهارم: آوازها و دستگاه‌ها (بخش اول)
فصل پنجم: آوازها و دستگاه‌ها (بخش دوم)
فصل ششم: گوشه‌ها و ردیف
فصل هفتم: آرایه‌ها (تزئینات)
فصل هشتم: بداهه‌پردازی
فصل نهم: ریتم‌ها
فصل دهم: فرم‌های موسیقی ایرانی
فصل یازدهم: موسیقی آوازی
فصل دوازدهم: سازها
فصل سیزدهم: انواع کوک
فصل چهاردهم: آموزش شفاهی نت‌نویسی
فصل پانزدهم: جنبه‌های گوناگون موسیقی ایرانی
فصل شانزدهم: معیارهای موسیقیدان سنتی
فصل هفدهم: موسیقی سنتی ایرانی در جامعه‌ی امروزی