معرفی و دانلود کتاب ابوذر غفاری

معرفی کتاب ابوذر غفاری

کتاب ابوذر غفاری نوشته‌ی کمال السید، داستانی مصور و مذهبی برای کودکان گروه سنی (ب) و (ج) است که سرگذشت ابوذر یکی از دوست‌داران پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) را روایت می‌کند.

ابوذر، مردی دانا و دانشمند بود که سخنان حکیمانه او هنوز هم مورد توجه همگان است و صداقت گفتار و صراحت او سر زبان‌هاست. او نخستین کسی بود که رسالت پیامبر اسلام را تبریک گفت و همین موضوع در ماجرای مسلمان شدنش مورد توجه می‌باشد.

ابوذر غِفاری نزد شیعه و اهل سنت از محاسن بسیاری برخوردار بود و بزرگان او را یکی از ارکان اربعه شیعه می‌دانستند. اعتراض‌های ابوذر به اقدامات عثمان، منجر به تبعید وی به شام شد و در همان‌جا از دنیا رفت.

در بخشی از کتاب ابوذر غفاری می‌خوانیم:

ابوذر انسانی با ایمان راسخ بود، ولی بر شتری ضعیف سوار شده بود. به این خاطر در مسیر، عقب می‌افتاد. وسط راه شتر از حرکت باز ماند. ابوذر درحالی که ناراحت بود نشست و فکر کرد آیا به مدینه باز گردد یا مسیرش را پیاده ادامه دهد؟

ابوذر مسافت‌ها را با پای پیاده طی می‌کرد و به تنهایی راه می‌رفت و تمام آن را که داشت تمام کرد و با این وجود مسیرش را ادامه داد. او به شدت احساس تشنگی می‌کرد که در آن هنگام صخره گودی را دید که پر از آب سرد بود. هنگامی که از آن چشید، آن را گوارا یافت خواست تا بنوشد ولی از این کار خودداری کرد و با خودش گفت: از این آب نمی‌نوشم تا زمانی که دوستم محمد (ص) از آن بنوشد. پس مشکش را پر از آب کرد و به راهش ادامه داد شب و روز راه می‌رفت تا شاید به پیامبر برسد و به او ملحق شود.

لشکر اسلام برای استراحت توقف کردند، روز بعد هنوز خورشید طلوع نکرده بود که برخی از مسلمانان، مردی را دیدند که از دور به پیش می‌آمد، پس گفتند:‌ ای رسول خدا، مردی به تنهایی پیاده می‌آید. پیامبر گفت: باید ابوذر باشد و هنگامی که بیشتر نزدیک شد یکی از آن‌ها فریاد زد، به خدا قسم او ابوذر است. پیامبر آثار تشنگی و خستگی را در چهره‌اش دید و گفت: تشنگی او را بر طرف کنید. یقینا او بسیار تشنه است، ولی هنگامی که پیامبر مشک پر از آب او را دید، فرمود: آیا آب همراه داشتی و تشنگی کشیدی؟ ابوذر گفت:‌ ای رسول خدا همانا آبی گوارا و سرد است؛ گفتم آن را نمی‌نوشم تا رسول خدا از آن بنوشد. پیامبر متاثر شد و فرمود:‌ ای ابوذر خدا تو را رحمت کند که به تنهایی زندگی می‌کنی و به تنهایی می‌میری و به تنهایی وارد بهشت می‌شوی و سعادتمند خواهند شد بوسیله تو قومی از اهل عراق که بر عهده می‌گیرند غسل و کفن تو را و نماز خواندن بر تو را.