معرفی و دانلود کتاب دستور زبان بنیادین زبان اسپانیایی

معرفی کتاب دستور زبان بنیادین زبان اسپانیایی

کتاب دستور زبان بنیادین زبان اسپانیایی نوشته‌ی مانوئل سکو، پایه و اساس شکل‌گیری گرامر زبان اسپانیایی را به صورت تخصصی در اختیار دانشجویان و زبان‌آموزان اسپانیایی قرار می‌دهد.

زبان اسپانیایی که از خانواده‌ی زبان‌های رومی است، در زمره‌ی پرگویش‌ترین زبان‌های زنده‌ی دنیا قرار دارد. اسپانیایی، زبان مادری 425 میلیون نفر در سطح جهان است و یکی از زبان‌های رسمی ایالات متحده‌ی آمریکا به شمار می‌آید. این زبان در کشور آمریکا جایگاه ویژه‌ای دارد؛ چرا که نزدیک به 42 میلیون اسپانیایی زبان در آن زندگی می‌کند. با این اوصاف می‌توان چنین برداشت کرد که زبان اسپانیایی یکی از زبان‌های مهم است و یادگیری آن، اقدامی مهم جهت رشد فردی و شغلی محسوب می‌شود.

به هنگام یادگیری زبان، یادگیری گرامر یکی از مشکلات بزرگ زبان‌آموزان است و بسیاری تلاش می‌کنند با ارائه‌ی روش‌های جدید این بخش از زبان را آسان‌تر کنند. کتاب دستور زبان بنیادین زبان اسپانیایی نیز بر همین موضوع تمرکز دارد و شما را به درک بهتری نسبت به گرامر زبان اسپانیایی می‌رساند.

در بخشی از کتاب دستور زبان بنیادین زبان اسپانیایی می‌خوانیم:

زیستن در میان همنوعان، نخستین راه برای فراگیری زبان است. نام زبانِ مادری که عرفاً به زبانی اطلاق میشود که ما از دوران کودکی آن را فرا می‌گیریم به خاطر این مفهوم ساده است که نخستین معلّمان ما مادرانمان هستند. با این حال، نه تنها مادر، بلکه تمام کسانی که ما را احاطه کرده‌اند معلمان زبان ما هستند و همین افراد به تدریج به ما می‌آموزند که صداهای خارج شده از دهانشان به چیزهایی دلالت داشته و تمام چیزها را می‌توان به واسطۀ این صداها مشخّص کرد. روز به روز و بطور خاص از سال دوّم زندگی به بعد، هر انسانی فرا می‌گیرد که با دیگران ارتباط برقرار کند. سپس انسان فرا می‌گیرد که همین صداها که نمایندۀ چیزها هستند، می‌توانند به واسطۀ خطوطی سیاه رنگ بر روی کاغد نشان داده شوند و همین خطوط کشیده شده بر روی کاغذ اجازه می‌دهند که انسان هر پیامی را چه به واسطۀ حس شنیداری و چه به واسطۀ حس بینایی کاملاً درک نماید.

کودک با گذشت زمان و فهم و استفاده از زبانش، بیشتر و بیشتر با جامعه مرتبط می‌شود. در چنین حالتی پدیده‌ای دو سویه بوجود می‌آید: از یک سو، هر چه بیشتر بر زبان خود مسلّط می‌شود، ارتباط او با جامعه عمیق تر شده و قادر است اعمال بیشتری انجام دهد و از سوی دیگر، هر چه بیشتر با جامعه درآمیزد غنای زبانی او بیشتر می‌شود. این بدان معناست که زبان به شکلی تنگاتنگ با جامعه در ارتباط است، به طوری که انسان جامعه را جزیی از وجود خود احساس می‌کند. همچنین نوعی پیمان در میان افراد یک جامعه (ملت، کشور و منطقه) برقرار می‌شود: همۀ آن‌ها توافق می‌کنند که نشانه‌های خاصی را به ارزش‌های خاصی دلالت دهند و تبادل این نشانه‌ها میان افراد، زندگی در جامعه را امکان پذیر می‌کند. هر کسی که به دنیا می‌آید، باید زیر این پیمان را امضا نماید و برای انجام زندگی روزمرۀ خود باید کم کم تعداد بیشتری از این نشانه‌ها را فرا گرفته و آن‌ها را با دیگران مبادله نماید. بنابراین می‌توانیم بگوییم که نقش زبان در زندگی جمعی شبیه نقش پول است: قطعات کاغذی مستطیل شکل که هر کدام از آن‌ها دارای ارزش خاص خود بوده، زیرا همگی توافق کرده‌اند که این گونه باشد. اگر شخصی تعداد کمی از این کاغذها را در اختیار داشته باشد یا حتّی اگر نداشته باشد، زندگی برای او در جامعه بسیار مشکل خواهد بود حتّی اگر او بخواهد برای خودش چنین کاغذهای مستطیل شکلی درست کند، هیچ فایده‌ای برایش نخواهد داشت. تنها کاغذهایی ارزش دارند که همه قبول کرده باشند.