معرفی و دانلود کتاب تو از دست‌های من سردتری

معرفی کتاب تو از دست‌های من سردتری

کتاب تو از دست‌های من سردتری اثری از نویسنده‌ی ایرانی، بنفشه رحمانی است. این رمان با نثری لطیف و پرجاذبه به قصه‌ی زنی به نام رها می‌پردازد که با مردی سرد و بی‌عاطفه ازدواج کرده است. داستان، روایت تلاش‌های رها برای درک سردی و بی‌مهری همسرش نسبت به اوست. این رمان با نثری گیرا و درگیرکننده، مخاطب را مجذوب خود می‌سازد.

درباره‌ی کتاب تو از دست‌های من سردتری

داستان کتاب تو از دست‌های من سردتری در مورد زنی به نام رها است؛ زنی که در ازدواجی بی‌عشق گرفتار شده و از یار زندگی‌اش هیچ عاطفه‌ای دریافت نمی‌کند. این بی‌عشقی از سوی شوهر آن‌قدر برای شخصیت رها مبهم و نافهمیدنی است که در نهایت، تصمیم می‌گیرد برای فهم رفتارهایی که از مرد زندگی‌اش می‌بیند دست به کاری بزند.

در واقع، کتاب تو از دست‌های من سردتری در مورد کوشش‌های یک زن برای فهم درونیات دیگران، روابط انسانی، درک راز رفتارهای پیچیده و غریب اطرافیانش است. در مسیر جستجوی حقیقت، شخصیت رها نه‌تنها به درک جدیدی از دیگران می‌رسد، بلکه خود را نیز بهتر می‌شناسد. بنفشه رحمانی با نثری روان و گیرا، شخصیت رها را به‌شکلی ملموس و تأثیرگذار به مخاطب معرفی می‌کند. ما در طول رمان با شخصیت رها همراه می‌شویم، دغدغه‌های او به نگرانی‌هایمان بدل می‌گردند و به‌طور کامل با وی همذات‌پنداری می‌کنیم.

بنفشه رحمانی با نگاهی زنانه و ملموس، شخصیت رها را با تمام پیچیدگی‌های درونی‌اش به تصویر می‌کشد. شخصیت رها زنی‌ست که در برابر آنچه می‌بیند و رفتارهایی که از سوی دیگران تجربه می‌کند، سؤال می‌پرسد. سؤالاتی که شخصیت رها را به فردی کنش‌مند، پرسشگر و فعال تبدیل می‌کنند. در واقع، شخصیت رها همچون خودِ مخاطب است: تلاش می‌کند دیگر کاراکترهای رمان را درک کند و در برابرشان واکنش نشان می‌دهد. شخصیت رها به سوژه‌ای بدل می‌گردد که به‌واسطه‌ی وی به درکی از دغدغه‌ها و دیدگاه‌های مؤلف، بنفشه رحمانی، دست می‌یابیم. نگاه بنفشه رحمانی به آدم‌ها، جامعه، ازدواج و زندگی در شخصیت پرسشگر رها و سفر درونی او تجلی می‌یابد. نگاهی که بنفشه رحمانی دارد مسئله‌مند است و پرسش‌هایی در باب عشق، جایگاه زن در برابر مرد و همچنین کنش‌مندی مطرح می‌کند.

یک گزاره‌ی قدیمی وجود دارد که می‌گوید «تمام داستان‌های جهان گفته شده‌اند و حال فقط شیوه‌ی گفتن است که اهمیت دارد.» بی‌شک کتاب‌خوانان تاکنون با داستان‌ها و رمان‌های بسیاری روبه‌رو شده‌اند که به شخصیت‌هایی مشابه رها پرداخته‌اند، اما نکته‌ی مهم اینجاست که بنفشه رحمانی، به‌عنوان یک نویسنده‌ی زن ایرانی، چگونه قرار است به پرسش‌های درونی و مسیر تحول شخصیت رها بپردازد. در طول داستان، ما همیشه به شخصیت رها نزدیک می‌مانیم، آنچه وی احساس می‌کند را تجربه می‌کنیم و در نهایت، برای پیروزی‌اش در داستان منتظر می‌مانیم.

باید گفت که یکی از ویژگی‌های جذاب کتاب تو از دست‌های من سردتری توجه بنفشه رحمانی به شخصیت‌های فرعی است که به‌طور هوشمندانه در روند داستان گنجانده شده‌اند. این شخصیت‌ها علاوه بر اینکه به عمق و پیچیدگی داستان می‌افزایند، نقش مهمی در پیشبرد تحولات درونی شخصیت اصلی ایفا می‌کنند. او به شخصیت شوهر، با وجود اینکه در ابتدا تصویری ساده و شاید کلیشه‌ای از او ارائه می‌دهد، در ادامه به‌طور عمیق‌تری پرداخته و درونیات وی را در طول داستان به نمایش می‌گذارد. همچنین از دیگر شخصیت‌های فرعی می‌توان به کارکترهای پریا و مرجان اشاره کرد که در طول داستان در موقعیتی مبهم قرار می‌گیرند و سؤالاتی در ذهن مخاطب و رها شکل می‌دهند. در نهایت، باید گفت که کتاب تو از دست‌های من سردتری از بنفشه رحمانی یک اثر تحسین‌برانگیز در حوزه‌ی ادبیات داستانی است و می‌تواند به انتظارات مخاطبان پاسخ دهد. این کتاب توسط انتشارات ققنوس منتشر شده است.

کتاب تو از دست‌های من سردتری برای چه کسانی مناسب است؟

این رمان انتخابی ایدئال برای دوستداران ادبیات فارسی و خوانندگانی است که به داستان‌هایی با محوریت زنان علاقه دارند.

در بخشی از کتاب تو از دست‌های من سردتری می‌خوانیم

آن شب در اتوبوس فیلم تکیه بر باد را دیده بود. لعیا زنگنه نقش دخترى جنوبى را داشت که در دوران نامزدى و پیش از عقد محضرى باردار شده بود. حالا دختر از جنوب روانه تهران شده بود تا نامزدش را که براى کار سر از پایتخت درآورده بود پیدا کند و بتواند پیش از آن‌که رسوایى به بار آید و انگشت‌نماى مردم بندر شود و پیش از آن‌که مردهاى سبیل‌کلفتى که ظاهرا پسرعمه‌هایش بودند خونش را بریزند، نامزد فرارى را وادار به عقد محضرى کند.

رها عادت نداشت در اتوبوس فیلم ببیند. اصلاً عادت نداشت با اتوبوس سفر کند و در تمام سال‌هاى دانشجویى همیشه طورى برنامه‌ریزى مى‌کرد که رفت و آمدش با هواپیما یا قطار باشد. در طول چهار سال زندگى در اصفهان فقط دو بار مجبور شده بود با اتوبوس سفر کند. یک بارش همان ترم اول بود و اولین تعطیلات آخر هفته که دلتنگى امانش را برید، کوله‌پشتى‌اش را بست و رفت ترمینال و شب نشده رسید خانه. آن روز حس خوبى داشت. تازه پنج روز از زمانى که همراه بابا براى ثبت‌نام آمده بود مى‌گذشت؛ پدرش بعد از این که خیالش از جا گرفتن رها در خوابگاه راحت شده بود رفته بود. وقتى با کوله‌پشتى روى دوشش تنهایى سوار اتوبوس شده بود با وجود این‌که همیشه دختر آزادى بود آن لحظه حس بزرگ شدن خوشایندى همه وجودش را قلقلک داد و با تمام دلتنگى‌ها فکر کرد چه خوب است که تهران قبول نشده. دو روز بعد هم با هواپیما برگشت و در فرودگاه مادرش به او گفت که بعد از این دیگر با اتوبوس رفت و آمد نکند.

بعد از آن، فقط سال دوم دانشگاه، بعد از تعطیلات نوروز که هیچ بلیتى گیرش نیامده بود، مجبور شد با اتوبوس برگردد اصفهان؛ چون درست روز چهاردهم فروردین امتحان میان‌ترم فیزیک کوانتوم داشت.