معرفی و دانلود کتاب کیفرخواست

معرفی کتاب کیفرخواست

کتاب کیفرخواست مجموعه اشعار هادی محمدحسنی است که از جمله مجموعه‌های متمایز شعر جوان امروز به‌شمار می‌آید. اثری برای اهالی شعر و قلم و مجالی برای تأمل در اشعار نسل انقلاب.

درباره‌ی کتاب کیفرخواست

شاید با گذر سالیان متمادی بسیاری از هنرها افول کرده و با بی‌مهری آدمیان از بین رفته و منسوخ شده باشند، اما جهان هنوز روزی را به خود ندیده که نویسندگان و شاعران دست از قلم بردارند و شعر و قصه از میان برود. مجموعه شعر کیفرخواست دربرگیرنده‌ی غزلیات هادی محمدحسنی است که از جمله شاعران جوان و نسل پس از انقلاب به شمار می‌‎آید.
شاید نهال جوان شعر معاصر سال‌هاست که ریشه دوانده، اما در حوزه‌ی شعر و نقد فارسی در سال‌های پس از انقلاب به بار نشسته و شاهد ظهور شاعرانی جوان و مستعد بوده‌ایم که گاه گوی سبقت را از قدما ربوده‌اند. ممکن است اشعار شاعران این نسل در نگاه اول دارای نکات مشترک زیادی باشند، اما اگر از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرند، شامل مضامینی متفاوت و دیدگاه‌هایی گوناگون هستند که آن‌ها را از یکدیگر متمایز می‌سازد.

حوزه‌ی هنری در مجموعه‌ای تحت عنوان حلقه‌ی اتفاق به نشر آثار شاعران و نویسندگان جوان پرداخته که مجموعه شعر کیفرخواست سروده‌ی هادی محمدحسنی یکی از کتاب‌های این مجموعه است و توسط انتشارات سوره مهر وابسته به حوزه‌ی هنری در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته.

کتاب کیفرخواست مناسب چه کسانی است؟

خواندن کتاب کیفرخواست به دوستداران غزل‌ معاصر و آشنایی با شاعران جوان پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب کیفرخواست می‌خوانیم

سنگ، اگرچه از دلش کینه به در نمی‌کند
آینه در مقابلش سینه سپر نمی‌کند
سوز نهانی خزان، آفت جان باغ‌هاست
آنچه غم تو می‌کند، زخم تبر نمی‌کند
مستی ارغوان چرا، تلخی شوکران چرا
بر من سخت‌جان چرا، مرگ اثر نمی‌کند؟
شاهرگ مرا چرا، تیغ اجل نمی‌زند
آب خوش از گلوی این تشنه گذر نمی‌کند
گفته به من سفر کنم، تا که ز خود رها شوم
فکر نکرده پیش خود، کوه سفر نمی‌کند

فهرست مطالب کتاب

یک: دلم‌ ای مرگ مجال نفسی تازه ندارد
دو: باغ امسال ز هر سال غم‌انگیزتر است
سه: روح مجروح مرا در خویش سرگردان بخواه
چهار: عشق سحری کرد و ناغافل نمی‌دانم چه شد
پنج: ناله‌ای خاموش بر لب‌های شمعی روشنم
شش: باز هم خورشید، سالی با فریب آورده بود
هفت: جز غمت نیست در اندیشه شوریده‌سران
هشت: اشک، تردستی چشمان هنرپیشه توست
نه: تا به شیرین‌سخنی باب طرب باز کنی
ده: امشب حضور روشن تو داده جان به ماه
یازده: این کیست این‌که سرزده آمد به خواب من؟
دوازده: به کفر مستم و پیمانه می‌زنم با تو
سیزده: تو از منی و من از تو چرا که درد یکی است
چهارده: چه خسته‌ایم شب‌خواب جاودانه کجاست؟
پانزده: از شهر می‌رانند عاشق‌پیشه‌ها را
شانزده: سنگ، اگرچه از دلش کینه به در نمی‌کند
هفده: ‌ای خشم گلوی تو پر از نعره باور
هجده: پیشانی‌ام کتیبه اسرار خط‌خطی است
نوزده: از که بستانم تاوانِ دل سوخته را
بیست: تمام غصه ما بال و پر نداشتن است
بیست‌ویک: موری به روی سنگ سیاهی است در شبی
بیست‌ودو: گاه در دست نوازشگر صاحب‌کرمت
بیست‌وسه: دیگر از حرف و حدیث دل و دین خسته شدم
بیست‌وچهار: منظره چشم من نه برکه نه ماه است
بیست‌وپنج: کنون منم یکی از بی‌نصیب‌های جهان
بیست‌وشش: برای فتح تو ترفند من یقینی نیست
بیست‌وهفت: به این موجی که می‌گردد پی ‌شور و شری دیگر
بیست‌وهشت: نشاندی عاقبت ققنوس جانم را به خاکستر
بیست‌ونه: لب جام است و می‌گویند بد خمیازه‌ای دارد
سی: سخن در پرده می‌پیچی چرا روشن نمی‌گویی
سی‌ویک: گاه پنهان‌شده در تیرگیِ اعماق است
سی‌ودو: آینه‌ای کو که دل به او بسپارم