معرفی و دانلود کتاب سفر آمریکا

معرفی کتاب سفر آمریکا

کتاب سفر آمریکا واپسین سفرنامه جلال آل احمد، گزارش سفر و اقامت دو ماهه آل احمد برای شرکت در سمینار دانشگاه هاروارد در سال 1344 است.

جلال آل احمد به گفته‌ی دوستان و نزدیکانش و به گواه آثار و نوشته‌هایش، از آن نویسندگانی بود که با ثبات و خموشی میانه‌ای نداشت. او در سکون ماندن را ملال‌آور می‌پنداشت.

ذات و خوی سرکش، روح جست‌وجوگر و ذهنی که عطش دانستن داشت، او را به این سو و آن سو روانه می‌کرد تا در آن سفرها، از روزمرگی و ملال‌اش کاسته شود، آرامشی موقتی و نسبی پیدا کند و در نهایت برای پرسش‌های اساسی، پاسخ‌های شایسته‌ و مناسبی بیابد.

از آن جا که جلال، به قول خودش، اهل دیدن پدیده‌های نیک و بد و تظاهر به ندیدن آن‌ها نبود و بر خود واجب و مفروض می‌دانست درباره‌ی زمانه‌اش شهادت بدهد و نوشته‌هایش را به عنوان اسناد دقیق سرگذشت میهن و شاهدان صدیق تاریخ اجتماعی مردمش به میراث بگذارد، بنابراین طبیعی است که سفرنامه‌هایش، در آثار ادبی و هنری او، جای مهمی داشته باشند.

کتاب سفر آمریکا از نظر تعداد کلمات، طولانی‌ترین سفرنامه‌ی آل احمد است. انتشار سفرنامه با توجه به سال نگارش آن تاخیری دراز مدت در حدود سی و پنج سال داشته است. منتشر نشدن این کتاب از 1344 تا 1357، منطقی و پذیرفتنی است، چرا که انتقادات تند و قلم صریح آل احمد، در انتقاد از اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران در دهه‌ی چهل، با دستگاه ممیزی وزارت فرهنگ و هنر شاهنشاهی سازگاری نداشت و خود آل‌احمد و وراث او منتشر شدن سفر آمریکا را در دوران پادشاهی محمدرضا پهلوی ممکن نمی‌دانستند و ناگزیر ترجیح دادند این سفرنامه به همان شکل دست‌نویس باقی بماند.

جلال آل احمد را بیشتر بشناسیم:

جلال آل احمد از نویسندگان برجسته و جریان‌ساز ادبیات معاصر ایران به شمار می‌رود. او نویسنده، روزنامه‌نگار، روشن‌فکر، منتقد ادبی و هنری، فعال سیاسی، مستندنگار، جستارنویس، مترجم، معلم و نیز مدرس دانشگاه بود.

آل‌احمد بسیار سفر را دوست داشت. او به هزاران آبادی در ایران و همچنین به آمریکا، روسیه، فلسطین اشغالی و کشورهای اروپایی و ممالک عربی هم سفر کرد. کتاب سفر فرنگ، حاصل سفر او به اروپا است.

در بخشی از متن کتاب سفر آمریکا می‌خوانیم:

امروز عصر، مردکی آمد درباره‌ی لیبرالیسم آمریکا برایمان حرف زد. به عنوان سخنران مهمان. به اسم Lewis Hartz. استاد در همین دانشگاه و صاحب یک کتاب به اسم Liberal Tradition in America. مدعی بود که لیبرالیسم یعنی آمریکائیسم و Non American= Non Liberalism و بعد مدعی بود که طبقه در آمریکا نیست و همه‌اش طبقه بورژوازی پایین است و با یک تکان، هرکسی می‌تواند میلیونر شود و از این قرعبلات. که البته حضرات پوستش را کندند. به خصوص آیسلر چک و مردک‌های انگریزی، که درباره‌ی سیاهان سوال کردند

مدعی بود مردک که چون اشرافیتی در آمریکا نبود، روشنفکر از بورژوازی برخاسته، احتیاجی نداشته که با طبقات پایین، بر ضد اشرافیت بسازد. پس، انقلابی نبوده، مثل مال فرانسه. و پس نقش مهمی نداشته این روشنفکر. ولی غافل بود از این که اگر این جا طبقات مختلف اجتماعی، برخوردی و تضاد نمایانی نداشته‌اند، به این دلیل اصلی بوده است که بار همه‌ی ناراحتی‌های اجتماع را یک طبقه پاریا-سیاه‌ها با بیست و دو میلیون جمعیت- می‌کشیده‌اند.

یعنی همه ‌طبقات، برای دوشیدن سیاه‌ها، با هم متحد شده‌اند. و اگر مسأله انتگراسیون مطرح است، برای این است که پاریاها می‌خواهند دیگر پاریا نباشند و اگر پاریاها وارد اجتماع شوند، تازه مبارزه درمی‌گیرد و به همین علت هم هست که در دوره‌ی کندی، با آزادی بیشتر برای سیاهان قایل شدن، تازه روشن‌فکر تعالی یافته که این پیتر شا هم در مقاله‌اش به آن خیلی استناد کرده بود و دیگران خیلی پزش را می‌دهند. حتی رییس مجلس سنا دیروز پزش را می‌داد...