معرفی و دانلود کتاب صوتی ماه و پروین: خاطرات همسر شهید جلال ذوالقدر

معرفی کتاب صوتی ماه و پروین: خاطرات همسر شهید جلال ذوالقدر

خدیجه پرپینچی، همسر شهید جلال‌الدین ذوالقدر، در کتاب صوتی ماه و پروین پای میز مصاحبه‌ای دل‌نشین با زینت السادات موسوی و مهناز حیدری نشسته است و روایت زندگی عاشقانه‌ی خود را با همسر شهیدش بازگو می‌کند.

درباره‌ی کتاب صوتی ماه و پروین

مطالعه‌ی زندگی مردان و زنانی که در سال‌های پرالتهاب جنگ هشت‌ساله‌ی ایران و عراق جان خود را قربانی آرمان‌هایشان کردند، بیش از هر چیز یادآور مسئله‌ای است که گاه در اذهان عمومی مغفول می‌ماند: آن‌ها جوانان و سالمندانی بودند مثل ما؛ با مشکلات، ترس‌ها، امیدها، عاشقانه‌ها و آرزوهایی که هریک از ما مشابه آن را در زندگی خود تجربه کرده‌ایم. شهید جلال‌الدین ذوالقدر که بازخوانی بخش‌هایی از زندگی او را در کتاب صوتی ماه و پروین می‌شنویم نیز از این قاعده مستثنی نبود. او نیز همچون بسیاری از ما عشقی بزرگ و ارجمند را در سینه داشت و با این وجود، جانبازانه به میدان نبرد رفت تا جان خود را در راه آرمان والایش فدا کند. روایت این عشق را از زبان همسر شهید در این کتاب صوتی می‌شنوید.

شهید جلال‌الدین ذوالقدر در مهرماه سال 1338 در روستایی واقع در توابع شهر تاکستان چشم به جهان گشود. بیست‌وسه سال داشت که ازدواج کرد و زندگی مشترک خود را با خدیجه پرینچی در ابتدای سال‌های جوانی آغاز نمود. حاصل این ازدواج یک دختر بود و دریایی از خاطرات شیرین و گاه غم‌بار که پس از شهادت او به رشته‌ی تحریر درآمدند و بخشی از آن‌ها را در کتاب صوتی ماه و پروین می‌شنوید. تنها یک سال از ازدواج عاشقانه‌ی این شهید گذشته بود که در ام‌الرصاص عراق، بر اثر اصابت گلوله به درجه‌ی شهادت نائل آمد.

زینت السادات موسوی و مهناز حیدری مصاحبه با همسر این شهید پاکباز را ترتیب داده‌اند و در نهایت مستندی داستانی و مکتوب از زندگی شهید ذوالقدر در قالب کتابی گویا به همت نشر صوتی سماوا و انتشارات سوره‌ی مهر منتشر شد که اکنون در اختیار شما قرار دارد. کتاب صوتی ماه و پروین را با صدای زهرا سادات خلیلی می‌شنوید.

کتاب صوتی ماه و پروین برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به مطالعه‌ی زندگینامه‌ی شهدا علاقه دارید، شنیدن کتاب صوتی ماه و پروین را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب صوتی ماه و پروین می‌شنویم

بین خواهران حاج داوود، به شهین جان حس نزدیکی خاصی داشتند. همسر اون هم پاسدار بود و تو جبهه می‌جنگید. می‌دونستم دلشوره‌ی شوهرش رو داره. دم غروب دست روی شکم می‌ذاشت و به بهانه‌ی پیاده‌روی سلانه‌سلانه تو حیاط قدم می‌زد و اینجوری حس دلتنگی و نگرانیش رو می‌پوشوند اما این بهانه‌ها نمی‌تونست منو فریب بده. می‌فهمیدم جسمش تو این خونه‌ست و روحش هزاران کیلومتر دورتر از ماست. جا خوردن‌هاش از صدای زنگ خونه، رنگ‌به‌رنگ شدناش وقت صحبت با تلفن، بغضش تو مهمونی‌ها، بی‌اشتهاییش سر سفره‌ی غذا، حواس‌پرتی‌هاش موقع صحبت؛ همه و همه برای من آشنا بودند. اسفندماه 1363 فرزندش به دنیا اومد. به‌خاطر دایی شهیدش اسمشو قاسم گذاشتن. یه نوزاد زیبا با گونه‌های سرخ و موهای پرپشت مشکی. آقا حجت دوازدهمین روز تولد فرزندش اومد مرخصی. راه زیادی طی کرده و خسته و خاکی بود. هرچی گفتیم کمی بره بخوابه و خستگی در کنه به خرجش نرفت که نرفت. در جواب مرتب تکرار می‌کرد: «حیف نیست بگیرم بخوابم و وقتمو هدر بدم؟» و نوشکفته‌ش رو تو آغوش گرفته بود و تکون‌تکون می‌داد که آروم بگیره.

فهرست مطالب کتاب صوتی