معرفی و دانلود کتاب رنگ عشق

معرفی کتاب رنگ عشق

شما به ضیافت رنگ‌ها دعوتید؛ به جشن پرعاطفه‌ی زرد و سرخ‌ و سبز و آبی‌! کتاب رنگ عشق مجموعه‌ای کوتاه از قطعات ادبی‌ عاشقانه به قلم پرویز خرسند است. زبان شاعرانه‌‌ی این اثر هر مخاطب با ذوقی را مجذوب می‌نماید.

درباره کتاب رنگ عشق:

پرویز خرسند دهه‌هاست مشغول نوشتن است. آثار او به سبب زبان خاص و فخیم و در عین حال لطیفی که دارند، همواره مخاطبانی مخصوص به خود داشته‌اند. در کار او تشخیص مرز میان شعر و نثر، یا به زبان دقیق‌تر، شعر منثور و نثر شاعرانه دشوار و چه بسا ناممکن است. کار خرسند بیش از نویسنده‌ها به نقاشانی می‌مانَد که به یاری تخیل ژرف خویش رنگ‌ها و اشکال را در هم می‌آمیزند و نقشی تماماً نو پدید می‌آورند.

کتاب رنگ عشق او شامل قطعاتی ادبی‌ست که بر محوریت "رنگ‌ها" پدیده آمده. نویسنده کوشیده تا دلالت‌های نمادین و معناییِ پیوسته با رنگ‌ها را، به حس و عاطفه بدل سازد.

خرسند به این اکتفا نکرده که مثلا از قرابتِ سرخی و خون بگوید، بلکه به یاری کلمات "خون" را تصویر کرده است تا بی‌واسطه‌ی مفاهیم، بر جان و احساس خواننده‌ی خود اثر بگذارد.

کتاب رنگ عشق مناسب چه کسانی است؟

دوست‌داران قطعات ادبی و آثاری با درونمایه‌ی شاعرانه، از مطالعه‌ی کتاب رنگ عشق لذت بسیاری خواهند برد.

با پرویز خرسند بیشتر آشنا شویم:

وی از چهره‌های ادبی متمایز ایران است و به نوعی نویسنده‌ای صاحب سبک محسوب می‌شود. خرسند به سال 1319 در مشهد دیده به جهان گشود. از همان ایام تحصیل در جلسات ادبی و دانشجویی شرکت می‌کرد و در همین جلسات بود که با بانوی نویسنده، غزاله علیزاده آشنا شد.

پرویز خرسند پیش از انقلاب به دلیل نگارش مقالات و آثاری با درونمایه‌ی انتقادی مدتی بازداشت شد؛ او همچنین با علی شریعتی و حسینیه‌ی ارشاد همکاری داشت.

از آثار مهم خرسند می‌توان این عناوین را برشمرد: آنجا که حق پیروز است، مرثیه‌ای که ناسروده مانده، پیغام زخم و هابیل و قابیل.

در بخشی از کتاب رنگ عشق می‌خوانیم:

کسی بود که از ذرات خدایی جان‌های ما جان می‌گرفت. و از آمدن روزهای نیامده و ندیده و سرخ شدن گونه‌های همیشه زرد کودکان معصوم و روشن شدن چراغ بی‌رمق و روغن و در مسیر باد نشسته، و درد و مرگ و خاموشی خانه کرده در چشمان منتظر و مات‌مانده‌ی مادران و پدران پیرمان، نشانی از زندگی و روشنی و امید می‌دمید.

همچنان که زندگی را در لحظه‌های بطالت و چراغ‌های رو به تاریکی و امید‌هایی‌که ذره ذره خورده می‌شدند در «جذام‌خانه» مراغه دیده بود و هر لحظه را به سالی بدل کرده بود و به خیلی‌هاشان باورانده بود که تا پیروزی «خوره» و «مرگ» سال‌هایی به درازای ابدیت مانده است.