معرفی و دانلود مجله هجده - شماره 5: ما، فلسطین و دیگران

معرفی مجله هجده - شماره 5: ما، فلسطین و دیگران

مجله هجده - شماره 5: ما، فلسطین و دیگران منتشر شد. «چیزهایی که به ما ربطی ندارند»، «برای اصلاح ساختارها، اول از همه باید نمیریم.»، «در محاصره‌ی سه ت: تبعیض، ترور و تعدی»، «نداشتن نسبت سخت است»، «اگر زنده ماندی بخوان»، «برای عبور از آستانه آماده‌اید؟»، «فلسطین خانه است» و... از جمله عناوینی است که در این شماره از مجله می‌خوانید.

مجله هجده مجله‌ایست برای هجده ساله‌ها و نه فقط هجده ساله‌ها». مجله هجده به وسیله‌ی گروه جوانان دغدغه‌مندی بنا نهاده شده که حرفی برای زدن دارند و گوشی برای شنیدن. هجده سالگی، پایان کودکی، آستانه‌ی بزرگ‌سالی و درعین‌حال به رسمیت شناخته شدن به‌عنوان یک شهروند مستقل است و دغدغه‌ها و مسائل مخصوص خود را نیز دارد؛ دغدغه‌هایی دشوار، پیچیده، عمیق و گاهی مسخره. مجله هجده به روایت و تحلیل این دست مسائل اختصاص داده شده است. مجله هجده طیف مطالب گسترده‌ای در زمینه‌های مختلف مانند اقتصاد، سیاست، سرگرمی و هنر را در برمی‌گیرد و در نهایت آرزو دارد تجربه‌ی هجده سالگی را با مخاطبان خود شریک شود و شاید حتی آن را برای آن‌ها کمی ساده‌تر کند.

در بخشی از مجله هجده - شماره 5: ما، فلسطین و دیگران می‌خوانیم

در سریال یلو استون، یکی از اعضای خانواده داتون که از آوارگی، جنگیدن، تکه‌تکه شدن خانواده و بی‌خانه‌بودن به تنگ آمده است، تعریف خلاقانه‌ای از برخورد خداوند با دعاهایشان، ارائه میدهد. میگوید: «سه مدل پاسخ به دعاهامون وجود داره: باشه؛ الان وقتش نیست؛ برنامه بهتری برات دارم.» کاراکتر سریال، با تمام رنج‌هایی که از جغرافیای به خون آغشته‌اش کشیده است، هنوز باور دارد که وضعیت، با تلاش‌های خودشان و در نهایت به دست خداوند، بهتر خواهد شد؛ چون به هرحال، باری تعالی همیشه اوضاع را بهتر خواهد کرد. یا الان، یا بعدتر یا با برنامه‌های هوشمندانه‌تر. جغرافیا برای خانواده داتون و تمام کسانی که رنج جنگیدن برای وطن را به دوش می‌کشند، فقط نقطه‌ای قرمز روی نقشه نیست؛ جغرافیا حامل تاریخ است. حمل‌کننده‌ی فرهنگ و زبان مادری است، جغرافیا نگهدارنده‌ی خاطرات آدم‌هاست و از همه غلیظ‌تر، جغرافیا خانه است. خانه بدون صاحبخانه ویران می‌شود. برای همین است که تا انتهای داستان، امید به دست آوردن دوباره‌ی خانه، کاراکترهای داستان را سرپا و غیور نگه می‌دارد و اشک مخاطب را از تماشای این امید خارق‌العاده و زیبا درمی‌آورد. اشکی که برای یلو استون ریختم، مرا یاد چیزی انداخت که دور از تخیل تمام کارگردان‌هاست: قصه‌ی فلسطین. این ماجرا که کاش داستان بود در مدرن‌ترین زمانه‌ی این سیاره رقم می‌خورد. دست دراز کنی می‌توانی اخبار اعجاب‌آور و دردناک آن را با سر انگشتانت لمس کنی و پشت‌خمیده از اخبار، به زندگی عادی‌ات برگردی. فلسطین داستانی واقعی است که عمیق‌تر از ماجرای رؤیاپردازانه‌ی داتون‌ها، داستان‌های تراژیک، سریال‌های سیاسی، فیلم‌های هالیوودی و تمام ماجراهای طول بشریت است. این خاک، سرزمین خون‌آلودی نیست که کیلومترها دورتر، بی‌ارتباط به آدم‌ها، درگیر یک نزاع جغرافیایی و تاریخی سیاسی باشد. مردم فلسطین، خانواده‌ی داتون نیستند که از پس ماجراهایشان، تنها یک آه، چند قطره اشک یا دیالوگی ماندگار بیرون کشیده شود. فلسطین، تبدیل به خاکی بشریت را نشان می‌دهد.

فهرست مطالب

سرمقاله
چیزهایی که به ما ربطی ندارند
میز 18
برای اصلاح ساختارها، اول از همه باید نمیریم
پاتوق کتاب و گفت‌و‌گوی 18
در محاصره‌ی سه ت: تبعیض، ترور و تعدی
ما، فلسطین، و دیگران
زهره غلام نژاد: نداشتن نسبت سخت است
علی آینه‌ور: اگر زنده ماندی بخوان
علی علیزاده: برای عبور از آستانه آماده‌اید؟
طوبا رضازاده: فلسطین خانه است
محمدجواد شاکر: کلنجار با یک چالش فکری
مریم نظام‌دوست: سرنوشت درهم‌تنیده‌ی ما
آکادمی
رهبران در قاب
پر کردن خشاب از کلمه
چگونه دیدن خانه
سرودن با بشقاب
دور دنیا برای فلسطین
رویدادشهر
قربان سه تارت بروم تار مرا کشت
بسته‌ی پیشنهادی
فیلم
کتاب
تئاتر
انیمیشن
خبرخوان
خاورمیانه همچنان در صدر جدول