معرفی و دانلود کتاب طرحی نو دراندازیم

معرفی کتاب طرحی نو دراندازیم

کتاب طرحی نو دراندازیم نوشته‌ی محمد کیانپور برجوئی با ارائه وقایع مهم تاریخی ایران و بررسی آنان به شما کمک خواهد کرد تا گامی هر چند کوچک در جهت اعتلای ملت بزرگ ایران بردارید.

پیش از پرداختن به هدف و دلیل اصلی نگارش این کتاب، شاید بهتر باشد به طرح یک پرسش مهم بپردازیم. آیا جامعه‌ی ایران نسبت به جوامع پیشرفته‌ی عالم، آمادگی فکری و اجتماعی لازم را برای زندگی در عصر مدرن دارد؟

در پاسخ به این پرسش ممکن است، دسته‌ای از پاسخ‌های کلیشه‌ای و متداول، تئوری‌های دم ‌دستی یا یک‌ سری تحلیل قالبی مطرح شود، از جمله آن که ممکن است به رگ غیرت ناسیونالیستی عده‌ای بر بخورد و چهره‌شان را درهم بکشند و با لحنی متکبرانه به این نکته اشاره کنند که ملت ما وارث یک تمدن چند هزار ساله است و کوروش کبیر، داریوش، حافظ شیرازی و جشن باستانی نوروز و... را پیش بکشند که مفاخر این تمدن بزرگ‌اند و این پرسش را از اساس مردود بدانند، یا آن که با طرح این پرسش غیرت مذهبی عده‌ای جریحه‌دار شود و در دل، به سؤال کننده خرده بگیرند که این چه پرسش ساده ‌لوحانه‌ای است و با‌ اطمینان بگویند که دین مبین اسلام، برای تمامی اعصار برنامه دارد و مسلمانان برای زندگی در هر دوره‌ای دارای، کامل‌ترین و پیشرفته‌ترین دستورالعمل و الگو‌ها هستند و نه‌ تنها برای زندگی در عصر حاضر (دوران مدرن) آمادگی دارند، بلکه از سایر ملل نیز جلوتر و مترّقی‌تراند.

اگر کمی بیشتر و دقیق‌تر در این پرسش تأمل کنیم، خواهیم دید که پاسخ به آن، چندان هم کار آسانی نیست و اگر از نظریه‌های شعارگونه و احساسی که یا مبنای تعصبات ملی‌گرایانه دارند و یا ریشه در روحیه و احساسات مذهبی، فاصله بگیریم و با رویکردی خردگرایانه به این پرسش نگاه کنیم، خواهیم دید که اولاً طرح چنین پرسشی خیلی هم بی‌اساس نیست و ثانیاً برخلاف تصور عمومی، نه داشتن گذشته‌ای درخشان و تمدنی چند هزار ‌ساله بیانگر سرآمدی و پیشتازی و تفوق یک ملت بر ملل دیگر است و نه صرفاً تشرف به دین مبین اسلام و مسلمان ‌بودن است که می‌تواند مانع از عقب ماندگی و محرومیت جامعه‌ای شود؛ چرا که همین نظام آیینی و فرهنگ غنی و درخشان، در دوران زوال امپراطوری‌های باشکوه ایرانی، به یاری‌شان نیامد و از افول این تمدن‌های عظیم جلوگیری نکرد. به گواه تاریخ امپراطوری‌های هخامنشی و ساسانی، پیش از آن که توسط دشمنی خارجی از بین بروند، از درون فرو پاشیدند. به ‌عبارتی این فرهنگ غنی و نظام آیینی درخشان نتوانست از فروپاشی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تمدن‌های بزرگ جلوگیری کند.

محمد کیانپور برجوئی در این کتاب، نخست به بررسی مسائل مختلف در رابطه با مباحث گفته شده پرداخته و سپس دو جریان احیای ایرانشهر در دوره‌ی اسلامی و نفوذ تشیع در ایران به عنوان دو جریان تعیین کننده در اعصار بعدی و همچنین عصر زرین تمدن اسلامی در قرن چهارم را بررسی نموده است.

در ادامه عوامل انحطاط عصر زرین اسلامی و عوامل انحطاط مسلمین و چالش‌های فرا روی تمدن ایرانی اسلامی در قرون بعد از آن را مورد بررسی قرار داده است. در نهایت نیز؛ با توجه به ارائه‌ی پاسخی عملگرایانه، مبتنی بر واقعیت و قابل توجیه از رهگذر خرد، تاریخ و شریعت، به پرسش اساسی مطرح شده در مقدمه، پرداخته است.

در بخشی از کتاب طرحی نو دراندازیم می‌خوانیم:

پیش از هر چیز ضروری است، برای آنچه «فرهنگ» و «تمدن» می‌نامیم، تعاریفی ساده و در حد امکان فراگیر ارائه‌ داد؛ هر چند که این قبیل مفاهیم به ‌قدری سیال‌اند که تعریف دقیق، مورد توافق و فراگیری برای آن‌ها در‌ دست نیست؛ اما شاید بتوان با یک مقدمه‌ی کوتاه تصویر درستی از این مفاهیم ارائه کرد، به این منظور به سراغ سیر حیات اجتماعی بشر در طول تاریخ می‌رویم.

به‌ طور کلی زندگی اجتماعی بشر از چند مرحله‌ی مهم تشکیل شده است، به ‌گونه‌ای که بشر در نخستین مرحله‌ی حیات اجتماعی خود در حدود چند صد‌ هزار سال پیش، در اجتماعات اولیه‌ای، عموماً در غار‌ها به ‌سر می‌برد و به ‌واسطه‌ی شکار و جمع‌آوری میوه و دانه‌ی گیاهان می‌زیسته که به عقیده‌ی کارل مارکس، این اجتماعات، کمون‌های اولیه‌ای بودند که حق مالکیت در آن‌ها تعریف نشده بود و انسان‌ها به ‌طور برابر می‌زیستند. به ‌مرور و طی هزاره‌های بعدی، انسان‌ها به دامپروری روی آورده و آموختند که چگونه حیوانات را اهلی کرده و پرورش دهند. از حدود ده هزار سال پیش، بشر با کشاورزی آشنا شد و این مسأله مرحله‌ی مهمی در زندگی اجتماعی او بود، به‌ گونه‌ای که از آن، به‌ عنوان «انقلاب کشاورزی» یاد می‌شود؛ هر چند که کشاورزی در آن روزگار به کاشت برخی دانه‌ها خلاصه می‌شد؛ اما پیامدی شگرف و عظیم داشت؛ زیرا بشر که می‌بایست به ‌واسطه‌ی دامپروری و یافتن چراگاه‌های مطلوب همواره در حال حرکت باشد، به منظور زراعت و لزوم مجاورت به زمین کشاورزی، مجبور به توقف و سکونت دائم در یک منطقه شد. بدین ‌ترتیب، نخستین روستا‌ها و شهرها در کنار رودخانه‌های دائمی پدید آمدند. نتیجه‌ی روی ‌آوردن به کشاورزی، به‌ وجود آمدن شهرنشینی بود که به بشر این امکان را داد تا «طیف گسترده‌ای از مؤلفه» ‌هایی را که در رابطه با ابعاد گوناگون زندگی او تعریف می‌شد، ارتقا بخشد.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه کتاب
مآخذ
فصل اول: طرح صورت مسئله
مآخذ
فصل دوم: آتش زیر خاکستر
مآخذ
فصل سوم: فراز و فرود
مآخذ
فصل چهارم: ایرانشهر
مآخذ
فصل پنجم: غرب
مآخذ
فصل ششم: نئو صفویسم
مآخذ