معرفی و دانلود کتاب اعترافات یک رمان نویس جوان

معرفی کتاب اعترافات یک رمان نویس جوان

اومبرتو اکو اولین رمان خود را زمانی منتشر کرد که نزدیک به پنجاه سال داشت. او در اواخر دهه‌ی هفتاد عمرش، در کتاب اعترافات یک رمان نویس جوان، کاوشی درخشان، بازیگوشانه و جدی در مرز بین داستان و غیرداستان انجام می‌دهد و به زندگی خود در مقام یک نظریه‌پرداز و رمان‌نویس می‌نگرد تا پیوند میان آن‌ها را بررسی می‌کند.

درباره‌ی کتاب اعترافات یک رمان نویس جوان:

در کتاب اعترافات یک رمان‌نویس جوان (Confessions of a Young Novelist)، ما همراه با اومبرتو اکو (Umberto Eco) به گردشی در روش خلاقانه‌ی او می‌رویم و به ما نشان می‌دهد که چگونه قلمروهای خیالی خود را ساخته است. اکو، که حین نگارش این کتاب هفتاد و هفت سال دارد و پنج رمان منتشر کرده، خود را «رمان‌نویسی بسیار جوان و البته خوش‌آتیه» می‌بیند که در طول سال‌های بعد نیز رمان‌های دیگری خواهد نوشت.

این کتاب شامل چهار مقاله است و از انواع مؤلف، شخصیت‌های داستانی و تأویل‌کنندگان می‌گوید و حاصل کار نویسنده و اندیشمندی چندوجهی است که دانش نظری وسیعی دارد. او میان گذشته و حال، سنت و مدرنیته و سلیقه‌ی خاص و عام پُلی ایجاد کرده و این خصوصیت است که او را به چهره‌ای ویژه‌ در علم و هنر تبدیل می‌کند.

نکوداشت‌های کتاب اعترافات یک رمان نویس جوان:

- جذاب و درخشان! (گاردین)

- همیشه هوشمندانه و متفکرانه! (Publishers Weekly)

- با یک عمر مطالعه و نوشتن، خرد این رمان‌نویس جوان بسیار زیاد است. (Booklist)

- اکو به سوالات جالب توجهی می‌پردازد از جمله: مرز بین داستان و داستان‌نویسی چیست؟ چرا ما به شخصیت‌های کاملاً خیالی مثل آناکارنینا و مادام بواری اهمیت می‌دهیم؟ و... مثل همیشه اکو ما را به سمت خواندن سوق می‌دهد. (Library Journal)

- این کتاب همچون یک جوهر کوچک است که خواندن آن سبک و سرگرم‌کننده است و کششی اساسی و بینش درخشان در خود دارد. اکو هم لذت و هم آموزش را به ما انتقال می‌دهد. (Wlad Godzich، منتقد ادبی، استاد دانشگاه کالیفرنیا)

کتاب اعترافات رمان‌ نویس جوان به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به مباحث نویسندگی و نقد ادبی علاقه‌مند هستید و از فلسفه نیز لذت می‌برید، این کتاب برای شما مناسب است.

با اومبرتو اکو بیشتر آشنا شویم:

او نویسنده، فیلسوف، استاد تحسین شده بین‌المللی و متخصص تاریخ قرون وسطاست که در سال 1932 در ایتالیا به دنیا آمد و توانست در طول حیات خود چندین رمان برجسته بنویسد و در حوزه زبان، نشانه‌شناسی و زیبایی‌شناسی نیز نظریه‌های مهمی را ارائه دهد. اومبرتو اکو مدرک دکترای خود را از دانشگاه تورینو ایتالیا دریافت کرد و پس از آن در دانشگاه‌هایی نظیر میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس درس داده است.

این نویسنده ایتالیایی علاوه بر نوشتن داستان کودک، مقاله و متن علمی چندین رمان مهم از جمله: نام گل سرخ، آونگ فوکو، گورستان پراگ، بائودولینو و... را نوشته است.

جوایز و افتخارات اومبرتو اکو:

- برنده Premio Strega بالاترین جایزه ادبی ایتالیا
- دریافت‌کننده نشان لژیون دونور از دولت فرانسه
- برنده جایزه شاهدخت آستوریاس در بخش علوم انسانی
- برنده جایزه ادبی مجله کنیون ریوو در سال 2005 به همراه راجر آنگل

در بخشی از کتاب اعترافات یک رمان نویس جوان می‌خوانیم:

فکر نوشتن رمان جزیره‌ی روز قبل با پرسشی آغاز شد که یک روزنامه‌نگار فرانسوی طرح کرد: «چرا شما فضای محیط را این‌قدر دقیق توصیف می‌کنید؟» قبلاً به این قضیه‌ی توصیف فضای محیط اصلاً توجهی نکرده بودم، ولی با تأمل بر آن سؤال به نکته‌ای پی بردم که پیش‌تر از آن صحبت کرده‌ام؛ همان که چنانچه فردی جزء به جزء یک جهان را طراحی کند، آن وقت دیگر شیوه‌ی توصیف آن بر مبنای فضا دستش می‌آید، چراکه کل آن جهان را در برابر چشمان خود دارد. یک ژانر ادبی کلاسیک وجود داشته است به نام «اکفراسیس» که طبق مختصات آن، نویسنده می‌بایست یک تصویر را (از یک تابلوی نقاشی یا یک مجسمه) چنان با دقت توصیف می‌کرده است که حتی اگر هم کسی آن تابلو یا مجسمه را ندیده باشد بتواند آن را در ذهن مجسم کند، به حالتی که انگار خود آن اثر در برابر چشمش است.

همان‌طور که جوزف ادیسون در اثرش به نام لذت‌های خیال (1712) می‌گوید: «کلمات، درصورتی‌که نویسنده آن‌ها را درست انتخاب کرده باشد، نیروی شگرفی پیدا خواهند کرد، تا جایی‌که توصیفی در یک متن می‌تواند تصاویر و تصوراتی ملموس‌تر از دیدن خود چیزها در ذهن مخاطب ایجاد کند.» می‌گویند هنگام کشف لائوکون در رم به سال 1506، مردم آن مجسمه‌ی معروف یونانی را بلافاصله به‌جا آوردند چراکه قبلاً وصف آن را از زبان پلینی متقدم در کتابش به نام ناتورالیس هیستوریا شنیده بودند.

پس چرا آدم داستانی ننویسد که فضا [ی محیط] در آن نقشی اساسی داشته باشد؟ به‌علاوه (به خودم گفتم) من که در دو رمان قبلی‌ام از صومعه‌ها و موزه‌ها یا به عبارتی: فضاهای سرپوشیده‌ی فرهنگی بسیار سخن به میان آورده‌ام، حالا دیگر وقتش رسیده که نوشتن از فضاهای باز و طبیعی را تجربه کنم. و از چه راهی باید رمانی را سرشار از فضاهای گسترده اعم از طبیعی یا هر چیز دیگری می‌کردم؟ خب معلوم است: با قرار دادن قهرمان داستانم در جزیره‌ای متروکه.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
1: نوشتن از چپ به راست
2: مؤلف، متن و تأویل‌گران
3: ملاحظاتی چند در باب شخصیت‌های داستانی
4: فهرست‌های من
پی‌نویس‌ها