معرفی و دانلود کتاب احتمال پرسه و شوخی

معرفی کتاب احتمال پرسه و شوخی

کتاب احتمال پرسه و شوخی نوشته‌ی یعقوب یادعلی مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که از تلفیق و بازنویسی دو مجموعه داستان دیگر تحت عناوین حالت‌ها در حیاط و احتمال پرسه و شوخی است. در قصه‌های این مجموعه خواننده مدام باید این احتمال را بدهد که اتفاق عجیبی بیفتد. موضوع جالب این اتفاقات این است که ابتدا شبیه به یک شوخی است و رفته‌رفته به موقعیتی استرس‌زا و بحرانی بدل می‌شود.

درباره‌ی کتاب احتمال پرسه و شوخی

یعقوب یادعلی در کتاب احتمال پرسه و شوخی دوازده داستان کوتاه را جمع کرده که هرکدامشان را ماهرانه با زبان و لحنی متفاوت از یکدیگر نوشته است. یعقوب یادعلی که عموماً داستان‌هایش را با اتفاقی عجیب و طنزگونه شروع می‌کند، در جایی از همان قصه با طرح پرسشی مثل «اگر چنین چیزی واقعاً رخ داده بود چه؟» حواس خواننده را سرجایش می‌آورد که متوجه شود دارد قصه می‌خواند و نباید زیاد غرق این ماجرا شود. مانند شروع یکی از قصه‌هایش به نام «ساده، مضحک، محتمل» که پای کاراکتر قصه، اول بلوار کشاورز موقع عبور از خط عابر پیاده به کف آسفالت می‌چسبد و دیگر نمی‌تواند ذره‌ای تکان بخورد.

یعقوب یادعلی در کتاب احتمال پرسه و شوخی عناوین جذاب دیگری هم دارد، مثل «تیمسارها و دکه»، «حالت‌ها در حیاط»، «ملاحظاتی پیرامون خسرو» و... نویسنده در قصه‌ی دوم، که پیش از این کتابی تحت همین عنوان شامل شش داستان کوتاه منتشر کرده بود، حالات و کارهای چند کودک موقع بازی با ماهی‌های توی حوض و سرگرمی با کاغذ پیش روی خواننده می‌گذارد. یعقوب یادعلی در ملاحظاتی پیرامون خسرو تلاشش را می‌کند تا به فضای داستان‌نویس‌های پست‌مدرن نزدیک شود و می‌تواند شیوه‌ی پست‌مدرنی‌اش را با روح روایتش که وهم و نوسان هم در خود دارد، بیامیزد. گرچه یادعلی در این داستانش به الگوهای کهن نیز برمی‌گردد، روح مدرنیستی‌اش را حفظ می‌کند و به همین خاطر می‌توان یعقوب یادعلی را در زمره‌ی نویسندگان کلاسیک مدرن قرار داد؛ نویسنده‌ای که از تجربیات شخصی خودش به روح کاراکترهای قصه‌هایش می‌دمد ولی وقتی نگاهی کلی به داستان می‌اندازیم متوجه می‌شویم که نویسنده اثری مدرن خلق می‌کند. می‌توان گفت که یعقوب یادعلی مدرنیستی است که با پریشان‌احوالی و تشویشی که کاراکترهایش دارند به نامتعادل‌بودن و قطعی نبودن خلق قصه‌ی پست‌مدرن طعنه می‌زند.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، یعقوب یادعلی از تجربه‌های فردی در داستان‌هایش بهره می‌برد و می‌توان او را در دسته‌ی نویسندگان تجربه‌گرا هم قرار داد. با نگاهی به تمامی آثار یادعلی می‌توانیم ببینیم که او هرگز خودش را وابسته به روند خاصی قرار نداده و این موضوع کاملاً در داستان‌هایش مشهود است. یعقوب یادعلی در کتاب احتمال پرسه و شوخی در چند قصه‌اش ازجمله «مسابقه»، «حالت‌ها در حیاط» و «مشاهداتی پیرامون خسرو» بیشترین رویکرد به سنت‌های مدرنیستی را به کار بسته است. ولی چیزی که بیش از همه خواننده را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، دانش نویسنده در بحث تئوریک است که در داستان‌هایش گنجانده و گویی ناخودآگاهانه در آن‌ها نمود دارد و وقتی دارید قصه‌هایش را می‌خوانید گمان ببرید که نویسنده خواسته خودنمایی کند. یعقوب یادعلی درواقع در داستان‌های کوتاهش سعی دارد خودش را به فرم‌های مرسوم داستان‌نویسی بی‌اعتنا نشان دهد. همچنین می‌کوشد تا براساس تجربه و نیاز داستان‌هایش، فرمی نو بیافریند. این مجموعه داستان‌های کوتاهِ جذاب به کوشش نشر چشمه چاپ و منتشر شده است.

درباره‌ی مجموعه کتاب‌های جهان تازه‌ی داستان

مجموعه کتاب‌های «جهان تازه‌ی داستان»، چنان‌که از عنوانش پیداست، مجموعه‌ای از داستان‌ها و رمان‌های معاصر فارسی است. امکان دارد همه‌ی مخاطبان، نویسندگان این آثار را نشناسند ولی نویسندگانی هستند که در سال‌های اخیر موفق شده‌اند جای پایشان را در این زمینه سفت کنند و خوش بدرخشند. اگر از طرفداران آثار ادبی معاصر هستید و دوست دارید با نویسندگان نوظهور ایرانی و سبکشان بیشتر آشنا شوید، بدون شک می‌توانید مجموعه کتاب‌های جهان تازه‌ی داستان را انتخاب کنید.

کتاب احتمال پرسه و شوخی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به قصه‌های کوتاه، جذاب، عجیب و غریبِ آمیخته به لحن طنز علاقه دارید و از طرفی دنبال رمانی طولانی و بلند نیستید، این کتاب را به هیچ وجه از دست ندهید.

در بخشی از کتاب احتمال پرسه و شوخی می‌خوانیم

ساده‌ترین، مضحک‌ترین، و درعین‌حال محتمل‌ترین اتفاقی که می‌توانست برای شاپور نیک‌زاد بیفتد همین بود که اول بولوار کشاورز، درست وسط خیابان و هنگام عبور از خط عابر پیاده، پایش به آسفالت کف خیابان بچسبد و دیگر نتواند حرکت کند. شاپور، که در لحظه‌ی اول کاملاً جا خورده بود، سعی کرد دست‌وپایش را گم نکند. یکی دوبار تقلا کرد حرکت کند؛ حرکت به این معنی که خودش را به آن طرف بولوار برساند و پی کارهای روزمره‌اش برود که عبارت بود از سوار اتوبوس واحد شدن، پیاده شدن در ایستگاه جمهوری، نخریدن روزنامه، خریدن لوبیاچیتی که سفارش زنش بود، و رفتن به خانه؛ اما نتوانست این کارها را انجام بدهد زیرا به معنی واقعی کلمه درجا میخ‌کوب شده بود.

شاپور می‌دید که مردم بدون کوچک‌ترین توجهی از کنارش می‌گذشتند. حتی سرکاری که مأمور رتق‌وفتق امور راهنمایی و رانندگی بود؛ با شدت‌وحدتِ تمام، ماشین‌های شخصی‌ای را که می‌خواستند به مقصد آریاشهر یا توحید مسافر بزنند جریمه می‌کرد و اصلاً توجهی به وضع شاپور نداشت. چند لحظه‌ی بعد چراغ سبز شد. ماشین‌ها، که هول داشتند زودتر از میدان ولیعصر دربروند، از کنار او عبور کردند درحالی‌که یک‌بند بوق می‌زدند تا از مسیر کنار برود. چه اتفاقی داشت می‌افتاد؟ آیا وضع غیرطبیعی بود؟ شاپور هر چه تلاش کرد نتوانست حرکت کند. هیکلش را با تمام نیرو به سمت بالا کشید، به این‌طرف و آن‌طرف برد اما فایده نداشت.

فهرست مطالب کتاب

مسابقه
پشت در
حباب
همهمه
ساده، مضحک، محتمل
تیمسارها و دکه
حالت‌ها در حیاط
سوز
لکه ابری آرام، خیلی آرام
سمیره‌ها (1)
خط رنگی اریب
ملاحظاتی پیرامون خسرو