معرفی و دانلود کتاب توقف ناپذیر

معرفی کتاب توقف ناپذیر

کتاب توقف ناپذیر، خودزندگینامه‌ی خواندنی و جذاب ماریا شاراپووا، نابغه‌ی تنیس و یکی از سرشناس‌ترین چهره‌ها در تاریخ ورزش زنان است. او در این اثر به طور کامل سرگذشت خود را بازگو کرده و نشان داده که برای رسیدن به قله‌های موفقیت و پیروزی، مسیر ناهموار و پرسنگلاخی را طی نموده است.

درباره‌ی کتاب توقف ناپذیر

در تاریخ ورزش زنان چهره‌های کمی را می‌یابیم که همچون ماریا شاراپووا (Maria Sharapova)، بانوی تنیسور اهل روسیه، چندین و چند سال پیاپی در قله باقی مانده باشند و ابداً رقیبی را نتوان یافت که با آن‌ها قبل مقایسه باشد. راز موفقیت ماریا شاراپووا در زندگی ورزشی چه بوده است؟ او چگونه در ورزش پرطرفدار تنیس که هم در شاخه‌ی مردان و هم در شاخه‌ی زنان، از رشته‌های پرطرفدار و پرمتقاضی به شمار می‌رود، به این چهره‌ی افسانه‌ای و بی‌رقیبی که می‌شناسیم بدل شد؟ به نحوی که امروزه چه بسا بسیاری پس از شنیدن نام ورزش تنیس، پیش از رافائل نادال، راجر فدرر یا جو کوویچ، به یاد نامِ ملکه‌ی تنیس روسیه می‌‌افتند...

در کتاب توقف ناپذیر (Unstoppable: My Life So Far) که زندگینامه‌ی خودنوشت ماریا شاراپوواست، زندگی این ورزشکار پرافتخار و الهام‌بخش را دنبال می‌کنیم و همراه او در مسیری قدم می‌زنیم که او برای رسیدن به اوج قله‌های کامیابی پیموده است.

ماریو شاراپووا کتاب توقف ناپذیر را با نخستین روزهای زندگی خود آغاز می‌کند و به ترتیب زمان جلو می‌آید تا به روزهای شهرت و یکه‌تازی در میدان تنیس، و بعد از آن، روز زمین گذاشتن راکت تنیس و خداحافظی از ورزش حرفه‌ای می‌رسد. شاراپووا در این کتاب از سبک و سیاق آثار مشابه پیروی می‌کند. منظور خودزندگینامه‌هایی است که همه‌ساله به قلم چهره‌های مشهور و سرشناس جهان ورزش نوشته می‌شود. در این قبیل از کتاب‌ها -که البته کتاب توقف ناپذیر یکی از بهترین‌ها در میان آن‌هاست- راوی کتاب ماجراهای مهم در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود را کمابیش توأمان با یکدیگر روایت می‌کند و برای مخاطب شرح می‌دهد. اگرچه در تحلیل نهایی، زندگی حرفه‌ای سوژه‌ی اثر معمولاً بیشتر در کانون توجه کتاب قرار می‌گیرد.

ماریا شاراپووا در 19 آوریل سال 1987 دیده به جهان گشود. او اصالتاً روس‌تبار و اهل شهر نیاگان است. ماریا ورزش حرفه‌ای را خیلی زود، قبل از آغاز تحصیلات ابتدایی آغاز کرد و از همان ابتدا پی برد که هیچ زمانی خوشحال‌تر از وقتی نیست که راکت تنیس را در دست می‌گیرد! باری، در سال 2004 و در سن 14 سالگی بود که او نخستین بازی رسمی خود را در مقام تنیسور انجام داد. از میان همه‌ی افتخارات کوچک و بزرگی که او در طول سال‌ها تنیسوری کسب کرد، موارد زیر قابل توجهند:

• قهرمانی تنیس آزاد استرالیا در سال 2008
• قهرمانی تنیس آزاد فرانسه (برای دو سال)
• قهرمانی در مسابقات ویمبلدون
• کسب مدال طلای المپیک
• کسب مدال نقره‌ی المپیک
• و ...

کتاب توقف ناپذیر توسط ماشاالله صفری ترجمه شده و به کوشش انتشارات گلگشت به چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب توقف ناپذیر

• شاراپووا نگاهی درخشان و ریزبینانه به زندگی خود داشته و اثری زیبا نوشته است. (Simon Hattenstone)
• کتابی الهام‌بخش درباره‌ی قهرمانی و پا به سن گذاشتن... بی‌شک طرفداران این تنیسور را به وجد می‌آورد... (Booklist)

کتاب توقف ناپذیر مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ورزش تنیس و طرفداران آثار بیوگرافیک مخاطبین اصلی این کتابند.

در بخشی از کتاب توقف ناپذیر می‌خوانیم

مادرم چی؟ نظر او درباره‌ی این نقشه‌ی افراطی چه بود؟ پدرم به شما خواهد گفت که مادر از ابتدا با این موضوع موافق بوده است و از این که او شغلش را ترک و خودش را وقف تنیس کند استقبال کرده است. اما اگر از مادرم سوال کنید، داستان کمی پیچیده‌تر است. حقیقت این جاست که او به تنیس باور نداشت، به پدرم اعتماد داشت. مطمئنم وقتی نقشه‌های جدیدش را برای مادرم توضیح می‌داد فکر می‌کرد که دیوانه است. اما عاشق پدر بود و او را باور داشت، پس همراهی کرد. به من گفت: «خیلی مطمئن بود، برای همین فهمیدم که کار خواهد کرد.»

پدر از شغلش استعفا داد، و همه چیز این‌طور شروع شد. هر روز با هم بودیم و ساعت‌ها برای هدفی مشترک کار می‌کردیم. گاهی اوقات همه چیز سخت می‌شد، کنار آمدن با او دشوار است، اما حتی یک لحظه‌ هم نبود که ندانم چقدر من را دوست دارد. با آزمون و خطا پیش می‌رفتیم خودمان شیوه‌ی تمرین‌ها پیدا می‌کردیم. خیلی زود روال ساده روی غلطک افتاد. قبل از طلوع خورشید بیدار می‌شدم، صبحانه می‌خوردم، راکتم را برمی‌داشتم و با اتوبوس در حالی که خورشید روی دریای سیاه بالا می‌آمد به پارک ریوریا می‌رفتم. زمین‌ها قرار بود خاک رس قرمز رنگی داشته باشند، اما خاکستری تیره بودند، تقریبا سیاه، چون به خوبی از آن‌ها نگهداری نمی‌کردند. کفش و جوراب‌ها سیاه و چرک می‌شدند. به آهستگی شروع به ضربه زدن می‌کردیم و بعد سرعت می‌گرفتیم. اگر رطوبت بالا بود یا باران آمده بود، توپ سنگین و سرعتش کم می‌شد. اما اگر هوا خوب بود، توپ با سرعت زیادی در هوا پرواز می‌کرد. عاشق صدای توپ بعد از برخورد با راکت در صبح زود بودم، صبح‌هایی که فقط ما دو نفر در زمین‌های تنیس بودیم. نیازی نبود با پدرم حرف بزنم تا بفهمم چه فکری می‌کند. بخش زیادی از موفقیت بچه‌هایی که از سنین پایین به قهرمانی می‌رسند از رابطه با والدین شکل می‌گیرد، اما برای من اکثر اوقات این رابطه فقط به معنی ایستادن روبروی یکدیگر و فکر کردن به یک موضوع مشترک بود، که چیز مهمی نیست، بلکه این نهایت یک رابطه‌ی عمیق با یک فرد دیگر است.