معرفی و دانلود کتاب جوھری که جان گرفت

معرفی کتاب جوھری که جان گرفت

کنت اوپل در کتاب جوھری که جان گرفت، ماجرای زندگی ایتن را روایت می‌کند. او پسر یک نویسندۀ معروف است و به تازگی طی یک حادثه مادرش را از دست داده. ایتن اکنون با مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کند که گویی نمی‌تواند به تنهایی از پس آن‌ها بربیاید و برای حل آن‌ها احتیاج به کمک دارد. گفتنی‌ست این کتاب افتخارات گوناگونی را از آن نویسندهٔ خود کرده است.

دربارۀ کتاب جوھری که جان گرفت

پدر «ایتن» نویسندۀ کتاب‌های کمیک است. او با نوشتن مجموعه‌داستانی مصور به نام «کرن» به شهرت و محبوبیت زیادی دست یافته، اما به علت وقوع حادثه‌ای تلخ، یعنی فوت همسرش، قدرت نوشتن خود را از دست داده است.

از طرفی ایتن به دلیل موفقیت پدرش در نوشتن مجموعه‌‌کتاب کرن و شهرت او، در مدرسه شناخته شده است. دوستان ایتن تصور می‌کنند او به علت داشتن چنین پدری، استعدادی ذاتی برای نوشتن و تصویرسازی دارد. آن‌ها به همین دلیل مسئولیت تصویرسازی برای یک پروژۀ گروهی را به ایتن می‌سپارند. ایتن برای این که آبروی پدرش را حفظ کند، این مسئولیت را می‌پذیرد، اما در درون احساس می‌کند چنین استعدادی ندارد؛ علاوه بر این، او در نقاشی کشیدن نیز هیچ مهارتی ندارد و هرچه تلاش می‌کند نمی‌تواند برای این پروژه تصویرسازی کند.

یک شب که پدر خواب است و ایتن از نگرانی خوابش نمی‌برد، یک اتفاق جادویی می‌افتد. یک لکۀ سیاه از میان دفتر نقاشی‌ پدر بیرون می‌آید و شروع به صحبت کردن می‌کند. ایتن ابتدا دچار وحشت می‌شود، او فکر می‌کند که این لکه یک هیولا است، اما کمی بعد متوجه می‌شود که این لکۀ سیاه یک جوهر است. ایتن آرام‌آرام با جوهر صحبت می‌کند و با او دوست می‌شود. بعد از گذشت مدتی آن‌ها به دو دوست خوب تبدیل می‌شوند. حالا ایتن می‌خواهد برای حل مشکلاتش از دوست سیاهش کمک بگیرد.

کنت اوپل در کتاب جوھری که جان گرفت (Ikling) با روایتی جادویی و جذاب می‌کوشد تا به مخاطبان نوجوانش آموزش دهد چگونه دنیا را خلاقانه‌تر ببینند و البته مهارت سوگواری و کنار آمدن با فقدان را نیز بیاموزند.

جوایز و افتخارات کتاب جوھری که جان گرفت

• نامزد جایزه‌ی مانیتوبا (Manitoba) در سال 2020
• نامزد جایزه‌ی Rebecca Caudill برای بخش بهترین کتاب نوجوان

نکوداشت‌های کتاب جوھری که جان گرفت

• خارق‌العاده. (نیویورک تایمز)
• شیرین و جذاب. (Kirkus Reviews)
• یک خواندنی لذت‌بخش برای هنرمندان تازه‌کار و جوان. (The Bulletin)
• جوهری که جان گرفت آن قدر هوشمندانه و جذاب است که شایسته است برای خودش جایی در قفسۀ کتاب‌ها داشته باشد. به محض این که خواندن آن را تمام کردید، دلتان می‌خواهد خیلی دقیق آن را مدنظر داشته باشید. (کارل هیاسن)

کتاب جوھری که جان گرفت مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی این کتاب برای نوجوانانی که به مطالعۀ داستان‌هایی با عناصر جادویی علاقه دارند، لذت‌بخش خواهد بود.

با کنت اوپل بیشتر آشنا شویم

کنت اوپل (Kenneth Oppel)، نویسندۀ کانادایی، متولد آگوست سال 1967 است. او در پورت آلبرنی متولد شده و دوران کودکی خود را در بریتیش کلمبیا سپری کرده است. او همچنین برای مدتی در ایرلند و انگلستان اقامت داشت. اوپل اولین کتاب خود را در دوران تحصیل در دانشگاه سنت مایکلز، در سال 1985 منتشر کرد. پس از تحصیل در این دانشگاه به ترینیتی کالج دانشگاه تورنتو رفت و تحصیل در رشته‌های مطالعات سینما و زبان انگلیسی را ادامه داد. اوپل کتاب‌های بعدی خود را در زمان اقامتش در کشور انگلستان به انتشار رساند.

از سایر آثار کنت اوپل می‌توان به «برادرخوانده، لانۀ کاغذی، بوته‌های آدم‌خوار و مجموعۀ ظهور فرانکشتاین» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب جوھری که جان گرفت می‌خوانیم

ایتن کوله‌پشتی‌اش را پرت کرد گوشه‌ی اتاق و خودش را انداخت روی صندلی. لپ‌تاپ را باز کرد. یک خروار کار داشت. تازه باید نگاهی هم به زیر تختش می‌انداخت تا ببیند رتیل یا آن موجود بدتر از رتیل زیر تختش نباشد. هنوز نمی‌توانست با هیچ‌کدامشان روبه‌رو شود. اگر می‌شد یکی‌دو دست قلمروی شیطان بازی کند، حالش بهتر می‌شد.

صفحه‌ی کامپیوترش روشن شد، بازی را باز کرد و مشغول کشتن هیولاها شد. با خودش فکر کرد یک‌وقت‌هایی بابا چقدر احمق می‌شود. چطور به خودش حق داده‌ بود ایتن را متهم به دزدیدن آن طرح‌های احمقانه بکند؟

چرا یک داستان کرن دیگر نمی‌نوشت؟ همه کرن را دوست داشتند. تازه به‌ جای اینکه یکسره به جان همه غُر بزند، می‌توانست کار مفیدی انجام دهد.

پروژه‌ی رمان مصورش روی زمین افتاده بود. از گوشه‌ی چشم نگاهی به آن انداخت. قصد نداشت سراغش برود. خیلی ناراحت‌کننده بود. همین‌طور بازی کرد و هیولا‌های بیشتری کشت و سرشان را از تنشان جدا کرد. ولی یکهو چیزی توی پروژه توجهش را جلب کرد. برگشت و به آن نگاهی انداخت.

مات‌و‌مبهوت پروژه‌اش را نگاه می‌کرد. با این‌که پروژه‌اش درست همان‌جا سر جای قبلی‌اش بود، ولی خیلی عوض شده بود. ایتن از جایش پرید و روی آن دولا شد.

بخش‌بخش تمام صفحه‌ی اول را با جوهر طراحی کرده بودند. همه‌ی آدمک‌هایی که ایتن در صحنه‌ها کشیده بود، کامل شده بودند. تازه خیلی هم خوب از کار درآمده بودند! باغ‌وحش، حیوان‌ها، مسیر‌های مخفیانه... و گوریل! گوریل، درست همان شکلی بود که ایتن می‌خواست باشد؛ ولی تصورش را هم نمی‌کرد که بتواند آن را بکشد.

ایتن خم شد روی طراحی. با خوشحالی نفس راحتی کشید. نه‌فقط به‌خاطر اینکه کار عالی شده بود؛ چون فکر می‌کرد بابا به‌خاطر او طرح‌ها را کشیده.