معرفی و دانلود کتاب محله حاجی

معرفی کتاب محله حاجی

کتاب محله حاجی درباره‌ی دو نوجوان است که در سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب در همدان زندگی می‌کنند و بهناز ضرابی زاده علاوه بر روایت ماجراجویی‌های این دو به نقش پررنگ حاج ملاعلی همدانی در مهمترین اتفاق تاریخ معاصر ایران می‌پردازد و حواشی وفات وی را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب محله حاجی:

ملاعلی همدانی یکی از فقهای محبوب در میان مردم همدان محسوب می‌شود و با وجود این‌که از مرگ وی سال‌ها می‌گذرد اما همچنان چهره‌ی شناخته شده‌ای است. او نقش پر رنگی در شکل‌گیری انقلاب سال 57 داشت و زمان پیروزی در قید حیات نبود تا ثمره‌ی تلاش‌های خود را به چشم ببیند. بهناز ضرابی زاده تلاش می‌کند تا در رمان جذاب و خواندنی محله حاجی به این موضوع بپردازد. نویسنده احساس می‌کند آن‌طور که باید و شاید به اهمیت این شخصیت برجسته توجه نشده و نقش وی در شکست حکومت پهلوی مغفول مانده است. این شخصیت به حدی مهم است که حتی مردم تشییع جنازه‌ی وی را تبدیل به تظاهراتی علیه سلطنت می‌کنند.

اکنون شما این فرصت را دارید که دو نوجوان همدانی را در کوچه و پس‌کوچه‌های همدان همراهی کنید و زمانی که این دو درگیر انقلاب و تظاهرات می‌شوند شما هم اتفاقات سال‌های نزدیک به انقلاب را از منظری دیگر بخوانید و به جایگاه ملاعلی همدانی در هدایت مردم بیشتر پی ببرید.

با بهناز ضرابی زاده بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده‌ی همدانی در سال 1347 به دنیا آمد. ضرابی زاده سال‌های طولانی در دنیای مطبوعات و نشر حضور پررنگی داشت و حتی به عنوان سردبیر نشریه‌ی جاودانه‌‎ها و کارشناس مسئول آفرینش‎‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز فعالیت کرد و اکنون در سمت مدیر کل کانون پرورش فکری همدان به رسالت خود ادامه می‌دهد. از میان آثار تأیفی وی می‌توان به مواردی مانند ساجی، دختر شینا، خانم کوچیک، گلستان یازدهم و... اشاره نمود. ضرابی زاده تاکنون جوایز و افتخارات بسیاری همچون مقام برگزیده در سیزدهمین جشنواره کتاب سال، کتاب سال شانزدهمین دوره جایزه کتاب سال دفاع مقدس، تقدیر شده در چهارمین و ششمین جایزه ادبی اصفهان و... یاد کرد.

کتاب محله حاجی مناسب چه کسانی است؟

اگر تمایل دارید داستانی جذاب درباره‌ی انقلاب اسلامی بخوانید، این رمان را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب محله حاجی می‌خوانیم:

همین که به خانه رسیدیم، رفتم و درِ انباری گوشۀ حیاط را باز کردم و، با احتیاط، طوری که کسی متوجه نشود، داوود را فرستادم توی انباری. بعد، خیلی آهسته گفتم: «فعلاً اینجا باش تا به وقتش آبا که از آسیاب افتاد، ‌ می‌آم‌ می‌برمت روی بوم.»

انباری خیلی کوچک بود. مامان دبّه‌های تُرشی و وسایل اضافه‌اش را‌ می‌گذاشت آنجا. داوود آهسته گفت: «اینجا جای وایسادن نیست! چه کار کنم؟ از بوی گند ترشی دارم خفه‌ می‌شم!»

در را آرام بستم‌ و گفتم:‌ «هر که را طاووس خواهد، جور هندوستان کشد! باید طاقت بیاری!»

پردۀ اتاق پذیرایی افتاده بود. پردۀ اتاق دم دستی با اینکه کنار زده شده بود، کسی از توی اتاق معلوم نبود. آرام درِ راهرو را باز کردم. بوی پلو و گوشت و پیاز سرخ‌شده‌ می‌آمد. خانه گرم بود. رفتم توی اتاق دم دستی. مریم و نرگس یک گوشه نشسته بودند و بازی‌ می‌کردند. بابا داشت سفرۀ قند را جمع‌ می‌کرد. درِ سطل قند را بست، هاون را گذاشت پشت پنجره و نگاهی به من انداخت.

پس کو این مامانت؟ مُردیم از گشنگی!

شانه بالا انداختم و پشتِ پنجره نشستم و چشم دوختم به انباری.

بابا گفت: «پرده رو بکش! سرده. باد از درز پنجره‌ها می‌آد تو.»